از ۱۹۳۳، در اسپانیا حکومت به دست محافظه‌کاران افتاد که اوضاع اقتصادی و سیاسی را با بی‌کفایتی به هم ریختند. همین بی‌کفایتی مردم و احزاب چپ‌گرا را به تلاش برای تغییر واداشته بود تا در نهایت، در انتخابات ۱۹۳۶، دو جبهه در برابر هم شکل گرفتند: در یک سو سلطنت‌طلبان، روحانیون و افسران ارتش، و در سوی دیگر: اتحادِ جمهوری‌خواهان، کمونیست‌ها، سوسیالیست‌ها و آنارشیست‌ها. جناح چپ، با حمایت عمومی، در انتخابات قاطعانه برنده شد، اما فقط چهار ماه بعد، ژنرال فرانکو بر ضد دولت جمهوری دست به کودتا زد.

این عکس در نخستین روزهای جنگ گرفته شده. نیروهای فرانکو که حمایت ارتش و کلیسا را با خود داشتند، خیلی زود بارسلون را تسخیر کردند، و این سرآغاز جنگی بود که سه سال به طول انجامید: در یک سو، فرانکو با حمایتِ آلمان و ایتالیا، و در سویِ دیگر جمهوری‌خواهانِ ضدفاشیست، بدونِ ذره‌ای دخالتِ دولت‌های اروپایی که ادعای ضدفاشیست بودن داشتند. فقط شوروی بود که از جمهوری‌خواهان حمایت می‌کرد، و مردمان آزاده‌ای که از همه‌جای دنیا، از آمریکا گرفته تا ژاپن و حتا ایران، برای دفاع از آرمان‌های جمهوری و آزادی و برابری، به اسپانیا می‌رفتند.

 

سرانجام فرانکو پیروزی میدان شد، و تا پایان عمر، سی و شش سال، در نهایت اختناق، میانِ بهتِ آزادی‌خواهان و سکوتِ غرب، بر اسپانیا فرمان راند.