بر اساس یک مطالعه مهم که نتیجه سه دهه پژوهش بوده دانشمندان ۴۲ ژن اضافی مرتبط با پیشرفت بیماری آلزایمر را کشف کرده اند.

 

 

به نقل از تی آر تی ترکیه؛ پروفسور "جولی ویلیامز" مدیر موسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا (DRI) در کاردیف در بیانیه‌ای اعلام کرده است:"ژنتیک به ما کمک می‌کند تا سازوکار بیماری خاصی را شناسایی کنیم که می‌توانیم آن را از نظر درمانی هدف قرار دهیم. این کار یک جهش بزرگ در ماموریت ما برای درک آلزایمر و در نهایت ایجاد چندین درمان مورد نیاز برای به تاخیر انداختن یا پیشگیری از این بیماری است".

 

این پروژه با میزان مشارکت بالا و در سطح بین المللی در مراکز تحقیقاتی در هشت کشور از جمله بریتانیا، ایالات متحده، استرالیا و سراسر اروپا انجام شده است.

 

این مطالعه شواهد قانع کننده‌ای برای حمایت از نقش التهاب و سیستم ایمنی در این بیماری ارائه می‌دهد. هم چنین، یافته‌های پیشین در مورد پروتئین‌های آمیلوئید بتا و تائو را تایید کرده که با پیشرفت بیماری آلزایمر در سلول‌های عصبی و اطراف آن ایجاد می‌شوند.

 

 

این مطالعه شامل پژوهشگرانی بود که ژنوم بیش از ۱۰۰۳۲۶ فرد مبتلا به آلزایمر را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و آن را با بیش از ۶۰۰ هزار فرد سالم مقایسه کردند تا به دنبال تفاوت در ساختار ژنتیکی شان باشند.

 

با ادغام این نتایج، آنان توانستند یک مجموعه داده بسیار بزرگ و قدرتمند ایجاد کنند. دکتر "ربکا سیمز" کارشناس ارشد دانشگاه کاردیف و یکی از افراد هدایت کننده این پژوهش می‌گوید:"این مطالعه تعداد ژن‌های شناسایی شده موثر بر خطر ابتلا به نوع شایع‌تر بیماری آلزایمر را بیش از دو برابر می‌کند".

 

او می‌افزاید:"این داده‌ها اهداف جدید هیجان انگیز را برای مداخله درمانی فراهم می‌کنند و توانایی ما را برای توسعه الگوریتم‌هایی برای پیش بینی این که چه کسی در زندگی بعدی به آلزایمر مبتلا می‌شود افزایش می‌دهند".

 

آلزایمر بیماری‌ای است که مغز را به آرامی و به تدریج تخریب می‌کند. از آلزایمر به عنوان یک بیماری پیچیده یاد می‌شود، زیرا می‌تواند تحت تاثیر طیف وسیعی از عوامل ژنتیکی و محیطی قرار گیرد.

 

افزایش قابل توجهی در تعداد افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در سن بالای ۶۵ سال وجود دارد. با این وجود، اکثر افراد بالای ۸۰ سال از نظر ذهنی هوشیار هستند.

 

با پیشرفت این بیماری، سلول‌های مغز می‌میرند و اتصالات بین این سلول‌ها قطع شده و باعث افزایش علائم شناختی می‌شود.

 

اگرچه خطر ابتلا به آلزایمر با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما سالمندی دلیل این بیماری محسوب نمی‌شود.

 

خطر ابتلا به آلزایمر را می‌توان به محیط و سبک زندگی نسبت داد. به عنوان مثال، چاقی با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است در حالی که افرادی که به طور منظم در فعالیت‌های فکری شرکت می‌کنند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش می‌دهند.

 

درمان‌ها

 

هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما دارو‌هایی وجود دارند که می‌توانند از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.

 

در سالیان اخیر دانشمندان در درک بهتر آلزایمر و توسعه و آزمایش درمان‌های جدید از جمله چندین دارو که اکنون در مراحل پایانی کارآزمایی‌های بالینی قرار دارند پیشرفت چشمگیری داشته اند.

 

به گفته انجمن آلزایمر، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دارو‌هایی را تایید کرده که به دو دسته تقسیم می‌شوند: دارو‌هایی که ممکن است پیشرفت بیماری را در افراد مبتلا به آلزایمر تغییر دهند و دارو‌هایی که ممکن است به طور موقت برخی از علائم بیماری را کاهش دهند. درمان‌ها ممکن است به اشکال مختلف مانند قرص در دسترس باشند.

 

 

در آزمایش‌های بالینی در حال انجام دانشمندان در حال توسعه و آزمایش چندین عامل دخیل ممکن از جمله درمان ایمن سازی، درمان‌های دارویی، آموزش شناختی، فعالیت بدنی و درمان‌های بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت هستند.

 

گام بعدی برای یافتن درمان‌های آلزایمر این است که پژوهشگران بر روی ژن‌های خطر خاص شناسایی شده در این مطالعه تمرکز کنند و نقش آن را در اختلال عملکرد و مرگ سلول‌های مغزی از نزدیک بررسی کنند.

 

بسیاری از این اقدامات در حال حاضر در مراکزی مانند موسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا در حال انجام است. پیشرفت در سایر زمینه‌ها مانند درمان سرطان ممکن است این روند را تسریع کند، زیرا دارو‌هایی که این مسیر‌های بیولوژیکی را هدف قرار می‌دهند در حال حاضر در حال توسعه هستند.

 

"بارت دی استروپر" از مدیران موسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا می‌گوید:"پژوهش‌هایی با اهداف جاه طلبانه این چنینی نیروی محرکه‌ای برای پیشرفت‌هایی هستند که ما در تحقیقات درباره زوال عقل به آن نیاز داریم. این پژوهش‌ها ما نشان می‌دهند که هنوز چیز‌های زیادی برای یادگیری در مورد تخریب عصبی وجود دارد و سرمایه گذاری مستمر در علوم بنیادی و اکتشافی کلید کشف اسرار آلزایمر و سایر بیماری‌های مرتبط با زوال عقل است".

 

بر اساس این نتایج، پژوهشگران هم چنین یک امتیاز خطر ژنتیکی برای تعیین میزان احتمال ابتلای بیماران مبتلا به اختلال شناختی مربوط به بیماری آلزایمر در عرض سه سال پس از اولین بروز علائم را ایجاد کردند. دانشمندان امیدوارند که این یافته‌ها بتوانند برای شناسایی افرادی در داخل جمعیت که در معرض بیشترین خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند قبل از شروع ابتلا به این بیماری استفاده شود. نویسندگان این پژوهش هم چنین اظهار داشتند که در آینده گسترش مطالعات برای بررسی سایر اطلاعات جمعیتی مهم خواهد بود، زیرا مطالعه حاضر عمدتا بر روی جمعیت‌های قفقازی انجام شده است.