مهوش وقاری، درباره تازه‌ترین فعالیت‌های هنری خود توضیح داد: در حال حاضر کار خاصی را در دست ندارم و تنها چند پیشنهاد داشته‌ام و به‌قول معروف آن‌ها را در آب نمک نگه داشته‌اند و هنوز قطعی نشده است. حتی چند پروژه فیلمنامه هم ارسال کرده‌اند اما نمی‌دانم به چه دلیلی پروژه‌ها اینگونه متوقف می‌ماند. درباره این پروژه‌هایی هم که پیشنهاد داشته‌ام، فعلاً خبری نشده است.

 

وی ادامه داد: در مقطعی به دلیل بیماری همسرم (زنده‌یاد محسن قاضی‌مرادی) از کار فاصله گرفتم و اینگونه نبود که این فاصله گرفتن خودخواسته باشد. بیشتر زمانم را وقف پرستاری از همسرم می‌کردم و می‌خواستم زمان بیشتری در کنارش باشم و همین شرایط باعث شد که مدتی نتوانم فعالیت داشته باشم. امروز هم این دوره کم‌کاری پشیمان نیستم. واقعاً دوست داشتم فعالیت حرفه‌ای داشته باشم اما مهمتر برایم این بود که احساس می‌کردم با زمانی که صرف می‌کنم دارم به آدم دیگری زندگی می‌بخشم و این برایم ارزش داشت.

 

 

وقاری درباره دل‌تنگی‌اش برای فعالیت هنری گفت: کار ما به‌گونه‌ای است که وقتی مشغول به کار هستیم، مدام تجربه کسب می‌کنیم و همین باعث می‌شود که دلهره و اضطراب‌مان هم نسبت به کاری که انجام می‌دهیم کمتر شود اما وقتی برای مدتی کار نمی‌کنیم، انگار اعتماد به نفس خودت را از دست می‌دهی و وقتی تصمیم مجدد برای شروع به کار می‌گیری، حالت یک فرد مبتدی را پیدا می‌کنی.

 

این بازیگر درباره حضور پررنگ‌تر خود در کارهای تلویزیونی به نسبت کارهای سینمایی توضیح داد: من کار در هر دو حوزه را دوست دارم و خیلی برایم تفاوتی ندارد اما معمولاً در این سال‌ها پیشنهادهای تلویزیونی بیشتری به نسبت پیشنهادهای سینمایی داشته‌ام. از طرف دیگر ما جزو گروهی هستیم که با تلویزیون شناخته شدیم و جزو اولین گروه‌هایی بودیم که در سال‌های بعد از انقلاب آغاز به کار کردیم و از این منظر تلویزیون برایمان حکم خانه را داشت و دارد.

 

 

وی درباره واکنش‌های مردم در کوچه و خیابان نسبت به خود هم گفت: واقعاً حس خوبی دارم و مردم به من خیلی لطف دارند. برایم عجیب است که به نظرم می‌رسد آن روزهایی که بیشتر کار می‌کردم شاید کمتر از این روزها که کم‌کار شده‌ام مورد لطف مردم قرار می‌گرفتم. نمی‌دانم دلیلش چیست. شاید این توجه به دلیل جنس همراهی‌ام با همسرم باشد. البته من از نظرم خودم کار ویژه‌ای برای همسرم نکردم اما گویی این مراقبت از همسر برای مردم اتفاق ویژه‌ای بوده است. وقتی با من مواجه می‌شوند جلو می‌آیند و بابت این همراهی تا آخرین روزها از من تشکر می‌کنند. این حس مردم به من برای خودم جالب است که احساس می‌کنند من فداکاری ویژه‌ای کرده‌ام اما خودم چنین حسی ندارم.

 

وقاری درباره اینکه مردم با کدام نقش‌هایش بیشتر او را به یاد می‌آورند، گفت: از آنجایی که سال‌هاست کار تازه‌ای نداشته‌ام مردم بیشتر خودم را به جا می‌آورند و اظهار لطف می‌کنند. به نظر می‌رسد شرایط زندگی شخصی‌ام برایشان جالب‌تر بوده است چرا که بلافاصله هم از محسن (قاضی‌مرادی) یاد می‌کنند و تلاش می‌کنند به سبک خودشان به من تسلی بدهند.

 

این بازیگر درباره شرایط گروه‌های تولید برای دعوت به همکاری هم گفت: دوره ما اینگونه نبود که این اندازه شاهد باندبازی در گروه‌های مختلف باشیم. الان هم درست نمی‌بینم که خودم بخواهم درخواست حضور در یک پروژه را داشته باشم. واقعاً هم می‌توان گفت گله‌مندیم. این بخشی از بی‌رحمی شغل بازیگری است. اینکه وقتی مدت کوتاهی دیده نمی‌شوی، انگار حذف شدی و دیگر وجود نداری. اینکه برایم ارزشمند است این است که مردم ما را فراموش نمی‌کنند اما آن‌ها که همکاران ما هستند و باید دعوت به کار کنند گویی فراموش کرده‌اند که ما هم هستیم!