آیا به جهت ضعف می‌توان از روزه گرفتن خودداری کرد؟
حضرات آیات امام خمینی، خوئی، تبریزی، فاضل، سیستانی، نوری: انسان نمی‌تواند برای ضعف روزه را بخورد؛ ولی اگر ضعف به قدری است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.
حضرت آیت‌الله مکارم: اگر ضعف به قدری است که تحمل آن بسیار مشکل است، می‌تواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیماری داشته باشد (می‌تواند روزه را بخورد).
حضرت آیت‌الله وحید: اگر ضعف به قدری است که برای روزه‌دار عرفاً‌قابل تحمل نباشد خودرن روزه اشکال ندارد.
آیا کارگران، کشاورزان به جهت گرمای زیاد می‌توانند روزه نگیرند؟
امام خمینی(ره): نمی‌توانند روزه بخورند و باید روزه بگیرند؛ ولی در بین روزه، اگر به حرج افتادند، افطار نمایند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: اگر روزه را تا حدی ادامه دهد که تشنگی و گرسنگی برای او حرجی شود، افطار کند، فقط قضا دارد.
آیا افراد تازه بالغ به جهت ضعف شدید می‌توانند روزه نگیرند؟
حضرت امام خمینی(ره): دختر تازه‌بالغی که توان روزه گرفتن را ندارد و تا رمضان سال بعد نیز نمی‌تواند قضا کند، هروقت توانست روزه بگیرد و برای تأخیر هر روز، تا رمضان سال بعد یک مد طعام به فقیر بدهد؛ مگر آنکه در تأخیر معذور باشد که چیزی بر او نیست.( خمینی، استفتائات، پیشین، ج1، ص333، س88)
حضرت آیت‌الله صافی: در صورتی که روزه موجب حرج یا بیماری گردد، گرفتن آن جایز نیست و قضا دارد.
حضرت آیت‌الله گلپایگانی(ره): در صورتی که روزه برای دختر 9ساله حرجی (است) و مشقت دارد، افطار کند و در صورت تمکن (از گرفتن روزه)، به احتیاط لازم (آن را) قضا کند.
حضرت آیت‌الله بهجت: بر پسر و دختر تازه‌بالغ که قدرت بر روزه گرفتن ندارد، روزه واجب نیست و کفاره هم ندارد؛ ولی قضا دارد.
حضرت آیت‌الله فاضل(ره): اگر روزه گرفتن برای دختر تازه بالغ، موجب ضعف غیرقابل تحمل و مشقت و حرج باشد، روزه نگیرد و بعداً در صورت قدت قضا کند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: مجرد ضعف و عدم قدرت افراد تازه‌بالغ بر روزه گرفتن، موجب سقوط قضای روزه نمی‌شود؛ بلکه قضای روزها‌ی ماه رمضان که از او فوت شده، بر وی واجب است و اگر روزه گرفتن برای ایشان ضرر داشته باشد یا تحمل آن برای آنان همراه با مشقت زیاد باشد، افطار جایز است.
حضرت آیت‌الله مکارم: دختری که به سن بلوغ رسیده و به جهت ضعف جسمی توان روزه گرفتن را ندارد و بعد از رمضان هم تا سال بعد نمی‌تواند روزه بگیرد، باید برای هر روز، 750 گرم گندم و مانند آن به فقیر بدهد و قضای این روزه‌ها بر او واجب نیست.