آن‌ها برای افرادی که افسردگی و احتمال خودکشی دارند، احساسی مشابه مرگ را به وجود می‌آورند و از آن به عنوان درمان «تجربه مرگ» نام می‌برند.
شرکت کنندگان در مرکز شفای سئول که برای این نوع درمان انتخاب شده‌اند، از نوجوانانی که با فشار درس و مپدرسه درگیر هستند تا افراد مسنی که به انزوا روی آورده‌اند و کسانی که مشکلات مالی و اقتصادی دارند، تشکیل می‌شود.
همه آن‌ها لباس‌هایی سفید بر تن می‌کنندو در تابوت‌هایی که در کلاس گذاشته شده، می‌نشینند و به مراسم خاکسپاری جئونگ یونگ مون که مدیر مرکز شفای سئول است گوش می‌دهند. با این تفاوت که او در صحبت‌هایش از آن‌ها می‌خواهد که خودشان را به عنوان بخشی از این جهان قبول داشته باشند و حتی در سخت‌ترین شرایط به دنبال شادی باشند.
بعد از آن این دانش‌اموزان در تابوت‌هایشان می‌خوابند و از آن‌ها عکسی در تابوت گرفته می‌شود و سپس بر روی متنی که دوست دارند در مراسم خاکسپاری‌شان خوانده شود کار می‌کنند و در نهایت نیز آخرین کلمه‌هایشان در این دنیا را برای دیگران می‌گویند.
بعد از آن ساعت مرگ نواخته می‌شود فرشته مرگ با حضور در اتاق همه را داخل تابوت می‌کند و درها را می‌بندد.
بعد از مدت ۱۰ دقیقه که این افرد با خودشان تنها بودند و در تابوت‌هایشان خوابیده‌اند و فرصت این را داشتند که به نبودن‌شان در دنیا فکر کنند. درهای تابوت باز می‌شود و به آن ها یادآوری می‌شود که همچنان در این دنیا حضور دارند و به آن‌ها می‌گویند:حالا می‌دانید مردن چه حالی دارد و تقریبا با آن آشنا شدید، اما همچنان زنده هستید و در این دنیا حضور دارید، برای زندگی بهتر مبارزه کنید.
ایده این کار از آن‌جایی می‌آید که به این افراد این امکان داده می‌شود تا در مراسم خودشان شرکت کنند و در این مدت فکر کنند که با رفتنشان چه ضربه‌هایی را به افرادی که دوستشان دارند می‌زنند.
البته تابوت درمانی اولین بار نیست که استفاده شده و چند سال قبل در اکراین، فردی که تابوت می‌ساخته این امکان را به وجود می‌آورد که هرکسی که دلش می‌خواهد می‌تواند در برخی از تابوت‌هایی که او ساخته بخوابد و شبیه سازی از مرگ داشته باشد. در آن زمان روان‌شناسان برای کسانی که از مشکلات روانی حاد رنج می‌بردند، این تجربه را موثر می‌دانستند.
