خبرگزاری مهر: ۱۷ سال زندگی‌اش با دانش آموزان عشایری پیوند خورده است، از آن‌ها هم یاد گرفته و هم یاد داده است، می‌گوید یک معلم عشایری باید بلد باشد ۲۸ کار را در این مناطق انجام دهد که یکی از آن‌ها «تدریس» است.
یکجا بند نمی‌شود، فصل‌به‌فصل و سال‌به‌سال جایش را تغییر می‌دهد، تا بتواند دانش آموزان عشایری بیشتری را باسواد کند، خودش هم یک‌پا «کوچ رو» شده است.
این حکایت «عزیز محمدی منش» معلم مناطق عشایری لرستان است، معلمی که حالا او را با دانش‌آموزانش در مناطق سخت گذر می‌شناسند، با کوهستان‌های سرسخت و صخره‌های زمخت؛ اما همه این سرسختی او را از رفتن و رسیدن نترسانده است.
معلمی که حالا او را با دانش‌آموزانش در مناطق سخت گذر می‌شناسند، با کوهستان‌های سرسخت و صخره‌های زمخت می‌گوید که پاهایش به‌سختی این راه عادت کرده و البته بی‌چشمداشتی برای خودش، می‌خواهد مسئولان حواسشان بیشتر به بچه‌های کوهستان باشد؛ بچه‌هایی که حق‌دارند بیاموزند، حتی اگر این حق را در پسِ چهره سرخ و آفتاب سوخته عشایری و شرم کودکی‌شان فریاد نمی‌زنند، ولی باید حواسمان باشد که بی‌حواسی، از آن‌ها غافلمان نکند.
دانش‌آموزانم را خودم پیدا کردم
عزیز محمدی منش خودش را این‌گونه معرفی می‌کند: من معلم منطقه صعب‌العبور، کوچ رو و کوهستانی «ماهرو بختیاری، دره کایت و روستای چم کنار و کنار رودخانه بختیاری» هستم و این منطقه را خودم در میان مناطق سخت گذر و سخت شهرستان الیگودرز پیدا کرده‌ام.
وی در ادامه سخنان خود بابیان اینکه من تابستان‌ها وسایل سفر را می‌بندم و به مناطقی که بچه‌های آن در عمرشان معلم نداشته‌اند می‌روم ادامه می‌دهد: بعدازاینکه این مناطق را پیدا کردم چند جلسه با اهالی این مناطق صحبت می‌کنم و زمانی که رضایت آن‌ها برای آموزش فرزندانشان را جلب کردم شروع به تدریس می‌کنم.
این معلم مناطق عشایری لرستان در ادامه سخنان خود می‌گوید: وقتی‌که سال تحصیلی در آن منطقه به اتمام رسید معلم دیگری را به اهالی این مناطق معرفی می‌کنم و به سراغ پیدا کردن منطقه دیگری که دانش آموزان آن از داشتن معلم محروم هستند می‌روم.
مناطق «سرد المون»، «المون گرم»، «پاچول گرم»، «کادوه» و ... که همه جزو مناطق سخت گذر و صعب‌العبور شهرستان الیگودرز به‌حساب می‌آیند از دیگر مناطقی است که عزیز محمدی منش برای تدریس آن‌ها را پیدا کرده است.
۱۷ سال معلمی در مناطق کوهستانی
او در ادامه سخنان خود بابیان اینکه بهار سال ۹۲ من منطقه‌ای به نام «ذلقی» در شهرستان الیگودرز را پیدا کردم که ۱۱۴ دانش‌آموز بازمانده از تحصیل داشت و دیگر سن و سال آن‌ها به دانش‌آموز نمی‌خورد و طبق آئین‌نامه آموزش‌وپرورش قابل ثبت‌نام در مدرسه نبودند می‌گوید: رفت‌وبرگشت من به این منطقه ۱۲ روز طول کشید و من افسوس می‌خورم که نتوانستم برای این دانش آموزان کاری انجام دهم و تنها راه‌حل برای تحصیل آن‌ها احداث مدرسه شبانه‌روزی در قالب نهضت سوادآموزی بود.
محمدی منش بابیان اینکه من ۱۷ سال است که معلم مناطق عشایری هستم ادامه می‌دهد: تابستان امسال یک منطقه جدید به نام «چم کنار» در شهرستان الیگودرز را پیداکرده‌ام که اگر قسمت باشد می‌خواهم به آنجا برای تحصیل دانش آموزان بروم.
