روزنامه هم‌میهن نوشت: دارو یکی از مصادیق جالب برای سنجش کارآمدی دولت کنونی است. این داوری بر این ادعا استوار است که وضعیت تحریم‌ها نسبت به گذشته تغییر چندانی نکرده، سهل است که کمتر هم شده است، از سوی دیگر فروش نفت و درآمدهای ارزی نیز به ادعای مسئولین دولتی بیشتر شده است، به‌علاوه تولیدات داخلی صنایع دارویی نیز باید نسبت به گذشته بهتر شده باشد و نه بدتر، پس علت چیست که برای اولین بار نظام دارویی کشور با کمبود نسبی و شدید حداقل ٢٠٠ تا حداکثر ٧٠٠ قلم دارو مواجه شده است؟
کمبود 700 قلم دارو در ایران
شاید بهتر است بگوییم به جای تمرکز کردن بر مطبوعات که چرا فلان خبر را نوشته یا فلان روزنامه‌نگار، چرا فلان خبر یا گزارش را تهیه کرده، باید دنبال این باشند که چگونه مدیریتی دارند که در بحبوحه این اعتراضات، جامعه را با کمبود حتی دارو برای درمان سرماخوردگی کودکان مواجه کرده است؟
کافی است که مسئولین محترم نیز یک کودک بیمار در منزل داشته باشند و روی دست‌شان نسخه‌ای باشد که امکان تهیه داروی آن را نداشته باشند؛ چه حسی خواهند داشت؟