در روزگاران قدیم که هنوز خبری از انواع و اقسام بستنی های رنگارنگ نبود مردم در منطقه گرگان، دشت و یا استان گلستان فعلی در خانه های خود بستنی درست می کردند. بیشتر از یک قرن پیش، زمانی که خبری از بستنی های مختلف با طعم های کاکائو، نسکافه و توت فرنگی نبود، زمانی که کارخانجات مختلف ساخت بستنی وجود نداشت تا این خوردنی شیرین را در بسته بندی های پلاستیکی تولید کند مردم بستنی های سنتی می خوردند.

برای این کار ظرفی را در فضای باز قرار می دادند تا از برف پر شود یا اگر گذاشتن ظرف هم فراموش می شد از جایی که به تمیز بودن برف آن کاملاً مطمئن بودند لایه ای برف برمی داشتند. برف جمع شده، درون یک کاسه بزرگ بلور ریخته می شد که از آن توده ای متراکم به دست می آمد که بستنی را تشکیل می داد. خوردن این توده یخی و سرد زیرگرمای کرسی های قدیمی در حالی که درون ظرف بلوری قدیمی ریخته شده بود و درون یک سینی مسی بر روی کرسی قرار می گرفت، برای اهالی خانه لحظاتی دلچسب را فراهم می آورد.

خانم های خانه برای خوشمزه ساختن بستنی برفی زمستانی از شیرینی هم استفاده می کردند. چاشنی این بستنی طبیعی انواع شیره و مرباها مانند انجیر، انگور، به، سیب و یا حتی گلاب و شکر بود که با برف درون کاسه بلوری مخلوط می شد تا طعمی شیرین به این بستنی خانگی بدهد.

 اما سایت npr، در پستی جالب، این مسئله را بررسی کرده که آیا واقعا خوردن برف، سالم و ایمن است یا نه. جف اس گافنی – استاد شیم دانشگاه آرکانزاس- می‌گوید که برف که فقط آب منجمد نیست. آلودگی‌ها هوا مانند سولفات‌ها، نیترات‌ها، فرمالدئید و جیوه را می‌توان در برف یافت. برف دوده جو ناشی از سوختن زغال‌سنگ و چوب را هم با خود به پایین جو می‌آورد. بنابراین بهتر است که در همان ابتدای بارش برف،‌اقدام به جمع‌آوری و خوردن برف نکنید تا میزان آلودگی آن پایین بیاید. در برف حتی آثار سموم حشره‌کش ماندگار را هم می‌توان یافت.

این سموم چند دهه می‌توانند در محیط باقی بمانند و بعد برف در مجاورت به آنها، می‌تواند سموم را به خود جذب کند. با این وجود میزان این نوع آلودگی اندک است. بنابراین سفید برف نباید شما را به اشتباه بیندازد و تصور کنید که برف عاری از  کلرید منیزیوم، سولفات‌ها، جیوه و سم DDT است.