این روزها زمزمه هایی مبنی بر تمایل به بازگشت به وطن از سوی شادمهر عقیلی شایع گشته که متاسفانه صحت دارد و او پس از آنکه از بازتاب کارهایش نا امید شده و با استقبال کمتری مواجه گشته چشم طمع خود را به جوانان ایرانی و عاشق موسیقی دوخته تا بار دیگر بتواند محبوبیت از دست رفته خود را بازیابد.
شفاف: موسیقی پاپ در کشور ما طرفدارن زیادی دارد و خوانندگان زیادی نیز در این سبک فعالیت میکنن. این سبک موسیقی در کشور ایران از قرن دوازدهم با دوره قاجاریه رونق گرفت که در طول این سال ها مخالفان و موافقان زیادی داشته است. با انقلاب اسلامی خوانندگانی که در دوره پهلوی در این عرصه فعالیت میکردند از کشور خارج شدند که عموما به امریکا رفته و به خوانندگان لس‌آنجلسی معروف شدند.
اوج معروفیت خوانندگان لس‌آنجلسی را میتوان دهه هفتاد نامید که در این دهه در داخل کشور آهنگ سازان و خوانندگان مطرحی وجود نداشت در آن سال ها تعداد انگشت شماری از خوانندگان بودند که تواستند خود را در دل مردم جا کنند.
یکی از خوانندگان مشهور آن دوره شادمهر عقیلی بود که با آلبوم دهاتی به اوج محبوبیت رسید و سرو صدای زیادی به پا کرد که بنا بر اعلام منابع متعددی پرفروش ترین آلبوم تاریخ موسیقی پاپ ایرانی بعد از انقلاب بود اما شادمهر به این درجه از شهرت و محبوبیت رضایت نداد و شرایط بسته فرهنگی آن زمان را تاب نیاورد و بعد از آنکه وزارت ارشاد مجوز چند اثرش را صادر نکرد به طرفداران میلیونی و حتی به موسیقی که آن زمان در ایران بسیار به او نیاز داشت پشت پا زد و در اندک زمانی پا به فرار گذاشت وبه خیال آنکه شاید در مملکتی دیگر برای کارهایش و شخص خودش ارزش بیشتری قائل شوند اول به کانادا و سپس به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد او در آنجا موفق شد با کمپانی های موفقی قرارداد امضا کند و آلبوم های متعددی را برگزار کند.
از آن زمان تا به امروز سال ها می گذرد و موسیقی پاپ ایران طی این سال ها پیشرفت چشمگیری داشته است طوری که خوانندگان مطرح این سبک در کشورهای بزرگی کنسرت برگزار کرده و با استقبال زیادی نیز مواجه می شوند و امروز به جرات می توان گفت که موسیقی پاپ ایران در میان جوانان این مرز و بوم در جایگاهی بس والا قرار دارد.
این روزها زمزمه هایی مبنی بر تمایل به بازگشت به وطن از سوی شادمهر عقیلی شایع گشته که متاسفانه صحت دارد و او پس از آنکه از بازتاب کارهایش نا امید شده و با استقبال کمتری مواجه گشته چشم طمع خود را به جوانان ایرانی و عاشق موسیقی دوخته تا بار دیگر بتواند محبوبیت از دست رفته خود را بازیابد.
او باز هم مانند گذشته جایگاه بهتر را در تغییر مکان می بیند و این خیال را در سر می پروراند که با بازکشت مجدد خود دل های های طرفدارانش را به دست آورده و شهرت اوایل خوانندگی اش را به دست می آورد.
نکته قابل توجه دیگر این است که در آن زمان شادمهر فرار را بر قرار ترجیح داد و سعی نکرد تا با تلاش فراوان به خواسته هایش جامه عمل بپوشاند در واقع او ساده ترین راهکاررا پیش گرفت.و حال که با ناکامی مواجه شده قصد بازگشت دارد چه بسا شاید او به فضای باز فرهنگی سیاسی دل خوش کرده است اما نکته ای که در این مسئله درخور توجه می باشد این است که اگر با درخواست او موافقت شود این حرکت از سوی او و با توجه به فضای ملتهب سیاسی کشور به عنوان الگو درآمده و ممکن است هنرمندانی که در موقعیتی مشابه قرار می گیرند در ذهن خود راه چاره را همان راهی ببینند که شادمهر چندین سال پیش رفت و متاسفانه توانست با وجود تمام ساختار شکنی هایش مجددا قصد وطن کرده و موفق هم شوند.
البته بر اساس اخباری،آمدن عقیلی به تهران تکذیب شده است اما در حال، به نظر می رسد وزارت ارشاد باید توجه بیشتری به این موارد داشته باشد.
