گروهی از محققان دانشگاه ملی استرالیا (ANU) یک لایه جدید در مرکز زمین کشف کرده‌اند که از آن به‌عنوان «درونی‌ترین هسته داخلی» یاد شده است. این کشف نقطه عطف مهمی در مطالعه عملکرد درونی سیاره ما است و با روشن کردن تاریخ کهن سیاره، بینش جدیدی را در مورد میدان مغناطیسی آن ارائه می‌دهد.

 

به‌گفته محققان، درونی‌ترین هسته داخلی، توپی متشکل از آلیاژ آهن و نیکل بوده که اساسا بقایای فسیل‌شده از تاریخ باستانی زمین هستند. این کشف با مطالعه امواج لرزه‌ای که قطر زمین را تا پنج برابر به عقب و جلو پیمایش می‌کردند، امکان‌پذیر شد. برخلاف آزمایش‌های قبلی که تنها به تک‌پرش‌ها توجه شده بود، محققان ANU این بار دریافتند که با بررسی این امواج در زوایای مختلف می‌توان ساختار کریستالی متفاوتی را در درونی‌ترین لایه شناسایی کرد.

 

یافته‌های جدید این مطالعه هم‌چنین شامل دستاوردهای جدیدی برای مطالعه هسته زمین است. تاکنون دانشمندان تنها چهار لایه را در مرکز زمین شناسایی کرده بودند که شامل پوسته، گوشته، هسته بیرونی و هسته داخلی می‌شود. بااین‌حال، کشف یک لایه جدید و ناشناخته در هسته زمین مقدمه‌ای برای اعمال روش‌های نوین جهت بررسی عملکرد درونی سیاره است.

 

 

کشف درونی‌ترین هسته داخلی زمین، علاوه بر شفاف‌سازی در مورد عملکرد درونی زمین، به توضیح شکل‌گیری میدان مغناطیسی سیاره ما نیز کمک خواهد کرد. میدان مغناطیسی یکی از اجزای حیاتی محیط زیست سیاره ما است که با محافظت از زمین در برابر تشعشعات مضر و جلوگیری بازگشت آب به فضا، نقش مهمی در ادامه حیات ایفا می‌کند. محققان ANU بر این باورند که درونی‌ترین هسته داخلی به یک رویداد بزرگ در گذشته زمین مربوط بوده که تاثیر قابل توجهی بر قلب سیاره گذاشته است.

 

 

هم‌چنین دستاوردهای این کشف تنها به مطالعه زمین محدود نمی‌شود. دانشمندان اعتقاد دارند که یافته‌های آنها می‌تواند به درک بهتر سیاره‌های منظومه شمسی و فراتر از آن کمک کند. برای مثال، گمان می‌رود که از دست دادن میدان مغناطیسی در حدود چهار میلیارد سال پیش، باعث تبدیل مریخ به یک سیاره بایر و از بین رفتن و جو و اقیانوس آن شده است.

 

افزون بر این، شکارچیان سیاره فراخورشیدی نیز به‌لطف این کشف می‌توانند از شناسایی جهان‌های بالقوه قابل سکونت با جستجوی سیاراتی با ساختار هسته‌ای مشابه زمین استفاده کنند. به‌طور کلی، کشف لایه جدید در هسته زمین این پتانسیل را دارد که فرصت‌های جدیدی از تحقیقات را برای زمین، سایر سیارات منظومه شمسی و فراتر از آن را ایجاد کند.