خبرگزاری ایسنا: برترین مربی دو سال اخیر ایران پس از چند ماه دوری از فوتبال درباره وضعیتش و شرایط دوری از فوتبال، عمکرد تیم‌ملی امید و لیگ‌برتر فوتبال ایران صحبت کرد. حسین فرکی همچنین گفت که قصد ندارد در فصل جاری مربیگری کند و تمرکزش بر درمان مشکل پایش است. این گفت‌و‌گو را در زیر می‌خوانید:
این روزها که هدایت تیمی را در اختیار ندارید، به چه کارهایی مشغول هستید؟
در سال‌های گذشته نتوانستم به طور کامل پایم را درمان کنم و این روزها مشغول فیزیوتراپی و آب درمانی هستم تا فشار و دردی که در پایم وجود داشت کمتر شود.
در اوقات فراغت‌تان چه کار می‌کنید؟
به جز درمان پایم، مسابقات فوتبال لیگ‌برتر و فوتبال‌های خارجی را تماشا می‌کنم. این روزها هم تیم ملی امید در مسابقات انتخابی المپیک حضور دارد و بازی‌های آنها را تماشا می‌کنم. از طرفی مدت‌ها بود از خانواده دور بودم و در کنار آنها هستم.
به تیم‌ملی امید اشاره کردید. نظرتان درباره این تیم تا به اینجای رقابت‌های انتخابی المپیک چیست؟ امیدوار کننده عمل کرده‌اند؟
تیم ملی یک برد و باخت را در دو بازی اخیر خود به دست آورده است. آنها شروع خوبی در این رقابت‌ها داشتند و با قدرت سوریه را شکست دادند. در بازی دوم اما به مشکل خوردیم و فکر می‌کنم کادرفنی تیم ملی امید نتوانست به هدف‌گذاری خود دست یابد. قطر میزبان این رقابت‌هاست اما فکر می‌کنم نتیجه بازی می‌توانست بر‌عکس باشد و ما پیروز میدان شویم.
قطری‌ها حساب شده بازی می‌کردند و به نظر می‌رسید که جوانان تیم‌ملی ایران سردرگم بودند و در مقاطعی از بازی هم احساسی بازی می‌کردند؟
بازیکنان ما جوان هستند و تا حدودی هم تحت تاثیر جو ورزشگاه قرار گرفته بودند. البته قطر تیمی نبود که بتواند مقابل ما به پیروزی برسد. اشکال کار در خود ما بود. از ابتدا هم ناهماهنگی‌هایی در کار تیم‌مان دیده می‌شد که شاید دلیل آن تغییرات موجود در ترکیب تیم‌ملی نسبت به بازی نخست بود. در مجموع قطر حساب شده بازی کرد و آنها تلاش می‌کردند در ابتدا گلی دریافت نکنند و سپس به گل برسند که توانستند به خواسته‌شان هم دست یابند. آنها تیم برتر بودند.
ناهماهنگی در فاز دفاعی تیم ایران دیده می‌شد و بازیکنان خط دفاعی در آفسایدگیری بسیار آسیب‌پذیر نشان دادند. اشکال کار کجا بود؟
این مسئله موجب تعجب من شده بود. قبل از اینکه گل نخست را دریافت کنیم، پیش‌بینی می‌کردم که اشتباه کنیم و باعث گل خوردن ایران شود. البته خط دفاعی ما تغییراتی داشته است. محمدحسین کنعانی‌زادگان، دفاع راست تیم‌ملی در بازی با قطر بسیار سردرگم نشان می‌داد. کادرفنی درباره انتخاب بازیکنان برای این پست‌ها می‌تواند پاسخ بدهد. شکل خط دفاعی ما تا حدود زیادی به هم ریخته بود. در مجموع در خط دفاعی و خط میانی ناهماهنگی‌هایی وجود داشت.
علی کریمی بازیکن سابق شما در سپاهان، در جریان بازی گم شده بود و نمی‌توانست مهاجمان تیم‌ملی را تغذیه کند. شما چه نظری دارید؟
تغییرات اعمال شده در ترکیب تیم ملی، بر روی علی کریمی هم تاثیر گذاشته بود که البته بازیکنی در این سطح نباید افت‌و‌خیز بسیار داشته باشد. در مجموع ما بیشترین لطمه را از اشتباهات خودمان خوردیم.
نکته قابل تامل بعد از بازی با قطر اظهارنظر اعضای تیم ملی امید در مورد کی‌روش بود.
بعد از بازی وقت نکردم که مصاحبه اعضای تیم ملی را بخوانم و در جریان صحبت‌های آنها نیستم. در جریان اختلاف اعضای کادرفنی تیم‌ملی امید و کی‌روش پیش از آغاز بازی‌ها بودم و شنیدم که کی‌روش بعد از بازی با قطر به کشورش باز می‌گردد. چیزی که می‌دانم این است که این اتفاقات به نفع فوتبال ملی نیست و نباید بعد از این هم بگوییم چون کی‌روش از قطر رفته، بازیکنان انگیزه خود را از دست داده‌اند. بازیکنان باید کار خود را انجام دهند چرا که آنها نماینده یک ملت هستند و به ایران تعهد دارند. آنها برای نام ایران تلاش می‌کنند و باید خودشان را از این حاشیه‌ها دور کنند. باید حاشیه‌ها را از تیم‌ملی دور کنیم چرا که این جو به نفع ما نیست. حضور سرمربی تیم‌ملی در ورزشگاه برای تماشای بازی‌های لیگ و تیم‌های زیر مجموعه فدراسیون فوتبال یک روال عادی در تمام کشورهای دنیا است و همیشه هم مورد استقبال سرمربیان قرار می‌گیرد اما نمی‌دانم چرا اینجا این مسائل به وجود آمده است.
