طبیعی است این انتخاب ها تنها براساس تشخیص خودمان است و هیچ گونه اعتراضی به انتخاب های ما وارد نیست. اگر دوست داشتید شما هم می توانید برای خودتان فهرستی از ترین پدرهای سینمایی انتخاب کنید و بعد در ذهنتان آن را با فهرست زیر مقایسه کرده و اگر بهتر از انتخاب های ما بود یک آفرین یواشکی در دلتان به خودتان بگویید!
تپل ترین: ما هر چه به ذهن خودمان فشار آوردیم دیدیم پدر تپلی مثل محمد کاسبی فیلم «پدر» مجید مجیدی به یاد نمی آوریم. او در این فیلم نقش یک ناپدری مهربان را بازی کرد و تپل بودنش هم به کمک آمد تا مهربان تر از آن چه هست به نظر رسد.
لاغرترین: حسین محجوب در «رنگ خدا» مجید مجیدی نحیف ترین پدری است که به عقل ما می رسد. از این منظر به زعم ما مجیدی را به عنوان کارگردانی که نحیف ترین و چاق ترین پدرهای سینمایی را به تصویر کشیده می توان به نوعی رکوردار دانست. محجوب به دلیل نحیف بودن بیش از آن چه برای نقش در نظر گرفته شده بود ترحم و دلسوزی مخاطب را برمی انگیخت.
سرخوش ترین: از نظر ما حسن پورشیرازی در «مهمان مامان» داریوش مهرجویی مستحق دریافت عنوان سرخوش ترین پدر سینمای ایران است با وجود کاستی های زندگی و همه مشکلاتی که پیش رویش قرار داشت او هم چنان به علاقه اش یعنی سینما می پرداخت و کلا اعصاب و روانش از اعصاب و روان پدران واقعی خیلی محکم تر به نظر می آمد!
زحمت کش ترین: ما به شخصه پدری مظلوم تر و زحمت کش تر از مهدی هاشمی در فیلم «آقا یوسف» علی رفیعی سراغ نداریم. شما اگر سراغ داشتید به ما بگویید . او با وجود سن بالا و برای تامین مخارج زندگی دخترش دور از چشم او کارگر خانه ای می شود و در پایان هم که معلوم می شود دخترش با همان خانه سرو سری دارد آدم می خواهد برای این مرد بمیرد. شخصیت دوست داشتنی مهدی هاشمی هم در این میان مزید بر علت شده و همه عوامل دست به دست هم می دهند تا ما تصمیم بگیریم عنوان ارزشمند پدر زحمتکش را به او بدهیم.
خوش تیپ ترین: مانی حقیقی همین طوری اش خوب است حالا چه برسد به این که تصمیم بگیرد در فیلمی نقش یک آدم جنتلمن را بازی کند. او در فیلم «ورود آقایان ممنوع» رامبد جوان توانست اوج هنرنمایی خود را در تیپ به نمایش بگذارد و مجموعه رفتارها و میزان روشن فکری اش در برخورد با دخترش سبب شد ما بی تردید و چشم بسته به او بگوییم خوش تیپ ترین پدر سینمای ایران.
غمگین ترین: تا به حال سینما پدری مثل محمدرضا فروتن «شب یلدا» ندیده ایم. او که مدام گریه می کند از دوری دخترش ناراحت است و از آن جایی که دستش به جایی بند نیست چاره ای جز گریه کردن و غصه خوردن ندارد. حامد در این فیلم از آن دسته مردهایی است که نمی توان دلداری شان داد و تنها باید پا به پایش اشک ریخت.
بی پول ترین: پول برای همه خوب است اما برای پدرها از آن مواد ضروری است که نبودنش حسابی به همشان می ریزد. حالا شما تصور کنید بهرام رادان «بی پولی» حتی برای خرید شیر خشک بچه اش هم پول ندارد! به همین خاطر ما با صراحت کامل می گوییم بی پول تر از این پدر در سینمای ایران نداریم.
از خود گذشته ترین: پدری بعد از سال ها دخترش را در شهر دیگری پیدا می کند. اما از آن جایی که خانواده سرپرست دختر به او وابستگی پیدا کرده اند و دختر هم اوضاع بسامانی دارد از خودش می گذرد تا دختر زندگی قبلی اش را ادامه دهد. این کار رضا در فیلم «کیمیا» که خسرو شکیبایی آن را بازی می کند نمونه موفقیت آمیز پروژه عبور از خود یک پدر است.
خجالتی ترین : سیدرضا «طلا و مس» را که یادتان است. همان که خجالت می کشید حتی به زنش نگاه کند! باحیا بودن بیش از اندازه او حتی در برخورد با خانواده اش باعث شد که ما لقب خجالتی ترین پدر سینمای ایران را به او بدهیم. اگر یادتان باشد او حتی از رقصیدن دختر هفت ساله اش هم شرم داشت اگر چه بالاخره پس از کش و قوس فراوان و در پایان فیلم برای اولین بار توانست به همسرش بگوید: «دوستت دارم!»
بی خیال ترین: حامد بهداد خیلی خوب می تواند از عهده نقش یک پدر بی خیال بربیاید.
او در فیلم سعادت آباد توانست این کار را انجام دهد. اگر چه در هیچ صحنه ای از این فیلم پدر و فرزند با هم رویارو نشدند اما بی خیالی او به همسر،فرزندان متولد شده و متولد نشده اش و توجه بیش از اندازه به کارش می تواند او را مستحق لقب بی خیال ترین پدر سینما کند.
