اولین پیشنهاد وزارت نفت هند، سرمایه گذاری شرکتهای هندی در توسعه میدان فرزاد B پس از تکمیل مطالعات این میدان است. وزارت نفت هند تمایل خود را برای امضای قرارداد همکاری در این زمینه اعلام کرده و حتی نام شرکتهای هندی مد نظر برای قرارداد با شرکت ملی نفت ایران را نیز به وزارت نفت ایران ارائه داده است.

 

پیشنهاد دوم، سرمایه گذاری هندی‌ها برای توسعه میدان نفتی بینالود است. در سالهای گذشته شرکت دولتی نفت و گاز هند (ONGC) پس از انجام فعالیت‌های اکتشافی در میدان بینالود، تولیدی شدن این میدان نفتی را غیراقتصادی ارزیابی کرده بود و  پس از آن متخصصان شرکت نفت فلات قاره ایران با همراهی پژوهشگران پارک علم و فناوری دانشگاه تهران، مطالعات گسترده‌ای را در این حوزه آغاز کردند که نتایج اولیه این مطالعات نشان داد تولید نفت سنگین از میدان مشترک بینالود قابل تحقق است.

 

اکنون هند دوباره بازگشته و تقاضای سرمایه گذاری در این میدان را دارد، باید دید وزارت نفت ایران باز هم توسعه میدان بینالود را به شرکت‌های هندی خواهد سپرد یا برنامه دیگری برای این میدان دارد.

 

پیشنهاد دیگر وزارت نفت این کشور، احداث بندر صادراتی LNG در چابهار است، طرحی که هندی‌ها برای احداث این بندر آماده کرده‌اند بر مبنای میزان تولید پیش‌بینی شده از میدان فرزاد B است تا بتوانند به‌صورت پکیجی از پروژه‌های میدان بینالود و فرزاد B که در بلوک فارسی در خلیج فارس واقع شده‌اند و همچنین احداث اسکله‌ای برای صادرات گاز فرزاد B به‌صورت LNG و احداث کارخانه تبدیل گاز طبیعی به LNG که پیشنهاد چهارم هندی‌ها هم هست، بهره‌مند شوند.

 

پیشنهاد آخر هندی‌ها سرمایه گذاری 20 میلیارد دلاری آنها در احداث و توسعه واحدهای کود شیمیایی در چابهار است که شنیده‌ها حاکی از این است می‌خواهند با خط اعتباری هندی این پروژه را فاینانس کنند، فاینانسی که به پول بلوکه شده یا به‌عبارتی بدهی معوق نفتی دولت هند به ایران نیز بی‌ارتباط نخواهد بود، بدهی معوقی که 6 میلیارد دلار است و هنوز راهکاری برای تسویه آن اندیشیده نشده است.