اختلال نقص توجه/بیش فعالی - که به عنوان «ای‌دی‌اچ‌دی» (ADHD) نیز شناخته می‌شود - معمولاً به عنوان یک بیماری دوران کودکی در نظر گرفته می‌شود.
به گزارش ایسنا، با این حال برخی از بزرگسالان نیز ممکن است متوجه شوند که عدم توجه و تمرکز و افزایش بی‌قراری در آنها می‌تواند ناشی از ADHD باشد.
یک نظرسنجی ملی جدید از ۱۰۰۰ بزرگسال آمریکایی که توسط کالج و مرکز پزشکی «وکسنر» دانشگاه ایالتی اوهایو انجام شد، نشان می‌دهد که ۲۵ درصد از بزرگسالان اکنون مشکوک هستند که ممکن است ADHD تشخیص داده نشده داشته باشند. اما چیزی که کارشناسان بهداشت روان را نگران می‌کند این است که تنها ۱۳ درصد از پاسخ دهندگان در نظرسنجی شک خود را با پزشک خود در میان گذاشته‌اند.
این وضعیت، نگرانی‌ها را در مورد عواقب خودتشخیصی که منجر به درمان نادرست می‌شود، افزایش می‌دهد.
«جاستین بارتریان»، یک روانشناس در این باره گفت: اضطراب، افسردگی و ADHD - همه این اختلال‌ها می‌توانند بسیار شبیه به هم به نظر برسند، اما درمان نادرست می‌تواند به جای کمک به احساس بهتر و بهبود عملکرد فرد، اوضاع را بدتر کند.
بارتریان گفت: تخمین زده می شود که ۴.۴ درصد از افراد ۱۸ تا ۴۴ ساله دارای ADHD هستند و این بیماری در برخی از افراد تا سنین بالاتر تشخیص داده نمی‌شود.
در همین حال، این نظرسنجی نشان داد بزرگسالان جوان‌تر نسبت به نسل‌های قدیمی‌تر احتمال بیشتری دارند که باور کنند ADHD تشخیص داده نشده دارند و همچنین احتمال بیشتری دارد که کاری در مورد آن انجام دهند.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، بارتریان گفت اقدامات مناسب در این زمینه باید شامل مراجعه به یک متخصص برای ارجاع به یک متخصص سلامت روان در صورت لزوم باشد تا به طور کامل ارزیابی، تشخیص دقیق و درمان موثر انجام شود.
بارتریان اظهار کرد: اگر در حال تماشای ویدئوهایی در رسانه‌های اجتماعی هستید و باعث می‌شود فکر کنید که ممکن است معیارهای این اختلال را داشته باشید، من شما را تشویق می کنم که برای بررسی آن از یک روانشناس یا روانپزشک یا یک پزشک عمومی کمک بگیرید.
ADHD بزرگسالان چیست؟
بزرگسالانی که با ADHD دست و پنجه نرم می کنند در توجه، بیش فعالی و تکانشگری مشکلاتی خواهند داشت که به حدی شدید است که باعث ایجاد چالش های مداوم در مدرسه، محل کار و خانه شود. این علائم پایدار و مخرب هستند و اغلب به دوران کودکی بازمی‌گردند.
ADHD بزرگسالان در موارد زیر رخ می دهد:
- بزرگسالانی که اختلال آنها در کودکی تشخیص داده شده، اما علائم تا بزرگسالی ادامه دارد.
- بزرگسالانی که اختلال آنها برای اولین بار تشخیص داده می‌شود، به رغم اینکه علائمی را از دوران جوانی تجربه کرده‌اند که نادیده گرفته شده یا اشتباه تشخیص داده شده است.
بیش فعالی به عنوان یک علامت معمولا در بزرگسالان کمتر از کودکان دیده می‌شود و بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD با مشکلات حافظه و تمرکز دست و پنجه نرم می‌کنند.