مهر: خشایار الوند با اشاره به حال و هوای سریال در حال ساخت «علی البدل» به کارگردانی سیروس مقدم که در یک روستا می گذرد ولی مردمانش لهجه ندارند، گفت: ما نمی خواستیم از شهر یا مکانی آدرس مشخصی بدهیم برای همین از لهجه پرهیز کردیم.

وی ادامه داد: معمولا یک لهجه روستایی کلیشه ای در فیلم و سریال های ما وجود دارد که البته بیشتر آهنگ است و ما آن را هم استفاده نکردیم چراکه همه بازیگران سریال باید بتوانند از همان آهنگ استفاده کنند تا کار یک دست باشد اما از آنجایی که سریال بازیگران زیادی داشت و عده زیادی هم نقش های فرعی بازی می کردند این کار سخت بود، بنابراین همه به صورت معمولی و فارسی عادی صحبت می کنند.

رو و مستقیم کار کردیم

الوند با اشاره به اینکه فضای داستان پرداخت مستقیمی دارد، عنوان کرد: فضای سریال روستایی در زمان حال و جغرافیای آن ایران است. ما در این کار بسیار رو برخورد کردیم و سعی کردیم مستقیم و صریح به امور اشاره کنیم که کسی برداشت خاصی نداشته باشد چراکه اگر مستقیما اشاره نکنید هرکسی برداشت خود را دارد و هر دیالوگ و موقعیت را به آنچه که خودش می خواهد نسبت می دهد.

نویسنده سریال «پایتخت» درباره طنازی این سریال نیز عنوان کرد: مخاطب نباید از این کار توقع قهقهه داشته باشد و بنای ما هم بر این نبود که چنین خنده ای را دربیاوریم. «علی البدل» یک کار شیرین است و در مقایسه با پایتخت کمدی کمتر دارد اما این کمدی عمیق تر است.

مهرانفر شخصی علی البدل را بازی می کند

الوند درباره داستان این سریال و ذهنیتی که درباره افراد علی البدل ایجاد می شود، گفت: علی البدل در این سریال اسم یک شخصیت است که احمد مهرانفر بازی می کند و درواقع قصه او تعریف می شود.

وی درباره اینکه چقدر این سریال می تواند کنایات سیاسی و اجتماعی داشته باشد، توضیح داد: داستان این سریال مصداق خیلی از مشاغل و موقعیت هاست و ما منظور خود را هر چه که بوده است به طور مستقیم بیان کردیم. مخاطب امروز هم آنقدر باهوش است که بتوان راحت با او حرف زد. به هر حال ما اکنون در دوره شفافیت هستیم و قصدی مبنی بر کنایی حرف زدن نداشتیم.

نویسنده مجموعه «شب های برره» درباره اینکه امروزه بعضی طنزپردازان بیشتر شوخی های خود را از شبکه های اجتماعی می گیرند و همان را به طور مستقیم در برنامه ها و مجموعه ها به کار می برند، اظهار کرد: من تا وقتی که با مهران مدیری و یا دیگر کارگردانان کار می کردم هیچ گاه چنین کاری نکردم و البته خدا را شکر استفاده از کامپیوتر را هم بلد نیستم و شبکه های اجتماعی هم کاربرد چندانی برایم ندارد. بنابراین بیشتر شوخی ها را از کوچه و خیابان و از میان مردم دریافت می کنم.

وی ادامه داد: به نظرم عده ای ساختار یک شوخی و لطیفه را می گیرند و استفاده می کنند. با این حال من چندان فضای شبکه های اجتماعی را نمی شناسم و فکر می کنم شوخی اورجینال خیلی بهتر از شوخی های موجود در این شبکه هاست. این فضاها فرد را در خودش محصور می کند و انگار بعضی فقط برای طرفداران خود می نویسند و فقط خودشان و دوستان پیرامونشان از شوخی هایشان لذت می برند. جنس شوخی های من خیابانی تر است و این مساله را ترجیح می دهم.

باید برای ۶۰ میلیون نفر کمدی و داستان بنویسیم

الوند درباره طنزپردازی در مجموعه ها و اینکه کمدی ها باید مخاطبان زیادی را در بر بگیرد، عنوان کرد: نویسنده کارهای تلویزیونی باید برای ۶۰ میلیون نفر کمدی و داستان بنویسد و این شوخی ها به گونه ای باشد که در نقاط مختلف ایران قابل فهم باشد و به آن بخندند و شخصی نباشد. بسیاری از شوخی های شبکه های اجتماعی بازه زمانی و تاریخ مصرف دارد و از طرفی محدود به عده خاصی است.

این نویسنده مجموعه های کمدی درباره اینکه چرا امروز کمتر به سراغ طنزهای عبید زاکانی می رویم، گفت: ما و مردم همه سطحی شده ایم، پدیده های تکنولوژیکی همه چیز را ساده فهم و سهل الوصول کرده است ولی من فکر می کنم خیلی از شوخی های عبید زاکانی همچنان درخشان است و ما می تونیم فرم و شکل آن را به روز دربیاریم. به هر حال ما تنبل شده ایم و خیلی خود را به دردسر نمی اندازیم البته خیلی از همین شوخی های شبکه ها را هم خود طنزپردازان به راه انداخته اند و اینگونه نیست که از شبکه ها کپی کنند اما بعد همان را هم برای مخاطب ۶۰ میلیونی استفاده می کنند.

وی در پایان درباره اینکه «علی البدل» چقدر می تواند با مخاطبش ارتباط برقرار کند، اظهار کرد: فضا در این کار خیلی متفاوت است و ما سعی کردیم به قصه تعریف شده نگاه تازه ای داشته باشیم. با این حال کمی دلهره دارم چراکه «پایتخت» و کارهای مدیری تکلیفش مشخص بود ولی برای این اثر نگران هستم.