دنیای اقتصاد: یک راه متداول خانه‌دار شدن و انجام معامله در بازار مسکن، خرید آپارتمان به شیوه تامین بخشی ازنقدینگی موردنیاز از طریق به رهن سپردن ملک است. این روش در میان متقاضیان خرید آپارتمان در تمام گروه‌های متراژی رایج است، اما خریداران آپارتمان‌های ریزمتراژ بیشتر به آن متوسل می‌شوند. کسانی که به سراغ فایل‌های تا ۶۰ مترمربع در بازار مسکن می‌روند، اغلب کسانی هستند که این متراژ را به دلیل محدودیت در تامین مالی انتخاب می‌کنند. طبیعی است آن‌ها در مسیر تملک خانه ممکن است با کسری روبه‌رو شوند. همچنین عده‌ای از خریداران این گروه متراژی، متقاضیان سرمایه‌ای مسکن هستند که به دنبال تبدیل نقدینگی خود به ملک هستند، اما پول آن‌ها برای خرید یک آپارتمان نقلی کافی نیست و در نتیجه کسری خود را با رهن تامین می‌کنند.
در میان خریداران این آپارتمان‌ها خانه‌اولی‌هایی هم وجود دارند که با استفاده از وام صندوق یکم خرید می‌کنند. آن‌ها با توجه به اینکه بالاترین سقف تسهیلات پرداختی شبکه بانکی برای مسکن (۱۶۰ میلیون تومان در حالت زوجین) را دریافت می‌کنند، ممکن است برای خرید آپارتمان نقلی کسری نداشته باشند، اما برای پرداخت اقساط بیش از ۵/ ۱ میلیون تومانی این وام، دست‌کم در یکی دو سال اول ممکن است با مشکل مواجه شوند و به همین خاطر قید سکونت در آپارتمان خریداری شده را می‌زنند و سعی می‌کنند آن را به شکل رهن و اجاره در اختیار مستاجر بگذارند و با دریافت سهم بیشتری از ارزش اجاری ملک به شکل اجاره‌بهای ماهانه، از این رقم برای کمک به پرداخت اقساط وام کمک کنند.
به این ترتیب با وجود چند نوع تقاضای یادشده، بازار رهن و اجاره آپارتمان‌های تا ۶۰ مترمربع در ماه‌های اخیر رونق داشته و هنوز هم در زمره املاکی است که مشروط به خوش‌نقشه‌بودن، به سادگی اجاره می‌رود.
