معضل مجرد ماندن جوانان از زمانی آغاز شد که عده ای بدون توجه به بافت فرهنگی ایران، شعارهای گسترده و فراگیر درباره حقوق دختران و زنان مطرح کردند و تلاش آنها این بود که موقعیت های شغلی و تحصیلی هرچه سریع تر در اختیار خانم ها قرار گیرد.

این خواسته ها به مدد همراهی شبکه های ماهواره ای که اتاق فکر آنها در کشورهای غربی و آمریکایی است، یکی پس از دیگری فراهم شد و کار به جایی رسید که آمار دانشجویان دختر در بسیاری از کلاس های دانشگاهی از پسران بیشتر شد.

حجاب ماهواره

کنترل را در دست می گیرد و ماهواره اش را روشن می کند. روی مبل لم می دهد. ذهنش درگیر سریال مورد علاقه اش بود. تمام تلاشش  را کرده تا بعد از کار سریع به خانه برسد تا تکرار آن را ببیند. از وقتی تنها شده تنها سرگرمی اش دیدن این سریال ها است.

از زمانی که ماهواره اختراع شده تاکنون حدود 20 هزار شبکه ماهواره  ای در جهان فعال است. این در حالی است که کشور استرالیا با 7/6 میلیون کیلومتر مربع مساحت تنها دارای 5 شبکه تلویزیونی هر یک با چند کانال در سطح ملی است و مردم این کشور برای دیدن شبکه های دیگر باید هزینه پرداخت کنند.

در کانادا نیز این وضعیت وجود دارد. مردم این کشور با پرداخت هزینه اشتراک معمولی تنها قادر به دیدن چند کانال هستند و برای دیدن برنامه های ورزشی، تفریحی و علمی باید هزینه بیشتری پرداخت کنند. نکته جالب این است که با وجود پرداخت هزینه تلویزیون توسط مردم، باز هم تمامی کانال ها به شکل وحشتناکی در بین برنامه های خود اقدام به پخش آگهی می کنند.

بینندگان تلویزیون در انگلستان، برای هر خانه سالیانه حدود 150 پوند عوارض می دهند. در کشورهای دیگر نیز این روند وجود دارد. اما سوال این جاست که چرا در حالی که یک میلیارد نفر چینی زبان و 800 میلیون نفر فرانسوی زبان در دنیا داریم، فارسی زبانان، بر تمامی  آن ها ترجیح دارند و با هزینه های زیاد این تعداد شبکه رایگان را در اختیار ما قرار می دهند؟
هدیه ماهواره به مجردها!

دختران مجرد و پسران مجرد؛ هر دو در صفت و عنوان «مجرد» مشترک هستند اما دلیل مجرد ماندن شان از زمین تا آسمان تفاوت دارد. اولی ها معمولا از خواستگار استقبال می کنند و دومی ها تقریبا از خواستگاری فراری هستند.

بسیاری از آنها می گویند حاضرند با هر شرایطی کنار بیایند اما اینها نمی توانند چنین چیزی را باور کنند! اولی ها به جایی رسیده اند که دیگر عنوان «جنس دوم» را همراه ندارند اما دومی ها احساس می کنند این دو شماره نمی توانند به این سادگی ها کنار یکدیگر قرار گیرند.

تبلیغ گسترده دوستی با جنس مخالف در دوران مجردی توسط شبکه های ماهواره ای، موضوع دیگری است که با فرهنگ و بافت فرهنگی و اعتقادی ایرانی ها همخوانی نداشته و ندارد. این تبلیغات آنچنان در 2 دهه گذشته شدت گرفت که دوستی با جنس مخالف در دوران مجردی را به یک نیاز اساسی در برخی دختران و پسران تبدیل کرد

در سال های اخیر دخترها توانسته اند به مدارج بالای علمی دست یابند و پسرها را با قدرت هرچه تمام تر پشت سر بگذارند. آمار قبولی دختران در کنکور مقطع کارشناسی، در برخی سال ها بسیار بیشتر از پسران بود و این برتری همچنان مشهود است؛ تا جایی که صندلی های بسیاری در کلاس های دانشگاه به دختران اختصاص دارد و در این کلاس ها پسران در اقلیت هستند.

اما معضل مجرد ماندن جوانان از زمانی آغاز شد که عده ای بدون توجه به بافت فرهنگی ایران، شعارهای گسترده و فراگیر درباره حقوق دختران و زنان مطرح کردند و تلاش آنها این بود که موقعیت های شغلی و تحصیلی هرچه سریع تر در اختیار خانم ها قرار گیرد.

