مهر: ​فردا، میلاد کسی است که او را کریم اهل بیت(ع) می نامند. در تعابیر گهرباری که به ما رسیده است، «کرم» را معنی کرده اند: الکریم من بدأ باحسانه فرد کریم قبل از درخواست، احسان می کند. الکریم من جازی الاسائات بالاحسان، کریم بدی را با نیکی پاداش می دهد.

من الکرم اتمام النعم: کریم بی نقص و بی کاستی می بخشد.

الکریم یری مکارم افعاله دین عبیه یقضیه: نيكوكارىهاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد.

لذة الکرام فی الاطعام: کریم از اطعام دیگران لذت می برد.

الكريم اذا قدر صفح و اذا ملك سمح و اذا سئل انجح‏: جوانمرد و بخشنده كسى است كه:

- وقتى قدرت يابد، درگذرد و ببخشايد.

- و چون توانمند و مالك گردد، عطا كند و ببخشد،

- و آنگاه كه چيزى از او خواسته شود، نياز را برآورد.

الكريم يلين اذا استعطف واللئيم يقسوا إذا ألطف؛ کریم هرگاه به او مهر و محبت مي‌شود، نرم مي‌گردد.

الکریم اذا وعد وفى: کریم به وعده هایش پایبند است.

الکریم یإبى العار: کریم ذلت نمی پذیرد.

با چنین مولای کریمی امروز روبرو هستیم.

این وصف مولای ماست.

خدای ما هم اکرم الاکرمین است.

این تعابیر از حاج آقا مجتبی است: حضرت موسی(ع) در راه طور سینا بود، در بین راه کسی به حضرت التماس کرد و گفت من گناه بدی کرده ام، از خدا بخواه که از من بگذرد؛ سپس گناهی که مرتکب شده بود را به حضرت موسی(ع) گفت. حضرت به خداوند گفت: این بنده از تو پوزش می طلبد، او را مشمول رحمت و مغفرتت قرار بده! از جانب خداوند خطاب رسید که من او را بخشیدم، ولی به او بگو که من از او یک گلایه دارم، چرا این مطلب را به تو گفت که تو مطلع شوی و هر وقت تو را ببیند، از تو خجالت بکشد؟! من نمی‌خواهم بنده من از کسی خجالت بکشد...

هیچ کس نتوانسته است «غافرالذنب» و «رحمه للعالمین» بودنِ خداوند را درک کند؛ وقتی می گویی أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْه و استغفار می کنی، به مقام غفاریتِ خداوند پناه می بری، حتّی نیازی نیست که بگوییم أَسْتَغْفِرُ اللَّه؛ همین​ ​که خدا ببیند ما در دلمان پشیمان و خجالت زده هستیم، رحمت و غفران خود را شامل حال ما می کند.

امام صادق(ع) می فرماید: «هیچ بنده ای نیست که گناهی کرده باشد و پشیمان شده باشد، مگر اینکه خدا او را قبل از آنکه بگوید أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْه می آمرزد.

...ما پروردگارمان را نشناخته ایم!»