وی بابیان اینکه این منطقه مرز بین خوزستان و لرستان و کنار رودخانه «بختیاری» است می‌گوید: من بهار و تابستان که ایام تعطیلات است می‌روم این مناطق را پیدا می‌کنم.
محبت و صداقت بچه‌ها
این معلم مناطق عشایری لرستان در ادامه سخنان خود بابیان اینکه در طول این ۱۷ سال زمینه تحصیل بیش از ۱۷۰ دانش‌آموز در مناطق صعب‌العبور را فراهم کرده‌ام ادامه می‌دهد: تحصیل این‌گونه دانش آموزان در این مناطق بسیار سخت است چراکه همه آن‌ها در حال کمک به خانواده برای امرارمعاش، چرای دام، جمع‌آوری هیزم و ... هستند.
محمدی منش هدف خود از پیدا کردن این مناطق صعب‌العبور و کوهستانی و فراهم کردن زمینه تحصیل دانش آموزان را این‌گونه توضیح می‌دهد: همیشه از خداوند می‌خواهم که دو نعمت سلامتی و جوانی را به من بدهد تا بتوانم مناطق بیشتری را پیدا و زمینه تحصیل دانش‌آموزی را فراهم کنم.
وی سخنان خود را این‌گونه ادامه می‌دهد: همین‌که یک دانش‌آموز در کوه و مناطق سخت گذر به سؤال من جواب می‌دهد آن‌قدر لذت‌بخش بوده که تمام سختی‌ها، مشقت‌ها و پیاده‌روی کوهستان را فراموش می‌کنم و خنده‌ها، محبت، صداقت به معنی واقعی را در میان دانش آموزان مناطق عشایری کامل احساس می‌کنم.
مسئولان حمایت چندانی نداشته‌اند
این معلم مناطق عشایری لرستان در ادامه سخنان خود از حمایت نکردن مسئولان و متولیان امر در این حوزه هم انتقاد می‌کند و می‌گوید: من وقتی‌که این مناطق صعب‌العبور را پیدا می‌کنم به متولیان و دستگاه‌های مربوطه این موضوع را انتقال می‌دهم اما آن‌ها به‌جای اینکه حمایت کنند سنگ جلوی پا می‌شوند.
محمدی منش بابیان اینکه البته این دستگاه‌ها ازیک‌طرف حق‌دارند چراکه ما معلم مناطق عشایری در استان کم داریم تصریح می‌کند: هم‌اکنون تلاش من این بوده معلمی را پیدا کنم و به منطقه‌ای که در سال گذشته تدریس کرده‌ام بفرستم.
انتظاری به‌اندازه یک پلاستیک برای سقف کلاس و یک زیرانداز
برخی از معلمان حاضر به پذیرفتن شرایط سخت تحصیل در مناطق صعب‌العبور و کوهستانی نیستند
وی بابیان اینکه برخی از معلمان حاضر به پذیرفتن شرایط سخت تحصیل در مناطق صعب‌العبور و کوهستانی نیستند می‌گوید: مسئولان حمایتی در این زمینه از من ندارند اما چون این کار، اقدامی خدایی بوده آن را دوست دارم و وقتی می‌بینم دانش‌آموزی در یک منطقه سخت گذر تحصیل می‌کند برایم لذت‌بخش است.
این معلم مناطق عشایری لرستان در ادامه سخنان خود بابیان اینکه از مسئولان به خاطر انجام این کار نمی‌خواهم که از من تشکر و قدردانی کنند بیان می‌کند: تنها حمایتی که از آن‌ها می‌خواهیم این بوده که به ما یک «زیرانداز»، «پرچم» و «پلاستیک سقف کلاس» و یک معلم برای این‌گونه مناطق اختصاص دهند تا دانش آموزان از درس و تحصیل جا نمانند.
معلم مناطق عشایری ۲۸ شغل دارد!
محمدی منش بابیان اینکه یک معلم منطقه عشایری در این مناطق ۲۸ کار و شغل دارد می‌گوید: تدریس ۱۸ پایه و مقطع دانش‌آموزی، سوادآموزی و ...، مدیر، سرایدار، خرید دارو برای اهالی منطقه، شرکت در مراسم‌های مختلف مردم این مناطق، کدخدا منشی بین اهالی، پاسخ به سؤالات شرعی دانش آموزان و پدر و مادران آن‌ها، یاددهی احکام دینی به دانش آموزان، مکانیکی، آرایشگری و ... ازجمله کارهایی بوده که باید یک معلم مناطق عشایری انجام دهد.