این خواسته ها به مدد همراهی شبکه های ماهواره ای که اتاق فکر آنها در کشورهای غربی و آمریکایی است، یکی پس از دیگری فراهم شد و کار به جایی رسید که آمار دانشجویان دختر در بسیاری از کلاس های دانشگاهی از پسران بیشتر شد.

با این حال، وقتی مسوولان وزارت علوم و سیاستگذاران حوزه آموزش قصد داشتند این روند را متعادل کنند و به پسران نیز میدان بدهند، با مخالفت و اعتراض گسترده شبکه های ماهواره ای مواجه شدند و این اتهام به آنها وارد شد که حقوق زنان را نادیده می گیرند! بنابراین دختران همچنان پله های ترقی را در جاده و مسیری طی کردند که در آن خبری از جنس مخالف نبود.

اگر در گذشته بنیان بسیاری از ازدواج ها در دانشگاه شکل می گرفت اما امروز دیگر این امکان فراهم نیست، چراکه یکی از طرف های ازدواج از صحنه خارج شده و گوی و میدان فقط در دست یک طرف است! در این میان، دختران هرچند با نگاه برابری جنسیتی پا به میدان گذاشته اند و نادیده گرفتن بافت سنتی جامعه ایرانی یک اصل و ضرورت مهم برای آنهاست، اما وقتی سخن از ازدواج می شود، دختران تحصیلکرده حاضر به ازدواج با پسری که تحصیلات عالی ندارد نیستند.

اینجاست که خانم ها با یک تضاد مواجه می شوند؛ یعنی در زندگی اجتماعی قائل به برتری بر جنس مخالف و پیشی گرفتن از او هستند اما وقتی پای معیارهای ازدواج به میان می آید ناخواسته و ناخودآگاه دوست دارند مرد زندگی شان یک سر و گردن بالاتر از دیگران و خودشان باشد!

در چنین شرایطی فقط تعداد بسیار اندک و معدودی از دختران هستند که می توانند به این آرزوی باورنکردنی خود برسند و مابقی دختران در طول زندگی مجردی خود یا به دنبال یافتن یک مقصر در خانواده و اجتماع برای مجرد ماندن خود می گردند یا با امیدواری و تلاش به راه خود برای یافتن شریک زندگی مناسب و جلب نظر یک پسر موفق و ایده آل ادامه می دهند؛ امیدی که هرچند بسیار پسندیده و لازمه لحظات زندگی است اما با واقعیت ها و شرایط موجود در جامعه بویژه جامعه پسران فاصله دارد؛ فاصله ای که حاصل اعتماد جوانان به شبکه های ماهواره ای غرب است.
دوستی هایی که به ازدواج نمی رسد

تبلیغ گسترده دوستی با جنس مخالف در دوران مجردی توسط شبکه های ماهواره ای، موضوع دیگری است که با فرهنگ و بافت فرهنگی و اعتقادی ایرانی ها همخوانی نداشته و ندارد.

این تبلیغات آنچنان در 2 دهه گذشته شدت گرفت که دوستی با جنس مخالف در دوران مجردی را به یک نیاز اساسی در برخی دختران و پسران تبدیل کرد؛ موضوعی که جایی در باورهای خانواده های ایرانی نداشت و هنوز هم ندارد. تبلیغ این دوستی ها آنقدر بود که پسران را از احساس نیاز به ازدواج رها کرد و حتی در موارد زیادی شاهد سوءاستفاده پسران از این نوع دوستی ها بوده  و هستیم.

به همین خاطر است که بسیاری از دوستی های دختران و پسران به ازدواج نمی رسد؛ یعنی یا خانواده ها با چنین ازدواجی موافق نیستند و آن را با فرهنگ ایرانی ناهمگون و غریبه می دانند یا اینکه پسران با توجه به نگاه فرهنگی غالب بر جامعه، در نهایت نمی توانند با ازدواجی که بنیان آن بر دوستی است کنار بیایند.

نمی خواهیم بگوییم دختران در این شرایط مقصر هستند؛ بلکه علت و ریشه اصلی این معضلات را باید در شبیخون فرهنگی جست وجو کرد که آرام آرام با تحمیل خود به افکار جوانان، آنها را به بن بست هایی کشانده که خروج از آنها نیازمند پرداخت هزینه از سوی همین جوانان است!

