شب یلدا هیچ جا نمی‌روم و برنامه خاصی هم نداریم. در این شب در خانه هستم، اما هیچ کار مخصوصی نمی‌کنم، هیچ مراسم مخصوصی هم به جای نمی‌آورم و برای من شبی مانند شب‌های دیگر است.

 

معمولاً نه، البته ممکن است بچه‌ها، دخترها و دامادها، برای شام به خانه ما بیایند، اما من کار خاصی نمی‌کنم.

 

 

من خبر ندارم که چه برنامه‌ای دارند، چون خودم اهل «یلدابازی» نیستم.

 

 

چون در دوران کودکی من یلدا میان ایرانیان مرسوم نبود، من هم این طوری بزرگ شدم که یلدا یک شب معمولی است.

 

 

در تهران بزرگ شدم، در دهه 40، به دبستان غزالی در خیابان سینا می‌رفتم و دوره دبیرستان را هم در دبیرستان رهنما در خیابان منیریه سپری کردم. در آن دوران یلدا موضوعیت نداشت. بنابراین، من فکر می‌کنم بعد از انقلاب نگاه به فرهنگ و تمدن ایران باستان در حال مطرح شدن است که در دوران کودکی من، این مسائل برجسته نبود، یا نگاه به گذشته و ایران قبل از اسلام و باستان گرایی، مد نبود.

 

 

فکر می‌کنم هر دو جا باشد، هم سری به دکتر توکلی می‌زنند و هم به خانه ما برای شام بیایند.

 

چرا، گلایه کردند؛ ضمن اینکه برخی از دوستانم هم به من این را می‌گویند، اما می‌گویند همانقدر که فیلم بازی نمی‌کنی و ظاهر و باطنت یکی است و محض رضایت ما چیزی را نمی‌گویی که خوشت بیاید، همین خوب است.

 

خیر، فقط یادم هست که چند سال پیش شب یلدا با وفات یکی از ائمه مصادف شده بود که در آن شب حتی میهمانی معمولی را هم تعطیل کردم. اما برای امسال تدارک ویژه‌ای مبنی بر اینکه خرید خاصی باشد، نداریم.