ناسا پس از سال‌ها تاخیر، برنامه دو میلیارد دلاری سوخت‌رسانی به ماهواره‌ها را لغو کرده است.
به گزارش ایسنا، در یک شکست بزرگ برای آینده عملیات فضایی، ناسا پروژه سوخت‌گیری دو میلیارد دلاری خود به نام اوسام-۱ (OSAM-1) را متوقف کرد. این تصمیم در بحبوحه انتقادات شدید از پیمانکار اصلی برنامه یعنی مکسار (Maxar) گرفته شده است و ناظر آژانس فضایی ناسا عملکرد آنها را «ضعیف» می‌داند.
به نقل از آی‌ای، اوسام- ۱ (OSAM-1) که اکنون لغو شده است یک جاه طلبی جسورانه برای افزایش عمر ماهواره‌های قدیمی از طریق سرویس‌دهی و سوخت‌رسانی در مدار بوده و اکنون تقریبا یک دهه تلاش متوقف شده است.
بیانیه ناسا صراحتا علت توقف این پروژه را افزایش موانع فنی، هزینه‌های بالون‌سازی و جدول زمانی دائما در حال تغییر می‌داند.
این اعلامیه تاثیر قابل توجهی بر شهرت مدیریت پروژه ناسا دارد. سخنگوی این آژانس اعتراف کرده که ۴۵۰ نفر از کارمندان به کار بر روی اوسام-۱ اختصاص داده شده‌اند که این ناامید کننده است. با وجود توقف ناگهانی، آژانس قول داده است که از این نیروی کار در طول سال مالی حمایت کند.
پیمانکار زیر ذره‌بین
مکسار، پیمانکار اصلی این پروژه، با سرزنش سخت ناسا مواجه است. سخنگوی آنها اذعان می‌کند: ما ناامید شده‌ایم. او سعی می‌کرد لحنی دیپلماتیک داشته باشد، حتی در شرایطی که ناسا کاملا تقصیرها را متوجه مکسار می‌دانست.
علاوه بر این، تغییر ساختار مکسار به بخش‌های اطلاعاتی و ساخت فضاپیما ممکن است به بروز این مشکل کمک کرده باشد. در سال ۲۰۱۵، سازندگان برای اولین بار اوسام-۱ را متصور شدند. هدف بلندپروازانه آنها افزایش طول عمر عملیاتی ماهواره لندست ۷ از طریق سرویس‌دهی به آن بود. با این حال، این پروژه سال‌ها از زمان‌بندی عقب افتاد و با اختلاف قابل توجهی از هزینه اولیه برآورد شده مواجه شد.
توجه به مدیریت ناسا
شاید بدترین گزارش ماه اکتبر توسط بازرس کل ناسا باشد. این یافته‌ها تصویری از مکسار که حوزه کاری را دست کم می‌گیرد و فاقد تجهیزات فنی برای برآورده کردن خواسته‌های ناسا است، نشان می‌دهد. با این حال، در یک ارزیابی تند، این گزارش حتی انگشت خود را به سمت مرکز گادرد خود ناسا نیز نشانه می‌رود و آنها را به سوء استفاده از جنبه‌های کلیدی پروژه متهم می‌کند.
پایان ناگهانی برنامه اوسام-۱ سوالاتی را در مورد آمادگی بخش خصوصی برای مدیریت این ابتکارات فضایی پیچیده ایجاد می‌کند.
در حالی که شرکت‌هایی مانند نورثروب گرومن (Northrop Grumman) با ماموریت‌های افزایش عمر ماهواره موفق عمل کرده‌اند، سوخت‌گیری در مدار ممکن است چالشی دشوارتر از آنچه صنعت پیش‌بینی می‌کند، باشد.
