مادر این پسر بچه به دلیل آنکه نتوانست شکل نازیبا و دفرمه شدن صورت او را تحمل کند و به نظر غیر قابل درمان نیز می آمد، ترکش کرده بود و پدرش نیز آنقدر فقیر بود که برای کمک به درمان او استطاعت مالی نداشت.

 

این تورم و قلمبه شدگی بتدریج آنقدر رشد کرد و بزرگ شد که تمام صورت کامبو را پوشاند، دهانش را بست و فشار ناشی از آن باعث بسته ماندن چشمهایش شد به طوری که اصلا نمی توانست آنها را باز نگه دارد.

 

اما او با کمک یک موسسه خیریه، تحت شیمی درمانی قرار گرفت تا اثرات تومور کم شود و برای انجام عمل جراحی پلاستیک، به منظور برداشتن بافت مرده تومور از صورتش آماده شود.

 

کامبو، اکنون که ۱۷ سال دارد، درمان شده و پیامهای احساسی و عذرخواهانه ای از جانب مادر گم شده اش دریافت می کند.

 

او می گوید: افراد با دیدن من تصور می کردند که هیولا دیده اند و می گفتند که ممکن است با خوردن چیزی به این روز افتاده باشم، اما گونه هایم بدون دخالت من، روز به روز بزرگتر می شدند.

 

کامبو می افزاید: با بدتر شدن بیماری و وخامت اوضاع، همه مرا ترک کردند حتی مادرم نیز از من می ترسید و نتوانست از من نگهداری کند. تنها کسی که از من مراقبت می کرد پدرم بود، اما او پول کافی برای معالجه من نداشت. تا اینکه با کمک یک موسسه خیریه در بیمارستان بستری شدم و تحت شیمی درمانی قرار گرفتم و رشد تومور متوقف شد و با انجام عمل جراحی پلاستیک بافت مرده تومور نیز از صورتم برداشته شد و پزشکان با نمونه برداری و بیوبسی از آن به دنبال تشخیص دلیل ایجاد این بیماری برای ادامه روند درمانی ام هستند.

 

در نهایت کامبو، پس از نمونه برداری با تشخیص غیر قطعی و احتمالی غده فیبروماتوسیس عصبی دوباره در بیمارستان بستری شد، اما این بار پزشکان با مشاهده کاهش باورنکردنی سرطان در او شگفت زده شدند.

 

این بیماری به سلولهای سالم که در سیستم ایمنی بدن کار می کنند، حمله می کند و در نمونه هایی مانند کامبو اگر تحت درمان قرار نگیرند، منجر به مرگ خواهد شد. رشد این تومور سرطانی در اکثر نمونه ها بسیار سریع بوده و ارگانهای اطراف را در بر می گیرد اما در باره کامبو این چنین نبود و او به دلیل اینکه رشد تومور کندتر از معمول بود توانسست مدت زمان بیشتری را با آن زندگی کند.

 

بنا بر نظر دکتر فردیناندو فرایگری آنچه از نمونه برداری به دست آمد، احتمال ابتلا به نوعی تومور سرطانی به نام سرطان لنفاوی بود، اما آنچه بیماری کامبو را از این تشخیص متفاوت می کرد این بود که سرعت پیشرفت بیماری در او بسیار کندتر از نمونه های معمول دیگر این بیماریست.