باشگاه خبرنگاران: کارمندانی از سازمان ملی استاندارد شب گذشته در «خندوانه» حاضر شدند و شادی برنامه را نیز به خود اختصاص دادند.

طی این برنامه بعد از تنفس استاندارد و 25 ثانیه خنده مرسوم ،مسابقه داخل استودیو برگزار شد و بعد از خواندن شعر ایران ایران، نیره پیروزبخت رئیس سازمان ملی استاندارد ایران وارد شد.

وی در ابتدا به طور خاص استاندارد را تعریف کرد و این سازمان در سالیان گذشته توسط دکتر حسابی با عنوان اداره کل اوزان آغاز شد؛ همچنین نوید 90 سالگی این سازمان را نیز داد.
 
صحبت مقام معظم رهبری در خصوص لزوم توسعه نظارت های سازمان استاندارد  
علاوه بر این او در خصوص الزام نظارت و تایید سازمان استاندارد گفت: متاسفانه تا مدتی از بین حدود 80 هزار کالا تنها 800تا از آن ها بررسی می شد و بقیه به راحتی وارد می شدند که این در شان یک مصرف کننده ایرانی نبود. همچنین مقام معظم رهبری هم طی صحبتی "توسعه پوشش استاندارد برای همه محصولات را اصلی لازم و ضروری دانستند" برای همین الان ما سامانه ای را داریم که برای اطمینان از اصل بودن و سلامت محصول و دریافت نظرات و مشکلات شما طراحی شدهاست .

گفتگو بر سر این موضوعات ادامه داشت و این بانو استاندارد را عامل مهمی برای ارتباط با مردم دانست تا اینکه جوان در انتها لوح خندوانه را به پیروزبخت اعطا کرد و متقابلا وی نیز یاد بودی را برای تشکر از جوان و برنامه کارشناسی و فکرشده اش به رامبد داد.
 
بی توجهی به هنرمندان و آسیب به صنعت بسته بندی
پس از پخش واکنش های کوروش سلیمانی در رویارویی با سینما چند بعدی ،جوان کمدین برنامه که مدتی بود او را ندیده بودیم را دعوت کرد؛رضا شفیعی جم در جایگاه خود حاضر شد و در ابتدا گفت : با اینکه سوژه من این نبوده ولی گفتم حالا که شماها اینجا حضور دارید یک شکایت از طریقه بسته بندی بعضی از محصولات بکنم،مثلا کنسرو ها که هنوزم که هنوز است به شکل عهد بوق هستند و با زمانه پیش نرفته اند و هنوز باید برای باز کردن آن با کلی زور و انرژی چاقو بیندازیم تا مقداری به داخلش دسترسی داشته باشیم.

وی افزود: این در حالی است که تولید کنند به طرح ها و پیشنهادات گرافیست هیچ توجهی نمی‌کنند، به عنوان مثال خود من بارها طرحی را ارائه دادم ولی هیچ بازخوردی نگرفته ام،در صورتی که خیلی از جوانان ما الان در کشورهای دیگر خبره کار خودشان در این عرصه شده اند.
 
گیرودار حمام نمره از زبان رضا شفیعی جم
خلاصه بعد از این گلایه ها شفیعی جم  اعلام کرد:"می خواهم همه را به حمام ببرم،نه برای شست و شو بلکه برای یادآوری حس و حال آن روزها"؛ او از ابتدای ورود به حمام نمره و آن حسی که موقع تحویل دوش به آدم دست می داد شروع کرد و علاوه بر توصیف آن جا از درگیری همیشگیش با شیر آب گرم و سرد تعریف کرد،درگیری که در هر حال قربانیش را می گرفت.

در ادامه علاوه بر یاد آوری باز کردن در شامپو های تخم مرغی زرد رنگ،یاد دستشویی های آن جا افتاد، محلی که به لطف سالم نبودن چفت در و یا باز ماندن کامل آن ،آدم هیچ دفاعی در برابرکسی نداشت و علاوه بر آن صابون نرم و منهدم شده دستشویی بود که همیشه می ماندی از آن استفاده کنی یا نه؟!

رضا شفیعی جم در قسمت دیگر اجرایش بیان کرد: من حال و هوای آن جا را خیلی دوست داشتم،هوایی که البته فقط کمی بوی فاضلاب می داد و صداهای مبهم شعر ، جیغ ،کتک و ... که لابه لای صدای شر شر آب شنیده می شد.
 
واقعا این قولنج چی بود؟!
در امتداد این سفر رضا به سراغ کیسه کش ها رفت و گفت: همه چیز و حرکات آن ها خوب و قابل تحمل بود ولی آخه شکستن قولنج رو از کجا آورده بودند؟ کاری که هر چه تاکید می کردی نمی خواهی فایده ای نداشت و حتما هم قولنج ها از کمر تا دماغ باید بررسی و شکسته می شد.

بعد از این تعاریف شفیعی جم فاجعه منا را به داغ دیدگان و همه مردم ایران تسلیت گفت و جوان هم در آخر سفارش کرد که استاندارد زندگی کنید، چون زندگی که این مورد در آن نباشد آشفته و بی نظم خواهد بود.