متاسفانه همواره تاثیرات ماهواره بر روی زنان جوان کاملا محسوس بوده است؛ آنها به راحتی تحت تاثیر اندام باربی گونه بازیگران و مانکن های ماهواره قرار گرفته و سعی می کنند خود را به آن تصویر شبیه تر سازند

سکینه قره باغی، دکترای روانشناسی خانواده در این خصوص می گوید: به لحاظ روانشناختی، این امر کاملا طبیعی است که ایجاد محدودیت و کاهش دسترسی به چیزی که علم کافی از دلایل آن نیز وجود ندارد، افراد را به مراتب نسبت به استفاده از آن حریص تر می کند.

وی  افزود: وقتی مسئولان در نظر دارند استفاده از ماهواره را در کشور کاهش دهند، باید با اصول روانشناسی و جامعه شناسی به این عمل دست بزنند، چراکه کوچکترین اشتباه در این مسیر می تواند تبعات سختی را به دنبال داشته باشد، لذا اعمال پارازیت و جمع آوری ماهواره از خانه ها در طولانی مدت پاسخگوی این معضل نخواهد بود.
مردانی که زنان ماهواره را بیشتر از همسر خود می پسندند!

این روانشناس خانواده گفت: من به کرات مراجعه کنندگانی داشته ام که ماهواره را منبع مشکلات خود ذکر می کنند؛ به یاد دارم خانمی با گریه به من می گفت: همسرم شب تا صبح به دیدن ماهواره به ویژه فیلم های مستهجن مشغول است و وقتی مانکن ها در برنامه ای نقش ایفا می کنند، همسرم سریع من را صدا می زند و می گوید: «منظورم این اندام است، باید این شکلی بشوی.»

قره باغی در ادامه تاکید  کرد: این زن از چهره و اندام خوبی برخوردار بود، اما متاسفانه همسر وی به هیچ وجه او را نپسندیده و مدام از وی ایراد می گرفت، من جلسات متعددی با این مرد صحبت کرده و گفتم: برای زنان زیبای ماهواره میلیون ها دلار هزینه شده است، شما برای همسرتان چقدر هزینه کرده اید؟، اما او به هیچ عنوان زیر بار نمی رفت.

وی اظهار داشت: متاسفانه سرانجام این زوج به طلاق ختم شد و من نیز مخالفت زیادی نکردم، چراکه به لحاظ اجتماعی و روحی، آنها سال ها قبل از هم جدا شده بودند، در حالی که آن زن تلاش زیادی برای حفظ زندگی خود کرد.

باید توجه داشت که نمایش هرچه بیشتر خانواده های بی سامان و لجام گسیخته در مقابل ساختار سنتی خانواده های ایرانی یکی از مهم ترین اهداف برنامه های ماهواره است.

بی اهمیت جلوه دادن احترام به والدین، عادی جلوه دادن رابطه جنسی دختر و پسر قبل از ازدواج تا حد باردار شدن دختر خانواده، هویت زدایی از مفهوم خانواده به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی مستقل و موثر و پی ریزی و ایجاد آمادگی ذهنی تفکر شیطان پرستی در نوجوانان و جوانان از دیگر فجایع استفاده از ماهواره می باشد.
الگویی به زیبایی و جذابیت باربی!

متاسفانه همواره تاثیرات ماهواره بر روی زنان جوان کاملا محسوس بوده است؛ آنها به راحتی تحت تاثیر اندام باربی گونه بازیگران و مانکن های ماهواره قرار گرفته و سعی می کنند خود را به آن تصویر شبیه تر سازند.
ماهواره؛ عامل انزوا و گوشه نشینی

ماهواره به لحاظ تنوع در کمیت و کیفیت ، انسان را از متن جامعه بیرون کشیده و در خود محصور می کند تا آنجا که هیچ واکنشی در قبال سیاست های خارجی تنظیم شده از سوی حاکمان خود نشان ندهد و یا حتی سیاست های آنان را قبول و در برابر سیاست کشور خود ایستادگی کند.

از این رو، ماهواره روح انسان را منزوی کرده و انسان  ایثار، محبت به هم نوع و احساس مسئولیت در قبال جامعه و دیگران را به طور کلی برای خود بی معنا می بیند، لذا بعید به نظر می رسد ماهواره بتواند نقش مثبتی در کانون گرم خانواده های ایرانی ایفا کند.