به نقل از نیویورکر، اندکی پس از سال نو میلادی "واشنگتن پست" گزارشی را با عنوانی منتشر کرد که همین چند سال پیش برای اکثر خوانندگان غیرقابل توضیح و حتی بدبینانه به نظر می‌رسید: «آینده هولناک جهان در کلیه‌های فلج شده کارگران نپالی حک شده است». با این وجود، ما در حال رشد این ایده هستیم که بحران آب و هوایی به قول "نائومی کلاین" "همه چیز را تغییر می‌دهد" پس چرا اندام‌های داخلی نپالی‌ها را تغییر ندهد؟!

 

گزارش منتشر شده در آن روزنامه مجموعه‌ای از روایت‌های غیرقابل تحمل و دردناک را بیان می‌کند: مردان جوان نپالی که برای امرار معاش تلاش می‌کنند به منظور انجام کار‌های ساختمانی در گرمای شدید به کشور‌های حاشیه خلیج فارس می‌روند برخی از آنان دسترسی به آب کافی ندارند و این موضوع باعث بروز مشکلات کلیه در آنان می‌شود.

 

گزارش‌های دیگری نیز وجود دارند که نشان می‌دهند برخی از نپالی‌هایی که در خارج از کشور کار می‌کنند برای پیوند کلیه به بازار سیاه متوسل می‌شوند که ممکن است آنان را زنده نگه دارد و این افراد به خانواده‌هایشان برای تامین مالی به منظور ادامه زندگی وابسته می‌شوند. در روایت منتشر شده اشاره می‌شود که خواهری کلیه خود را برای نجات برادرش اهدا می‌کند. هزینه‌های عمل پزشکی ایجاب می‌کند که یک کارگر دیگر خانه نیمه ساخته خود را بفروشد و از رویای زندگی اش که ازدواج کردن بود صرفنظر نماید.

 

حق با گزارش "واشنگتن پست" است: آینده جهان احتمالا در آن گزارش گنجانده شده است. سیاره زمین به طور پیوسته گرم‌تر می‌شود و بخش بزرگی از آن در حال عبور از نقطه‌ای از دما می‌باشد که انجام کار‌های سنگین در فضای باز در وسط روز در آن دما امن محسوب می‌شود.

 

نتیجه مطالعه‌ای صورت گرفته در سال ۲۰۲۲ میلادی نشان می‌دهد ششصد و هفتاد و هفت میلیارد ساعت کار در سال از بین رفته، زیرا دمای هوا برای بیرون رفتن و ساختن وسایل یا کار در مزارع بیش از اندازه گرم بوده است. پژوهشگران این هزینه را سالانه بیش از دو تریلیون دلار ارزیابی کردند. با این وجود، می‌توان هزینه آن را نه تنها از نظر مالی بلکه در حوزه‌های دیگر برای مثال در اندام‌های حیاتی یا در نابود شدن رویا‌های زندگی نیز اندازه گیری کرد.

 

با این وجود، این تنها آینده‌ای نیست که با چنین مطالعاتی آشکار می‌شود. اخیرا در مقاله‌ای تحت عنوان "خطوط قرمزی که منجر به افزایش نرخ ابتلا به سنگ‌های کلیوی (نفرولیتیازیس) در میان جمعیت‌های اقلیت می‌شوند" اشاره شده که افزایش دما خطر ابتلا به سنگ کلیه و فشار خون بالا را افزایش می‌دهد. نفرولیتیازیس اصطلاح فنی برای ایجاد سنگ‌های کلیه است آن تشکیلات کوچکی که با عبورشان می‌توانند باعث ایجاد درد طاقت فرسا در فرد شوند.

 

پزشکان مدت‌هاست می‌دانند که دمای بالاتر منجر به تعریق بیشتر می‌شود. این وضعیت باعث کاهش حجم ادرار شده و در نتیجه سبب افزایش اشباع نمک‌های نامحلول می‌شود که عامل ایجاد سنگ کلیه هستند. در دوره طول موج گرما در ایالات متحده تنها سه روز به طول می‌انجامد تا تعداد ویزیت‌های بخش اورژانس برای سنگ کلیه افزایش یابند.

 

به دلایلی که هنوز مشخص نیست سنگ کلیه به طور سنتی در میان سفید پوستان شایع‌تر بوده است. با این وجود، در سالیان اخیر پزشکان افزایش چشمگیر این بیماری را در میان سیاه پوستان امریکایی و لاتین تبار‌ها مشاهده کرده اند. نویسندگان مقاله تازه برای توضیح دلایل احتمالی به پیشینه این موضوع به ویژه در دهه ۱۹۳۰ میلادی نگاهی داشته اند زمانی که یک آژانس فدرال به نام "شرکت وام مالکان خانه" تمام محله‌های امریکا را رتبه بندی نمود و برخی از آن محلات را برای سرمایه گذاری "خطرناک" قلمداد کرد اساسا بدان خاطر که خانه جوامع اقلیت بزرگ بودند.

