پژوهشگران می‌گویند پس از سوراخ کردن گوش، میکروبیوم پوست شما به شکل اساسی تغییر می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس‌ای، شاید تا به حال متوجه آن نشده باشید، اما تریلیون‌ها میکروارگانیسم روی پوست شما زندگی می‌کنند و سوراخ کردن پوست و وارد کردن یک جسم فلزی به آن تغییر قابل توجهی در آن میکروبیوم ایجاد می‌کند.
گروهی از دانشگاه مک‌گیل در کانادا، نمونه‌های پوستی را از ۲۸ داوطلب که گوش خود را سوراخ کرده بودند، جمع‌آوری کردند. نمونه‌گیری قبل از سوراخ کردن گوش شروع شد و نمونه‌های دو هفته بعد نیز جمع‌آوری شد.
پژوهشگران می‌خواستند نگاه دقیق‌تری به این داشته باشند که چگونه این تغییر ناگهانی در محیط میکروبیوم که به طور بالقوه همه چیز را از شکل پوست تا دمای آن تغییر می‌دهد، بر زندگی میکروارگانیسم‌هایی که روی آن زندگی می‌کنند، تأثیر می‌گذارد.
از دیدگاه باکتری‌ها، یوکاریوت‌ها و دیگر موجودات میکروسکوپی که پوست را خانه‌ی خود می‌دانند، سوراخ کردن پوست یک رویداد فاجعه‌آمیز و آخرالزمانی و مانند یک زلزله بزرگ یا برخورد شهاب‌سنگ است که در تجزیه و تحلیل میکروبیوم به اثبات رسیده است.
پژوهشگران در مقاله منتشر شده خود آورده‌اند: ما دریافتیم که با گذشت زمان، محیط سوراخ شده جدید به طور قابل توجهی با تنوع زیستی و پیچیدگی زیست محیطی، همراه با تفاوت‌های اساسی در ماهیت فعل و انفعالات زیستی بیشتر همراه می‌شود.
پژوهشگران می‌گویند، فرآیند سوراخ کردن گوش با استریل کردن پوست شروع می‌شود که به طور موثری آن ناحیه را از میکروب‌ها پاک می‌کند و فضای جدیدی را برای ایجاد یک جامعه میکروبی جدید فراهم می‌کند.
پس از آن، تنوع زیستی و پیچیدگی اکولوژیکی بیشتری مشاهده شد. از نظر میکروبیوتا، این نواحی شروع به تطابق بیشتر با سایر نقاط مرطوب پوست مانند زیر بغل یا بینی کردند.
باکتری‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و کوتی‌باکتریوم آکنس به ویژه در اطراف ناحیه پیرسینگ شده شایع بودند که هر دوی آنها به طور بالقوه خطرناک هستند، اما وقتی با هم در یک نقطه زندگی می‌کنند، تمایل دارند یکدیگر را در تعادل نگه دارند.
البته پیرسینگ پوست چیز جدیدی نیست و هزاران سال است که انجام می‌شود. با این حال، این اولین باری است که دانشمندان توانسته‌اند از نزدیک ببینند که می‌تواند چه عواقبی برای کوچک‌ترین شکل‌های حیات روی سطح پوست داشته باشد.
میکروبیوم پوست ما مانند بسیاری از مکان‌های دیگر در بدن ما باید به دقت متعادل بماند تا ما را سالم نگه دارد. بنابراین مطالعه پیرسینگ و عواقب آن می‌تواند به ما کمک کند تا در مورد چگونگی حفظ این تعادل بیشتر بیاموزیم.
چارلز ژو زیست‌شناس دانشگاه مک‌گیل می‌گوید: ما از انسان شناسی و جامعه شناسی می‌دانیم که پیرسینگ، نمادهای منحصر به فرد انسانی از بیان، ارتباط و هویت است. ما با این مطالعه نشان دادیم که سوراخ کردن پوست همچنین نشان دهنده یک عمل غیرعمدی از خودمهندسی اکوسیستم «چشم انداز اکولوژیک» یعنی پوست انسان است.
این پژوهش در مجله Royal Society B: Biological Sciences منتشر شده است.