فارس: سوره «قدر» در مکّه نازل شده و همانند دیگر سوره‌‏هاى مکّى، آیاتش کوتاه و موزون است.
این سوره با اشاره به نزول قرآن در شب قدر آغاز و با بیان اهمیّت شب قدر نزد خداوند و برترى آن بر هزار ماه ادامه می‌‏یابد و با سلام و درود الهى در آن شب پایان می‌پذیرد.
روایات متعدّدى در فضیلت تلاوت این سوره بعد از سوره حمد در نماز وارد شده است و به کسى که آن را در نماز واجب بخواند خطاب می‌شود: «غفر اللّه لک ما مضى فاستأنف العمل؛ خداوند گذشته تو را بخشید، از نو آغاز کن».( وسائل الشیعه، ج 6، ص 79)
امام رضا علیه‌السلام فرمود: کسى که در زیارت قبور مؤمنین، سوره قدر را هفت مرتبه بخواند، خداوند آن مردگان و کسى که این سوره را تلاوت کرده است، می‌آمرزد.(تفسیر نورالثقلین)
بر اساس نظر مفسّران، قرآن دو بار نازل شده است. یکبار به صورت یکپارچه در شب قدر که این سوره به آن اشاره دارد و بار دیگر به صورت تدریجى در مدت 23 سال دوره رسالت پیامبر. تعبیرات قرآن نیز درباره نزول این کتاب آسمانى دو گونه است؛ برخى با واژه «انزلنا» از ریشه اِنزال به معناى نزول دفعى آمده و برخى دیگر با واژه «نزّلنا» از ریشه تَنزیل به معناى نزول تدریجى آمده است.
از انضمام آیه «انّا انزلناه فى لیلة القدر» با آیه «شهر رمضان الّذى انزل فیه القرآن» معلوم می‌‏شود که شب قدر در ماه رمضان است، امّا اینکه کدام یک از شب‏‌هاى ماه رمضان است، در قرآن چیزى بر آن دلالت ندارد و در روایات نیز به صورت مردّد میان یکى از سه شب آمده است. چنانکه از امام صادق‏ علیه‌السلام در مورد شب قدر پرسیدند و آن حضرت فرمود: در شب نوزدهم، بیست‌ویکم و بیست‌وسوم رمضان جستجویش کن.
البته معروف میان اهل سنّت آن است که شب بیست و هفتم رمضان، شب قدر است.