 

این سیستم درجه بندی (از A برای "بهترین" و B برای "هنوز مطلوب" تا C برای "در حال کاهش" و D برای "خطرناک") زیربنای چیزی است که به عنوان خط قرمز شناخته شد. سیستم رتبه بندی منجر به عدم سرمایه گذاری مزمن در محلات با رتبه پایین‌تر شد که در نتیجه آن چنین محله‌هایی شاهد پارک‌های کم تر، فضای سبز کم تر، درختان خیابان کم‌تر و تهویه مطبوع کم‌تر در خانه‌ها بودند.

 

اکنون نتایج چنین وضعیتی را می‌توان با دماسنج اندازه گیری کرد. نویسندگان آن مقاله اشاره می‌کنند که در پورتلند اورگان محله‌هایی که در دهه ۱۹۳۰ میلادی رتبه A را کسب کرده بودند میانگین دمای ۸ درجه فارنهایت کم‌تر از دمای شهر را دارند در حالی که در محله‌ای که طبق رتبه بندی رتبه D را کسب کرده بودند میانگین دمای ۴.۸ درجه فارنهایت گرم‌تر از دمای شهر را دارا می‌باشند.

 

در واقع، شما نیازی به دماسنج ندارید تا متوجه شوید این یک شکاف دمایی قابل توجه است که هر فردی می‌تواند تنها با قدم زدن در شهر آن را احساس کند. هیچ کس به دقت میزان بروز سنگ کلیه را در این محله‌های مختلف را مطالعه نکرده است، اما نویسندگان مقاله مذکور در در فرضیه خود به پژوهش‌هایی که اکنون در حال انجام هستند اشاره می‌کنند.

 

پژوهش صورت گرفته مشابه بر روی آسم یکی دیگر از بیماری‌های مرتبط با گرما نشان می‌دهد که مراجعه به اورژانس در این مورد در محله‌های واقع شده در خطوط قرمز ۲.۴ برابر بیش‌تر از سایر محلات است. در واقع، واقعیت آن است که برنامه رتبه بندی انجام شده باعث ایجاد انواع تاثیر مضر بر سلامتی شد.

 

در سیراکیوز، میامی، مینیاپولیس و دیگر شهر‌ها بخش‌های وسیعی از محله‌هایی که آژانس مذکور به عنوان خط قرمز تعیین کرده بود و ساکنان آن اکثرا سیاه پوست بودند بسیاری از خانه‌ها با بولدوزر تخریب شدند تا فضا برای ایجاد بزرگراه‌های بین ایالتی باز شود.

 

امروز اقلیت‌ها به طور نامتناسبی در نزدیکی آزادراه‌های شهری زندگی می‌کنند که آنان را آواره ساخته و در نتیجه متحمل درد و رنج فراوان شده اند. آلودگی هوا باعث بروز بیماری هایی، چون سرطان و آسم می‌شود. آلودگی صوتی خطر بیماری قلبی و سکته را افزایش می‌دهد. تکه تکه شدن فیزیکی که توسط بزرگراه‌ها ایجاد می‌شود اقتصاد‌های محلی را متلاشی می‌کند. چنین سیاستگذاری‌ها و تصمیمات فاجعه باری که دهه‌ها پیش اتخاذ شدند کماکان بدن‌ها و جوامع امروزی را نابود می‌کنند.

 

نویسندگان مقاله مذکور که بر روی موضوع سنگ کلیه کار کرده اند هزینه اضافی احتمالی ناشی از آن برای سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده را دست کم یک میلیارد دلار در سال تخمین زده‌اند.

 

در آوریل سال ۲۰۲۲ میلادی "ران دیسانتیس" فرماندار فلوریدا قانون "توقف آموزش غلط به کودکان" را امضا کرد. این قانون برای مقابله با آموزش نظریه انتقادی نژاد در مدارس درباره تاریخ نژادپرستی در امریکا بود. دیسانتیس اشاره کرده بود که اجازه نخواهد داد دلار‌های حاصل از مالیات جمع آوری شده در فلوریدا برای آموزش دادن "نفرت" به کودکان هزینه شوند. او معتقد بود که آموزش نظریه انتقادی نژاد باعث می‌شود تا "امریکایی‌ها از یکدیگر متنفر شوند".

 

با این وجود، باید به دیسانتیس گفت شاید بتوانید از طریق قانون معلمان را ساکت کنید، اما قانون نمی‌تواند تاثیرات تاریخ را خفه کند. در یک روز گرم تابستانی در جکسون ویل در فلوریدا جایی که دیسانتیس متولد شده دمای هوا در محله‌های دارای رتبه A ۵.۵ درجه کم‌تر از میانگین دماست در حالی که در محلات دارای رتبه D ۴.۴ درجه بالاتر از میانگین دمای هوای شهر می‌باشد.