تسنیم: حسن عبداله زاده درباره سلامت غذا و نمک در طب نوین و طب ایرانی اظهار داشت: با توجه به شیوع تبلیغ نمک دریا در سال‌های اخیر و مشخص نبودن منبع تولید برخی از انواع نمک‌های موسوم به نمک دریا در بازار؛ هنوز ترکیب املاح و فلزات سنگین موجود در آنها و همچنین کیفیت و استاندارد بودن این گونه نمک‌ها مشخص نیست.

به گفته وی در منابع سنتی ایرانی، مِلح یا نمک به اقسام معدنی و غیر معدنی تقسیم می‌شود. نوع معدنی نیز به سنگ و غیر سنگ تقسیم می‌شود. بهترین نوع نمک سنگ، نمک سفید صُلب صاف شفاف است که آن را اَندَرانی می‌نامند که به فارسی نمک سنگ بلوری نامیده می‌شود.

عضو گروه طب سنتی ایرانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: استحصال نمک غیر سنگ در این منابع به صورت تصفیه چند مرحله‌ای و مکرر و همراه با حرارت صورت می‌پذیرد تا مانند قند سفید و سفت شود؛ که این بهترین نوع نمک است و بدترین نوع نمک؛ نمکی است که از آب دریا است که اندکی تلخی و تیزی دارد و سرشار از املاح دیگر نیز است.

عبدالله زاده افزود: همچنین در مطالعاتی که برای اندازه گیری فلزات جیوه و سرب، آرسنیک، کادمیوم و کروم در نمک و آب دریاچه مهارلو ( استان فارس) در فصول مختلف سال صورت گرفته است و مقایسه نمک این دریاچه با حداکثر مجاز آلاینده‌ها در نمک خوراکی؛ نشان داد که غلظت فلزات جیوه و سرب در نمک دریاچه کمتر از حداکثر غلظت مجاز آنها در نمک خوراکی است؛ اما برای فلزات آرسنیک، کادمیوم و کروم، این مقدار بیش‌تر از حداکثر مجاز آن در نمک بود.

وی یادآور شد: با توجه به تاکید منابع طب سنتی بر استفاده از نمک تصفیه شده برای خوردن و طبخ غذا و نیز نتایج حاصل از مطالعات آزمایشگاهی در آلایندگی نمک دریا باید تحقیقات بیش تر صورت پذیرد و با جمع آوری اطلاعات کاربردی مناسب برای برنامه ریزی و سیاستگذاری نهادهای نظارتی و نظام سلامت کشور قرار داده شود.