شاید یکی از  چالش‌برانگیزترین لحظات برای والدین زمانی است که فرزند کوچک خود را در حال اعتراف به دوست داشتن یا عاشق شدن به کودک یا فرد بزرگ سالی می‌بینند. دوست داشتن آن‌ها واقعی و حقیقی است ولی جنس آن با دوست داشتن در دوره بزرگ سالی متفاوت است. به تازگی تصویری از نامه یک پسر ۹ ساله برای دختر دایی ۸ ساله‌اش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است. در این نامه که نقاشی  یک قلب تیر خورده هم دیده می شود، نوشته شده: «سلام مهرسا خوبی، حالت چطور است. خوب نمی‌خوام زیاد حرف بزنم، من از همان نگاه اول عاشقت شدم».

 

 

از حدود شش سالگی به بعد کودکان درباره تفاوت‌های هر دو جنس هوشیار و آگاه می‌شوند و شروع به پرسش در باره جنس مخالف می‌کنند. همین ممانعت‌کردن از کنجکاوی بیشتر گاهی اوقات جذابیت جنس‌مخالف را برای آن‌ها بیشتر می‌کند و کودک را به این نتیجه می‌رساند که عاشق شده است. این را اضافه کنید به الگوبرداری از رفتارهای بزرگ سالان و خواندن قصه‌ها و تماشای کارتون‌هایی که در نهایت به عاشق شدن و وصال می‌انجامد. اما بهترین واکنش والدین در این موارد چه می‌تواند باشد؟

 

 

از هر گونه ایجاد شرمندگی یا برخورد تند با کودک بپرهیزید. خونسرد باشید و این موضوع را به منزله فرصتی برای باز نگه داشتن باب گفت‌وگو با کودک در نظر بگیرید. او را مسخره نکنید و به صورت علنی به او نگویید که تو برای این چیزها خیلی کوچکی و ... .

 

 

این سوالات را مطرح کنید تا به شناخت بهتری از احساس کودک برسید: چرا از او خوشت اومده؟ خیلی بامزه است؟ آیا فوتبالش خیلی خوبه؟ دقت داشته باشید این سوال‌ها فقط نوعی اعتبار دادن به احساس کودک است و قرار نیست توجه و اشتیاق زیادی به این موضوع نشان بدهید. توجه داشته باشید این احساسات واقعی و فقط با نوع احساسات والدین متفاوت هستند.

 

در انتها می‌توانید حد و مرزی را برای نشان دادن احساسات یا نزدیک شدن به شخص مذکور  در نظر داشته باشید و هنگامی که هر دوی آن‌ها در یک فضای مشترک قرار می‌گیرند، نظارت خود را به صورت نامحسوس بیشتر کنید.