به نقل از تی آر تی، با افزایش سن، حافظه به طور طبیعی کاهش می‌یابد و می‌تواند بر کیفیت زندگی، بهره وری کار و افزایش خطر زوال عقل تاثیر بگذارد. نتیجه مطالعه‌ای تازه می‌گوید ترکیبی از سبک زندگی سالم برای سلامت بهینه حافظه ضروری است حتی برای کسانی که از نظر ژنتیکی مستعد کاهش حافظه هستند.

 

این مطالعه هم چنین نشان می‌دهد که کاهش حافظه برای افراد مسن که سبک زندگی سالمی داشتند کُندتر بود حتی برای افرادی که در معرض خطر ژنتیکی بالا برای ابتلا به بیماری آلزایمر قرار داشتند. مطالعاتی برای شناسایی عواملی که ممکن است بر حافظه تاثیر بگذارند از جمله افزایش سن، ژنوتیپ آپولیپوپروتئین‌ای E (APOE) قوی‌ترین عامل خطر شناخته شده برای بیماری آلزایمر و زوال عقل‌های مرتبط، بیماری‌های مزمن و الگو‌های سبک زندگی انجام شده‌اند.

 

براساس مطالعه‌ای تازه صورت گرفته شش عامل وجود دارد که به طور بالقوه می‌تواند خطر از دست دادن حافظه را در افراد مسن کاهش دهد.

 

 

این مطالعه رژیم غذایی روزانه شرکت کنندگان را با ثبت میزان مصرف ۱۲ ماده غذایی از جمله میوه ها، سبزیجات، ماهی، گوشت، لبنیات، نمک، روغن، تخم مرغ، غلات، حبوبات، آجیل و چای مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. در ارزیابی در نظر گرفته شد که شرکت کنندگان در صورت مصرف روزانه مقادیر مناسب حداقل ۷ مورد از این ۱۲ ماده غذایی رژیم غذایی سالمی دارند. نتایج نشان دادند که رژیم غذایی سالم قوی‌ترین رابطه را با حافظه دارد و پس از آن فعالیت شناختی، ورزش بدنی و تعامل اجتماعی به عنوان عوامل تاثیرگذار بعدی قلمداد می‌شوند.

 

 

نوشتن، خواندن، بازی با کارت، فال ماهجونگ و سایر بازی‌ها به عنوان فعالیت‌های شناختی ارزیابی شدند و شرکت کنندگانی که دست کم دو بار در هفته در این فعالیت‌ها شرکت می‌کردند سالم در نظر گرفته شدند. این دومین عامل مهمی بود که به کاهش خطر کاهش حافظه کمک می‌کند.

 

برای تمرینات بدنی دفعات هفتگی و کل زمان انجام آن جمع آوری شد و حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط یا ۷۵ دقیقه فعالیت شدید در هفته به عنوان یک عامل سالم در نظر گرفته شد. داده‌ها نشان می‌دهند که ورزش بدنی منظم به عنوان سومین عامل رابطه‌ای قوی با حافظه دارد.

 

 

تماس اجتماعی از طریق شرکت در جلسات یا شرکت در مهمانی ها، دیدار با دوستان یا اقوام، سفر و چت آنلاین مورد بررسی قرار گرفت و شرکت کنندگانی که دست کم دوبار در هفته در این فعالیت‌ها شرکت می‌کردند سالم قلمداد شدند.

 

 

برای سیگار کشیدن شرکت کنندگان دسته بندی شدند افرادی که هرگز سیگار نمی‌کشیدند (شرکت کنندگانی که کم‌تر از ۱۰۰ نخ سیگار در طول عمر خود مصرف کرده اند) و شرکت کنندگانی که سیگار می‌کشیدند و یا پیش‌تر عادت داشتند سیگار مصرف کنند (شرکت کنندگانی که حداقل سه سال قبل سیگار را ترک کرده بودند). افرادی که هرگز سیگار نمی‌کشیدند یا پیش‌تر سیگار می‌کشیدند به عنوان افرادی که عامل سبک زندگی سالم را در زندگی شان لحاظ می‌کنند قلمداد شدند.

 

 

برای مصرف مشروبات الکلی فراوانی و حجم فعلی مصرف الکل ثبت شد و افراد دسته بندی شدند. افراد که هیچ گاه نمی‌نوشیدند (یا هرگز ننوشیده بودند یا گاهی می‌نوشیدند)، افرادی که به نسبت کم تا زیاد می‌نوشیدند (مصرف الکل روزانه ۱ تا ۶۰ گرم) و افرادی که به شکلی سنگین و شدید می‌نوشیدند (مصرف الکل بیش از ۶۰ گرم به صورت روزانه).

 

در این دسته بندی افرادی که هرگز مشروب الکلی نمی‌نوشیدند به عنوان کسانی که یک عامل سبک زندگی سالم را رعایت می‌کنند قلمداد شدند.

 

اگرچه هر یک از عوامل سبک زندگی به طور متفاوتی در کاهش حافظه نقش داشتند، اما این مطالعه نشان داد شرکت کنندگانی که از الگو‌های سبک زندگی سالم تری پیروی می‌کردند نسبت به افرادی که تعداد کمتری از اقدامات بهداشتی را دنبال می‌کردند به طور قابل توجهی کاهش حافظه کُندتری داشتند.