صحبت کردن در خواب، نوعی پاراسومنیا یا فعالیت غیرطبیعی خواب است که معمولاً بی ضرر است، اما به طور بالقوه می تواند نشان دهنده اختلال خواب یا مشکل سلامتی مهم تری باشد و می تواند در طول خواب REM و غیر REM انجام شود و می تواند از زمزمه های کوچک تا بحث های کامل، متغیر باشد.

 

به طور کلی، صحبت کردن در خواب در مراحل اولیه غیر REM می تواند قابل فهم تر باشد، در حالی که در مرحله بعدی خواب غیر REM و REM، صحبت کردن در خواب، بیشتر شبیه ناله است.

 

منشأ محتوای مطرح شده در خواب بین محققان همچنان مورد اختلاف است، اما می تواند به رویدادهای اخیر در زندگی فرد مرتبط باشد یا ارتباطی با رویای او داشته باشد.

 

 

تحقیقات بیشتری برای تعیین علل صحبت کردن در خواب مورد نیاز است، اما اغلب با کمبود خواب مرتبط است که می تواند دلایلی از جمله محیط خواب مختل شده، مانند دمای اتاق، یا نور بیش از حد در اتاق باشد.

 

عوامل نگران کننده عبارتند از استرس، محرومیت از خواب و الکل، اما صحبت های تصادفی در خواب به ندرت مشکل ساز است.

 

سلامت روانی هم می‌تواند بر این موضوع تأثیر بگذارد، به طوری که این وضعیت در افرادی که بیماری‌های زمینه‌ای سلامت روان دارند، شایع‌تر است.

 

افرادی که از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می برند، نسبت به صحبت کردن در خواب آسیب پذیرتر هستند.

 

اختلالات خواب مانند اختلال رفتاری خواب REM (RBD) و خواب هراسی، برخی از افراد را به فریاد کشیدن در هنگام خواب سوق می دهد.

 

خواب هراسی، که به عنوان وحشت شبانه نیز شناخته می شود، با جیغ زدن، تکان خوردن و لگد زدن مشخص می شود. بیدار کردن فردی که از خواب هراسی رنج می برد دشوار است.

 

 

صحبت کردن در خواب را می توان بدون استفاده از آزمایش تشخیص داد؛ معمولاً دلیلی برای نگرانی ندارد، با این حال، اگر به طور ناگهانی در بزرگسالی شروع شود یا شامل اضطراب قابل توجه، جیغ زدن یا اعمال خشونت آمیز باشد، باید با پزشک متخصص در میان گذاشته شود.