سایت شهر: مدتهاست که رسانه های غربی گزارشاتی درباره مدلینگ در ایران منتشر می کنند.روزنامه گاردین در جدیدترین مطلب در این باره نوشت: پس از سال ها فعالیت زیرزمینی و به دنبال صدور فتواهای مذهبی مبنی بر این که مد و مدل سازی در اسلام حرام نیست، صنعت مد ایران در حال رشد است.
این روزنامه انگلیسی در پایگاه اینترنتی خود افزود: در یک مرکز سلامت و بدنسازی در شمال تهران گروهی متشکل از 20 مرد جوان گردهم آمده اند درحالی که همگی تی شرت های یکسان با نوشته بزرگDFW  که مخفف هفته مد داراب است برتن دارند.

این مرکز در منطقه ثروتمند و تاریخی قیطریه در دامنه کوه های البرز قرار دارد و دارای اعضای بسیار سرشناس و دستگاه های ورزشی بسیار پیشرفته ای است که شما می توانید در بورلی هیلز بیابید. اما در عوض این باشگاه محلی است برای مدل های مردان ایرانی که تحت نظر مربیان حرفه ای راه رفتن در نمایش های مد را تمرین کنند، مربیانی که آنها را برای اجرای نمایش های آینده آماده می کنند.

پس از یک روز کار سخت نتیجه امیدوار کننده است. تمام مردان موفق می شوند برای شرکت در برنامه آتی داراب که قرار است در ماه سپتامبر در هتل استقلال برگزار شود، قرارداد ببندند.
درحالی که هفته های مد در سراسر ایران با سرعت برگزار می شوند، نیاز به مدل های جدید هم به طور چشمگیری افزایش یافته است.
شریف رضوی، مدیر یک مرکز به روزنامه گاردین گفت: اگر بگویم در یک سال گذشته در عرصه مد ایران انقلابی روی داده است، بزرگنمایی نکرده ام. در حدود سی سالی که از انقلاب ایران می گذشت، ما شاهد 10 تا 15 نمایش مد در کشور بودیم اما در سال گذشته به تنهایی بیش از صد نمایش برگزار شد.
ماهان فرخ مهر نیز می گوید: در دو سال گذشته فضا تغییرات مثبتی داشته است. وی با بیان این که وزارت [فرهنگ و ارشاد اسلامی] کارگروهی ایجاد کرده است تا مجوز اجرای برنامه ها را صادر و بر چگونگی اجرای آنها نظارت کنند، گفت برنامه هایی که دو سال پیش زیرزمینی برگزار می شد اکنون در اماکن عمومی اجرا می شود.

باوجود آنچه گفته شد، هنوز خطوط قرمزی وجود دارد. فرخ مهر گفت در هفته مد داراب کار طراحان جوان ایرانی از جمله محسن عسگری وندا صادقی به نمایش درخواهد آمد. اما درحالی که زنان می توانند اجرای مردان را تماشا کنند، مردان اجازه حضور در نمایش زنان را ندارند. هرچند این اجرا در یک مکان عمومی برگزار می شود اما تنها افرادی می توانند در آن شرکت کنند که دعوت شده باشند.

سایت Just a platform هم می نویسد: سالها پیش زنان ایرانی به خصوص نسل جوان مشتاقانه برندهای غربی را دنبال می کردند و برنهای داخلی کمی وجود داشت که مطابق با سلیقه آنها نبود؛ اما چند سال پیش همه چیز ناگهان تغییر کرد.طراحان داخلی پدیدار شدند و طرح های بومی با رنگ های متنوع به وجود آمد.

امروزه در ایران برند های ثبت شده و ثبت نشده ی فراوانی وجود دارد و هر فصل طرح های زیادی وارد بازار می شود. ولی برخلاف جاهای دیگر تبلیغات چندانی ندارند.

فرناز یکی از طراحان ایرانی است. او هر فصل مدلهای جدید را  در سرتاسر دنیا  بررسی می کند و با طراحان لباس ایرانی در سرتاسر دنیا  رابطه دارد و با آنها مشورت می کند.او در شبکه فیس بوک 8500 طرفدار دارد که بیشتر آنها در خارج از کشور زندگی می کنند.عبدلی در رابطه با انتشار عکسهایشان میگوید:ما برای این کار نیازی به اجازه نداریم ولی یک ناظر بر کار ما نظارت می کند.گاهی هم اخطار می گیریم اما تا امروز مشکل خاصی برایمان پیش نیامده است.

به دلیل تحریم های بانکی امکان ارسال کالا به خارج امکان پذیر نیست ولی امیدواریم با برداشته شدن تحریمها این امر در آینده محق گردد.

او می گوید: امروزه تعداد زیادی از طراحان لباس خارجی روی لباس زنان ایران تمرکز کرده اند گرچه یک روش مشخص ثبت شده برای مدلینگ زنان و عکسبرداری فشن وجود ندارد.

با اندکی جستجو در فضای وب و شبکه های اجتماعی می توان این موج گسترده را دید و فهمید. نتیجه اش هم نیاز به کندوکاو چندانی ندارد؛ در خیابان ها و کوچه پس کوچه های شهر به وفور دیده می شوند. اینکه چرا رسانه های مختلف غربی با اشتیاق از موج جدید در ایران سخن می گویند جای بحث و تفکر بیشتری دارد. اینکه مد در شکل کلی اش بد نیست اما آنچه این روزها می بینیم بیشتر از آنکه علاقمندان به فرهنگ ایرانی را خوشحال کند رسانه های غربی را سر ذوق می آورد. باید دید مسئولانی که فضا را به این شکل رها کرده اند برنامه ای هم برای مدیریت پس از رهاسازی داشته اند یا خیر؟