وی بابیان اینکه تنها کسی که از بدنه دولت در کنار عشایر بوده و با آن‌ها زندگی می‌کند معلم عشایری است یادآور می‌شود: همچنین اورژانس هوایی و بهورزان دو تا سه ماه یک‌بار به این مناطق می‌آیند که اقدامات و تلاش آن‌ها از زاویه دید مسئولان و مردم پنهان است.
پخش فیلم سینمایی در خانه‌های کپری!
این معلم مناطق عشایری در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه خیران نیز همیشه در شهرها اقدام به مدرسه‌سازی می‌کنند می‌گوید: ما هم انتظار نداریم که در مناطق عشایری مدرسه بسازند، حداقل امکانات اولیه را برای تحصیل دانش آموزان این مناطق فراهم آورند.
محمدی منش بابیان اینکه پول و حقوق و مزایا برای معلمان عشایری مهم نیست می‌گوید: تنها چیزی که برای آن‌ها مهم بوده مهربانی، محبت، صداقت و دل‌پاک مردم مناطق صعب‌العبور است.
وی در ادامه سخنان خود بابیان اینکه مناطق عشایری هیچ‌گونه امکانات رفاهی مانند برق، آب‌لوله‌کشی و ... ندارند ادامه می‌دهد: با هزینه شخصی خودم یک سیستم انرژی خورشیدی تأمین‌کننده برق خریداری کرده‌ام تا علاوه بر تدریس دانش آموزان تا غروب، به‌نوبت شب‌ها به خانه‌های آن‌ها رفته و فیلم سینمایی و آموزشی و کمک‌درسی در خانه‌های کپری آن‌ها پخش‌کنم.
مسئولان در طول ۱۷ سال یک‌بار هم نگفتند «روز معلم مبارک»
این معلم مناطق عشایری لرستان همچنین به شاهنامه‌خوانی در شب‌ها برای اهالی منطقه اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: همچنین داستان‌های نویسندگان معاصر که برای مردم عشایر جذاب باشد را هم برای آن‌ها می‌خوانم.
محمدی منش بابیان اینکه یک معلم عشایری علاوه بر شغل خود بالای ۲۸ شغل در مناطق عشایری دارد تصریح می‌کند: معلم در شهر با روستا و مناطق عشایری زمین تا هفت‌آسمان فرق دارد اما متأسفانه هنوز مسئولان در این ۱۷ سال یک‌بار هم به ما نگفته‌اند که روز معلم بر شما مبارک، و البته ما نیز انتظاری نداریم اما این امر یک دلگرمی برای معلمان مناطق عشایری است.
بازهم سپاه برای محرومیت‌زدایی گام برداشت
وی در ادامه سخنان خود به ارائه یک طرح به قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: در قالب این طرح از قرارگاه خواسته‌ام که برای معلمان عشایری یک «آژانس هوایی» ایجاد کنند و اول هرماه معلمان را به این مناطق انتقال دهند و پس از سه هفته تدریس آن‌ها را برای استراحت برگردانند.
قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) از این طرح استقبال خوبی داشتند و در حال نهایی کردن آن هستیم
این معلم مناطق عشایری لرستان بابیان اینکه خوشبختانه قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) از این طرح استقبال خوبی داشتند و در حال نهایی کردن آن هستیم ادامه می‌دهد: امیدواریم این اقدام از سوی قرارگاه خاتم انبیا(ص) تسریع شود چراکه در غیر این صورت برخی معلمان حاضر به تدریس در این مناطق نشده و مناطق عشایری خالی از معلم می‌شوند.
مهاجرت، اعتیاد و بیکاری در کمین مردم مناطق عشایری
محمدی منش بابیان اینکه این امر نیز موجب می‌شود که مردم مناطق عشایری به شهرها مهاجرت کنند ادامه می‌دهد: مردم این مناطق با توجه به اینکه مهارت و سواد لازم را ندارند آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد و بیکاری آن‌ها را تهدید می‌کند و تنها کاری که در شهرها می‌توانند انجام دهند کارگری است.
وی بابیان اینکه اگر دولت و مسئولان کمک کنند و زمینه یکجانشینی این مردم را فراهم آورند آن‌ها دیگر مجبور به مهاجرت به شهرها نمی‌شوند می‌گوید: می‌توان مجتمع‌های شبانه‌روزی برای دانش آموزان این مناطق ایجاد کرد و زمینه تحصیل آن‌ها در دانشگاه در قالب تحصیل از راه دور را فراهم کرد.
