از زمان شروع همه‌گیری ویروس کرونا کشورهای جهان به شیوه‌های مختلفی نسبت به آن واکنش نشان داده‌اند. بعضی‌ها مثل چین از همان ابتدا قرنطینه کردن شهرهای آلوده را آغاز کردند، برخی دیگر مثل آمریکا اول دست به انکار جدی بودن ویروس زدند و بعد مجبور به قرنطینه شدند، برخی دیگر هم مثل کشور سوئد هنوز که هنوز است کاری به کار این ویروس ندارند و به زندگی خودشان مشغول هستند.

 

اما این وسط به نظر می‌رسد که تکلیف کشور مکزیک هنوز با خودش و این ویروس مشخص نیست. در روزهای اولیه همه‌گیری کرونا، آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس جمهوری مکزیک، به جرگه آنهایی پیوست که اعلام کرده بودند اعتقادی به همه‌گیر بودن این ویروس ندارند. به همین دلیل هنوز هم قانون و مقررات سختگیرانه‌ای در این کشور به اجرا گذاشته نشده است، آن هم با وجود آنکه بیش از سه هزار کیلومتر مرز مشترک با ایالات متحده دارد و هر روز هزاران گردشگر از آمریکا به مکزیک سفر می‌کنند.

 

با وجود آنکه بسیاری از نهادهای پزشکی و سازمان‌های مردم نهاد به شیوه برخورد سران دولت مکزیک با همه‌گیری ویروس کرونا اعتراض‌های گسترده‌ای داشتند، اما روند برخورد دولت مکزیک با این موضوع تغییری نکرد و حتی جشنواره موسیقی «بیبه لاتینو»‌ نیز در روزهای ۲۴ و ۲۵ اسفند با حضور بیش از ۱.۵ میلیون نفر در شهر مکزیکوسیتی برگزار شد. البته برگزار کنندگان جشنواره گویا برای اینکه وجدان خودشان را آسوده کرده باشند، در ورودی‌های محل برگزاری کنسرت‌ها از مردم می‌خواستند که دست‌هایشان را با ژل، ضدعفونی بکنند.

 

هر چند دولت مکزیک تا آن زمان عملا اقدامی جدی در مواجه با ویروس انجام نداده بود، در پایان اسفند وضعیت شهرهای این کشور، آرام آرام در حال تغییر بود. به ویژه آنکه در همان زمان، پای کرونا به اروپا هم رسید و سیر صعودی مرگ و میر در ایتالیا و اسپانیا آغاز شد و کشورهایی مثل فرانسه نیز عملا در شهرهای بزرگ حکومت نظامی برقرار کردند. تاثیر این موضوع بر مکزیک از این جهت بود که تعداد عظیمی گردشگر اروپایی هر سال به مکزیک سفر می‌کنند. این رقم در سال ۲۰۱۹ بیش از ۴۴ میلیون نفر بود.

 

به همین دلیل اولین واکنش‌های جدی به ویروس کرونا در مکزیک از سوی گردگشران اروپایی بروز پیدا کرد. وقتی که میلیون‌ها گردشگر به فکر افتادند که چمدان‌هایشان را ببندند و با هر پروازی که شده خودشان را به کشوری در قاره اروپا برسانند، مکزیکی‌ها هم متوجه شدند که یک جای کار ایراد دارد و گویا این ویروس کرونا چیز جدی‌ای است.

 

بالاخره در روز ۲۸ اسفند اولین مورد مرگ در اثر کرونا، که مربوط به یک مرد ۴۱ ساله بود، در مکزیک ثبت شد و در ایالتی که این اتفاق ثبت شده بود، حالت فوق‌العاده اعلام شد. در همان روز دولت هم تصویب کرد ۱۴۶ میلیون دلار آمریکا برای خرید وسایل بهداشتی، کیت‌های آزمایشگاهی و دستگاه‌های تنفس مصنوعی اختصاص دهد.

 

عملا از همین زمان ژل‌های ضدعفونی کننده در همه داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها به پایان رسیدند. آن هم در کشوری که این ژل‌ها به عنوان یک کالای لوکس یا با مصرف محدود شناخته نمی‌شود. از آنجایی که تاکوهای معروف مکزیکی را همه با دست می‌خورند – یعنی راهی غیر از خوردن با دست برای تاکو وجود ندارد – ژل ضدعفونی دست حتی در تاکوفروشی‌های کنار خیابان هم همیشه موجود بود، اما با اولین مرگ در اثر کرونا ژل از صحنه روزگار محو شد.

 

بعد از ژل، نوبت رسید به الکل. اول الکل‌های بزرگ یک لیتری نایاب شدند و بعد نیم‌لیتری و بالاخره داروخانه‌ها حتی دیگر الکل کوچک ۲۰۰ سی‌سی هم نداشتند. اما در این بین کار و بار بسیاری از مغازه‌های کوچک رونق گرفت و در کنار ماسک و دستکش، الکل هم به فهرست اقلام این مغازه‌ها اضافه شد. که البته ناگفته پیداست که قیمت تمامی این اقلام در عرض یک هفته دو برابر شد.

 

اما در این بین، دولت مکزیک همچنان حاضر نشد مرزهای خود را با آمریکا، که یکی از کانون‌های اصلی گسترش ویروس است، ببندد. هنوز هم این مرزها به دلیل وابستگی اقتصادی مکزیک به اقتصاد آمریکا باز هستند و این فقط دونالد ترامپ بود که در روزهای اخیر اعلام کرد، آمریکا جلوی ترددهای غیرضروری به مکزیک را خواهد گرفت. که البته این هم مشخص نیست که دقیقا چه معنایی دارد و چه ترددهایی، غیر ضروری شناخته می‌شوند.

 

با این حال در شهرهای هدف گردشگری مثل سن کریستوبال، تمام مراکز توریستی و رستوران‌هایی که پاتوق گردشگران بودند آرام آرام خالی از مشتری شدند. فروشگاه‌هایی صنایع دستی مکزیک و مراکز فرهنگی مجبور شدند درهایشان را ببندند. حتی برخی از مسافرخانه‌ها و هاستل‌ها اعلام کردند که تا اطلاع ثانوی از پذیرش مسافر جدید خودداری می‌کنند.

 

بعد از این اقداماتی که از سوی خود مردم صورت گرفت، مسئولان ایالتی نیز در مناطق مختلف مکزیک دست به کار شدند و شروع کردند به اعمال قوانین سخت‌گیرانه. برای مثال اولین کاری که در ایالت چیاپاس انجام دادند این بود که فروش مشروبات الکلی را تا پایان ماه آوریل (۱۱ اردیبهشت) ممنوع اعلام کردند و هر شب نیز ماشین‌های پلیس در خیابان‌های مرکزی شهر به راه افتادند و از بلندگوها اعلام کردند که مردمی که کار ضروری ندارند بهتر است به خانه‌هایشان برگردند.

 

در این میان البته به نظر می‌رسد دلیل خاصی هم برای شدت عمل بیشتر از سوی دولت مردان مکزیکی وجود نداشته باشد، چراکه تا امروز تنها بیش از ۲۰۰ مرگ به علت کرونا در این کشور ثبت شده است. البته این رقم به آمار رسمی مربوط می‌شود و به گفته پزشکان و سازمان‌های مردم نهاد آمار اصلی باید بسیار بیشتر از این باشد، چون در مکزیک اصلا انقدر کیت برای تست ویروس وجود ندارد که بتوان تمام مرگ‌ها و یا حتی موارد ابتلا به آن را شناسایی کرد.