به گزارش گروه رسانه های  خبرگزاری تسنیم، اوتیسم یک بیماری نیست، بلکه نوعی اختلال روانیست که بیشتر گریبان کودکان به خصوص پسرها را میگیرد. اوتیسم اگر زود تشخیص داده شود میتوان آن را به خوبی کنترل کرد و حتی تا حدودی باعث بهبود آن در کودکان شد. در همین راستا رئیس گروه مراکز روزانه آموزشی توانبخشی سازمان بهزیستی کشور، 10 علامت اوتیسم در کودکان را اعلام کرد و از خانواده ها خواست تا به این علائم در کودکان خود توجه کنند.

 مریم پورسید روز دوشنبه در نشست خبری کودکان اوتیسم در سازمان بهزیستی افزود: هنگامی که کودکان در مواقع ضرورت بطورمثال ضمن یادگیری یک فعالیت یا بازی از والدین یا دیگران تقلید نمی کنند می تواند یکی از علائم اوتیسم باشد چراکه پایه رفتارهای اجتماعی کودکان، تقلید از والدین است.

وی ادامه داد: کودکان مبتلا به اوتیسم بدون دلیل ، حالت های حاکی از ترس یا وحشت شدید از خود نشان می دهند یا اینکه برای به دست آوردن اشیاء مورد نیاز خود به جای کلام از حالت و وضعیت بدن خود استفاده می کنند.

وی اضافه کرد: همچنین این کودکان صداهایی با تن زیر بطور مثال صدای «ای ی ی ی ی ی» و صداهای مشابه برای برانگیختن خود ایجاد می کنند؛ این کودکان زمانی که تشویق می شوند یا اینکه دیگران تلاش دارند آنان را سرگرم یا شاد کنند، شاد نیستند و به نقطه ای خیره می شوند.

رئیس گروه مراکز روزانه آموزشی توانبخشی سازمان بهزیستی کشور، گفت: کودکان مبتلا به اوتیسم در زمان حضور دیگران از خود واکنشی نشان نمی دهند و از ارتباط چشمی امتناع می ورزند و زمانی که فرد دیگر به او نگاه می کند به جای دیگر نگاه می کنند.

پورسید افزود: این کودکان کلمه «من» را بطور نامناسبی مورد استفاده قرار می دهند و برای اشاره به خود از کلمه «من» استفاده نمی کنند؛ همچنین دست ها و انگشتان را کنار بدن خود به شکل پرنده یا جلوی چشمانشان تکان می دهند و اشیاء مختلف مانند اسباب بازی را بیش از حد می بویند.

وی خاطرنشان کرد: اگر کودکی 3 علامت از علائم ذکر شده را به صورت تکراری داشت، خانواده باید به اختلال اوتیسم مشکوک شود.

**دلفین درمانی یک مداخله مکمل است

رئیس گروه مراکز روزانه آموزشی توانبخشی سازمان بهزیستی کشور، گفت: مداخلات برای کودکان مبتلا به اوتیسم به دو شکل «مرکز محور » و «خانواده محور» است که مداخلات مستقیم و اثربخشی هستند.

پورسید تصریح کرد: برخ خانواده ها خواستار «اسب درمانی» و «دلفین درمانی» برای کودکان مبتلا به اوتیسم خود هستند در حالیکه این گونه مداخلات از نوع مداخلات مکمل بوده و کودکان مبتلا ابتدا باید تعاملات همه جانبه را فراگیرند و محیط برای آنان آماده باشد و رفتارهای اختلالی آنان نیز کاهش یابد.