احتمالا بازی‌های لیگ را هم تماشا کرده‌اید. بعضی از تیم‌های انتهای جدولی در ابتدای فصل خود را بالا کشیده‌اند و برخی از تیم‌ها هم افت کرده‌اند. نظرتان در مورد لیگ پانزدهم چیست؟
در 17 هفته سپری شده از لیگ تنها ایراد موجود تعطیلی بیش از حد بازی‌ها بود. البته انتقادی به سازمان لیگ وارد نیست. آنها برنامه بازی‌ها را قبل از شروع لیگ‌برتر به مربیان ارائه کردند و نظرشان را هم خواستند اما بیشترین لطمه به لیگ را تعطیلی‌ها زده است.
خب به چه چیزی ایراد وارد است؟ مگر خود شما با این برنامه موافقت نکردید؟
در نگاه اولیه همه با این برنامه موافق بودند. ما با این برنامه یک ساله موافقت کردیم چرا که نگاه ملی داشتیم. از طرفی در قبال تیم‌هایمان هم مسئولیت داشتیم اما شخصا با این برنامه موافقت کردم. مربیان دیگر هم همین کار را کردند. اما هر چه از لیگ گذشت، تعطیلی‌ها به بعضی از تیم‌ها آسیب زد. بعضی از تیم‌ها هم بعد از تعطیلات اوج گرفتند. برخی از مربیان معتقدند علت افت تیمشان تعطیلی‌ها بود. به همین خاطر است که چند تیم انتهای جدولی در هفته هفدهم بالای جدول هستند. مسئله‌ای که مربیان و بازیکنان را اذیت می‌کند، وقفه‌های زیاد است.
وقفه‌های موجود به خاطر برنامه تیم‌های ملی بود. شما می‌گویید چه کار باید می‌کردند؟
نمی‌شد این تعطیلی را کاری کرد چرا که بازی‌های فعلی تیم‌ملی امید مهم است. بعضی از اردوهای تیم ملی بزرگسالان را می‌شد کوتاه کرد. البته این برنامه تدوین شده و دیگر نمی‌شود آن را کاری کرد. ایراد موجود غیر قابل پیش‌بینی بود و تعطیلی‌ها به ظاهر خوب جلوه می‌کرد اما در عمل مشکل آفرین شد. برای سال آینده می‌شود یک هماهنگی بهتر انجام داد تا تیم‌ملی و باشگاه‌ها متضرر نشوند.
چه تیم‌هایی در حد قهرمان ظاهر شده‌اند و انتظار می‌رود که در ادامه لیگ دچار افت نشوند؟
اگر از تیمی اسم نبرم بهتر است. الان فاصله تیم اول با تیم دهم جدول، 10 امتیاز است و احتمال هر اتفاقی وجود دارد. تیم‌های اول تا دهم از شانس قهرمانی برخوردار هستند چرا که سطح فنی تیم‌های ایران به یکدیگر نزدیک است و نمی‌توانیم بگوییم یک تیم خیلی بهتر از تیم‌های دیگر است. فقط باید یک برنامه‌ریزی خوب برای لیگ انجام شود تا لیگ پویایی داشته باشیم.
در یک مقایسه کلی لیگ چهاردهم بهتر بود یا لیگ پانزدهم؟
لیگ چهاردهم به مراتب بهتر بود. در لیگ پانزدهم تیم‌ها با مشکلات مالی عدیده‌ای مواجه هستند و همین موضوع ذهنیت منفی در تیم‌ها به وجود آورده بود. لیگ چهاردهم تا به اینجای کار بهتر از این لیگ بود.
قصد مربیگری در ادامه لیگ پانزدهم ندارید؟
نه چنین قصدی ندارم. بعد از سال‌ها فرصتی به دست آمده تا استراحتی داشته باشم و به دور از مشغله‌های فکری و در کنار خانواده به مداوای پایم بپردازم. درگیر مسائل شخصی خودم هستم.
در ماه‌های گذشته پیشنهاداتی هم به دستتان رسید؟
پیشنهاد که داشتم. بعضی از آنها به طور مستقیم بود و برخی به طور غیر مستقیم درخواست دادند. به دلیل اینکه تمایلی به هدایت تیمی را نداشتم از پذیرش پیشنهادها امتناع کردم.
صحبتی باقی مانده که نگفته باشید؟
برای دو دوست عزیز و پیشکسوت فوتبال‌مان، منصور پورحیدری و رضا احدی آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم هر چه زودتر بهبود یابند. از مردم هم می‌خوام برای آنها دعا کنند.