ماه‌نورد «وایپر» ناسا که ماموریت آن جست‌وجوی یخ آب در ماه است، به زودی به سوی سکوی پرتاب خواهد رفت.
به گزارش ایسنا، ماه‌نورد بعدی ناسا یک گام به آغاز ماموریت خود روی ماه نزدیک‌تر شده است.
به نقل از اسپیس، این ماه‌نورد رباتیک موسوم به «کاوشگر تحقیقاتی کشف مواد فرّار» یا «وایپر»(VIPER) قرار است در اواخر سال جاری میلادی به سمت ماه پرتاب شود و به تازگی یک نقطه عطف را در این مسیر ثبت کرد.
«دن اندروز»(Dan Andrews) مدیر پروژه وایپر در یک پست وبلاگ ناسا نوشت: همه تجهیزات پرواز وایپر نصب شده‌اند و بیش از ۸۰ درصد ماه‌نورد ساخته شده است. این یک دستاورد بزرگ به شمار می‌رود و نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی است که توسط گروه اختصاصی وایپر انجام می‌گیرد.
وایپر در نزدیکی قطب جنوب ماه فرود خواهد آمد و به دنبال یخ آب و سایر منابعی خواهد بود که می‌توانند از فضانوردان ماموریت آتی «آرتمیس»(Artemis) ناسا پشتیبانی کنند. این گروه از کاوشگران ماه شامل اولین زن و اولین شخص رنگین‌پوست خواهند بود که روی سطح ماه قدم می‌گذارند. آنها این کار را در ماموریت «آرتمیس ۳» انجام خواهند داد که پرتاب آن در حال حاضر برای سال ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی شده است.
وایپر ۱۰۰ روز را به پرسه زدن در منطقه قطب جنوب ماه خواهد گذراند و داده‌هایی را جمع‌آوری خواهد کرد که نشان می‌دهند یخ آب در کجا قرار دارد و دسترسی به این منابع تا چه اندازه آسان خواهد بود. در این فرآیند، وایپر به اولین مأموریت نقشه‌برداری از منابع در بخش دیگری از منظومه شمسی تبدیل خواهد شد. این نقشه‌ها یک گام حیاتی در ایجاد حضور بلندمدت انسان روی ماه خواهند بود.
ماموریت‌های ماهواره‌ای در مدار ماه پیشتر داده‌هایی را درباره آب موجود در ماه جمع‌آوری کرده‌اند اما وایپر شخصا با سطح ماه از نزدیک آشنا می‌شود، آن را با تجهیزات علمی خود اسکن می‌کند و خاک آن را با مته خود در اعماق گوناگون مورد بررسی قرار می‌دهد. برخی از مناطقی که وایپر کاوش خواهد کرد، دهانه‌هایی با سایه دائمی هستند که سردترین مکان‌های منظومه شمسی به شمار می‌روند. اعتقاد بر این است که کف این دهانه‌ها دارای یخ است و یخ‌ها برای میلیاردها سال دست‌نخورده باقی مانده‌اند.
وایپر هنگام انجام دادن ماموریت، در معرض محیط خشن ماه و دمای فوق‌العاده سرد این مناطق سایه‌دار دائمی قرار خواهد گرفت و در عین حال باید بر زمین پیچیده ماه نیز غلبه کند.
آزمایش کردن سیستم‌های وایپر، یک مرحله حیاتی برای این ماموریت است. اندروز توضیح داد که گروه ماموریت با مونتاژ و نصب زیرسیستم‌های گوناگون روی ماه‌نورد، آزمایش‌های کانال‌سازی را انجام می‌دهند. این آزمایش‌ها گروه را قادر می‌سازند تا تأیید کنند که قطعاتی مانند هارنس کابل و رابط‌های بین سیستم‌ها کار می‌کنند.
اندروز گفت: ممکن است فکر کنید آنچه ما نصب کردیم، قطعا کار می‌کند اما مهم است که به یاد داشته باشید این سیستم‌های فضایی و به ویژه سیستم‌های ماه‌نورد چقدر پیچیده هستند. گاهی اوقات آزمایش‌های پیچیده‌تری را نیز انجام می‌دهیم. یکی از این آزمایش‌ها، فرستادن دستور به «دستگاه طیف‌سنج فرّار فروسرخ نزدیک»(NIRVSS) برای عکس گرفتن است اما این پرسش‌ها نیز مطرح می‌شوند که آیا عکس ثبت‌شده موفق بوده یا میدان دید عکس درست است و اینکه آیا عکس به سیستم اویونیک ماه‌نورد راه پیدا کرده است یا خیر.
اندروز گفت: ما اکنون آزمایش می‌کنیم تا میزان خطر را در آزمایش‌های محیطی ماه‌نورد کاهش دهیم. بدین ترتیب، اگر ماه‌نورد پس از یکی از آزمایش‌های محیطی آن طور که انتظار می‌رورد کار نکند، می‌دانیم که زمانی خوب کار می‌کرده است و این می‌تواند به ما کمک کند تا مشکل را سریع‌تر حل کنیم. سرعت ما در ساخت و پرداخت‌های زیرسیستم اخیرا زیاد بوده است و ما موفقیت‌های خوبی داشته‌ایم.
