به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست(MIT) و دانشگاه بیرمنگام بر این باورند که با استفاده از همین فناوری‌های موجود، فرمول شناسایی سیارات قابل سکونت را دریافته‌اند. به گفته آنها، همه چیز به سطح دی اکسید کربن و ازون در یک سیاره فراخورشیدی مربوط می‌شود.

 

صحبت‌های زیادی در مورد اینکه چگونه افزایش سطح دی اکسید کربن در جو زمین به گرم شدن کره زمین کمک می کند، وجود دارد، اما واقعیت این است که سیاره ما در مقایسه با سایر جهان‌های کمتر قابل سکونت مانند زهره، سطح بسیار پایینی از این گاز دارد. ۹۶.۵ درصد اتمسفر زهره از گاز دی اکسید کربن تشکیل شده است، در حالی که مریخ دارای جوی حاوی ۹۵ درصد CO2 است.

 

از سوی دیگر، غلظت این گاز در جو زمین تنها ۰.۰۴ درصد است. دلیل آن این است که اقیانوس‌های ما حدود ۸۰ درصد از دی اکسید کربن سیاره ما را جذب می‌کنند.

 

این واقعیت، پژوهشگران را بر آن داشته تا با جستجوی جو سیارات برای یافتن سطوح پایین دی اکسید کربن، روش جدیدی برای شناسایی سیارات فراخورشیدی که ممکن است دارای آب مایع باشند، توسعه دهند.

 

به طور مشخص، پژوهشگران استفاده از منظومه شمسی را به عنوان یک مدل پیشنهاد می‌کنند و طرحی را برای جستجوی گروهی از سیارات که در فاصله‌ مشخصی از ستاره میزبان خود قرار می‌گیرند، ارائه می‌کنند، جایی که آب ممکن است به شکل مایع وجود داشته باشد.

 

آنها می‌گویند اگر تجزیه و تحلیل جو آن جهان‌ها نشان دهد که دی اکسید کربن موجود در جو آنها نسبت کمتری نسبت به بقیه دارد، احتمال اینکه این گاز توسط حجم‌های بزرگ آب به دام افتاده باشد، زیاد خواهد بود.

 

تیم تحقیقاتی می‌گوید، یکی از بخش‌های هیجان‌انگیز این طرح این است که تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر می‌تواند دی‌اکسید کربن سیاره‌هایی را که قادر به رصد آنهاست، دقیقاً مانند قمر اروپای مشتری در اوایل امسال اندازه‌گیری کند.

 

ژولین دو ویت استادیار علوم سیاره‌ای در MIT و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: علم سیارات فراخورشیدی به دنبال جهان‌های قابل سکونت و میزبان حیات است، اما تمام ویژگی‌هایی که تاکنون در مورد آنها صحبت شده فراتر از دسترس جدیدترین رصدخانه‌های زمینی و فضایی بوده است. اکنون ما راهی برای یافتن وجود آب مایع در سیاره دیگری داریم و این چیزی است که می‌توانیم در چند سال آینده به آن برسیم.

 

آب مساوی با زندگی نیست

 

در حالی که چنین روشی ممکن است به تعیین اینکه آیا یک سیاره واقعاً آب مایع دارد یا خیر، کمک کند، پژوهشگران اذعان دارند که این لزوماً به این معنی نیست که در آن حیات وجود داشته باشد. اما این تیم پژوهشی برای آن هم برنامه دارد.

 

پژوهشگران با استفاده از سیاره خودمان به عنوان منبع الهام می‌گویند شکل‌های حیات روی زمین از جمله گیاهان و برخی میکروب‌ها، دی‌اکسید کربن می‌گیرند و اکسیژن منتشر می‌کنند که می‌تواند توسط فوتون‌های خورشید به ازون تبدیل شود. ازون نیز مانند دی اکسید کربن دارای علامتی است که توسط تلسکوپ جیمز وب قابل تشخیص است.

 

به گفته پژوهشگران، اگر از جیمز وب برای شناسایی این نشانه به منظور یافتن سیاره‌ای در منطقه قابل سکونت با دی اکسید کربن کم و ازون بالا استفاده کنید، احتمالاً سیاره‌ای میزبان حیات پیدا کرده‌اید.

 

آمائوری ترایود از دانشگاه بیرمنگام و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: اگر ما ازون را ببینیم، احتمال اینکه با دی اکسید کربن مصرف شده توسط حیات مرتبط باشد، بسیار زیاد است و اگر حیات در میان باشد، زندگی باشکوهی خواهد بود. صحبت از فقط چند باکتری نخواهد بود، بلکه یک زیست‌توده در مقیاس سیاره‌ای در میان خواهد بود که قادر است مقدار زیادی کربن را پردازش و با آن تعامل کند.

 

این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.