به گزارش ایسنا و به نقل از مجله ادونسد ساینس نیوز، ربات‌های نرم می‌توانند فرصت‌های خوبی را برای پیشرفت در حوزه‌هایی ارائه دهند که ربات‌های دیگر در آنها با محدودیت رو به رو هستند. هنگامی که قابلیت نرمی ربات با حالت ارتجاعی بالا و مقاومت مکانیکی ادغام می‌شود، امکان انعطاف و سازگاری بیشتر با محیط اطراف و همچنین تعامل با انسان‌ها و اشیای پیچیده را به صورت ایمن‌تر برای آنها فراهم می‌کند.

 

 

اگرچه ربات‌های نرم، مزایای قابل توجهی دارند اما برای اجرای وظایف خاصی مانند برداشتن و حمل اجسام هنگام حرکت، با محدودیت‌هایی رو به رو می‌شوند. ادغام حرکت و قابلیت حمل بار، در حال حال حاضر با چالش‌های منحصر به فردی همراه است که هنوز به طور کامل بررسی نشده‌اند.

 

پژوهشگران تاکنون تلاش کرده‌اند تا با ابداع پلتفرم‌هایی که ترکیبات نرم و سخت را با هم ترکیب می‌کنند، از عهده غلبه بر این مشکلات برآیند. یکی از این تلاش‌ها، ابداع ربات‌های نرم برای کاربردهای صنعتی است که به برداشتن ساده‌تر اجسام کمک می‌کنند. این سیستم‌های پیچیده با بهره‌برداری از ویژگی‌های مواد تشکیل‌دهنده خود توانسته‌اند قابلیت‌هایی مانند تحرک، برداشتن اجسام و کنترل آنها را داشته باشند. اگرچه ممکن است ربات‌های نرم هنگام حمل بار، توانایی‌های خود را از دست بدهند اما نشان داده‌اند که می‌توانند از عهده انجام وظایف خود هنگام حرکت کردن نیز برآیند.

 

پژوهشگران "دانشگاه بوستون"(Boston University) در جدیدترین پروژه خود نشان داده‌اند که یک ربات نرم می‌تواند از عهده برداشتن اجسام در هنگام حرکت برآید. آنها پاهای ربات خود را به اجزایی موسوم به "استخوان‌های شناور" مجهز کرده‌اند تا عملکرد آن را بهبود ببخشند.

 

هنگامی که ربات، کار بارگیری را انجام می‌دهد، استخوان‌ها با یکدیگر در تعامل قرار می‌گیرند و ساختار محکمی به وجود می‌آورند. این طراحی، به ربات امکان می‌دهد تا بتواند باری هفت برابر وزن خود را حمل کند و هنگام برداشتن باری هم‌وزن خود نیز راه برود.

 

نکته نهم در مورد ربات دانشگاه بوستون این است که حرکت آن تحت تاثیر بار اضافه شده قرار نمی‌گیرد. این ربات در بررسی‌ها نشان داد که می‌تواند هنگام راه رفتن، اجسام را بردارد و آنها را حمل کند.

 

پروفسور "توماسو رانزانی"(Tommaso Ranzani)، سرپرست این پروژه گفت: ما امیدواریم که این پژوهش، گامی به سوی ورود ربات‌های نرم به کاربردهای گوناگون در جهان واقعی شود و آنها را به همراهان ایمن و کارآمدی برای فعالیت‌های روزمره تبدیل کند. در هر حال، هنوز چالش‌های فنی بسیاری وجود دارند که باید برطرف شوند. از میان این چالش‌ها می‌توان به بهبود خودکارسازی پلتفرم رباتیک در کنترل آنبرد و فراهم کردن قابلیت احساس کردن محیط اطراف برای آن اشاره کرد.

 

در صورتی که ربات‌های نرم از قدرت و ایمنی کافی برخوردار شوند، می‌توانند بخش مهمی از فعالیت‌های روزمره ما را تشکیل دهند.

 

این پژوهش نشان می‌دهد که یک ربات نرم می‌تواند هم حرکت و هم برداشتن اجسام را به صورت موفقیت‌آمیز انجام دهد و بارهایی بیش از وزن خود را نیز حمل کند.