محققانی از سنگاپور و آلمان در مطالعه‌ای تازه به بررسی پروتئینی موسوم به اینترلوکین-۱۱ (IL-۱۱) پرداخته‌اند که ظاهراً در واکنش به آسیب در اندام‌ها، ایجاد مشکل می‌کند. آن‌ها می‌گویند آزمایش روی موش‌ها نشان داده است که وقتی کلیه‌ها دچار آسیب می‌شوند، سلول‌های مجاور ناحیه آسیب اینترلوکین-۱۱ منتشر می‌کنند.

 

این پروتئین سرعت رشد سلول‌ها را کاهش می‌دهد و یک آبشار مولکولی از التهاب و خراشیدگی را ایجاد می‌کند، ولی زمانی که IL-۱۱ مسدود می‌شود، این فرایند هم به‌وجود نمی‌آید و سلول‌های سالم می‌توانند دوباره تولید شوند و آسیب موجود را برطرف کنند. محققان با کمک مهندسی ژنتیک و با داروی آنتی‌بادی، تولید اینترلوکین-۱۱ را در موش‌ها متوقف کردند.

 

پروفسور «استوارت کوک»، از محققان ارشد این پژوهش می‌گوید: «دریافتیم که IL-11 برای عملکرد کلیه زیان‌آور است و بیماری مزمن کلیوی را ایجاد می‌کند. همچنین نشان دادیم که درمان ضد IL11 می‌تواند نارسایی کلیه را علاج کند، اثر بیماری مزمن کلیه را معکوس سازد و از طریق بازتولید سلول‌ها، عملکردهای کلیه را در موش‌ها بازیابی کند و درعین‌حال برای استفاده درازمدت ایمن باشد.»

 

دانشمندان آزمایش‌هایی را روی سلول‌های کلیه انسان در آزمایشگاه هم انجام داده و نتایج مشابهی را به‌دست آورده‌اند. آن‌ها آنتی‌بادی اینترلوکین-11 را به سلول‌های مبتلا به کلیه دیابتی دادند و متوجه شدند که سلول‌ها دوباره می‌توانند تکثیر شوند و با خنثی‌کردن اثر خراشیدگی و التهاب، درنهایت کارکرد این اندام را به حالت عادی برگردانند.

 

بااین‌حال، مطالعات فعلی هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارند و تا زمانی که در کارآزمایی‌های بالینی امتحان نشود، نمی‌توان گفت که این روش موفقیت‌آمیز خواهد بود یا خیر. نتایج این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.