دیدگاه مبتنی بر ترجیح فرد مسلمان بر غیر مسلمان و نیز ترجیح شیعه بر اهل سنت که در برخی از اصول قانون اساسی دیده می‌شود، به ضرورت می‌بایست اصلاح شود. هر جوان ایرانی اعم از مسلمان شیعه یا سنی، مسیحی یا یهودی و زرتشتی می‌بایست احساس کند که در فضای بسته و محدود زندگی نمی‌کند. اگر توانست ظرفیت علمی و دانایی و مهارت فنّی و تخصصی و تجربی خود را به حدی بالا ببرد، که مورد تایید اکثریت جامعه قرار گیرد.

 

چرا یک جوان سنّی نتواند رییس‌جمهور شود؟یا چرا مسلمانان اهل سنت نتوانند مراسم عید فطر و قربان و نماز جمعه خود را در تهران در مسجدی که از خودشان بدانند و خودشان اداره کنند، برگزار کنند؟ بدیهی است که چون امامت جمعه شأن حکومتی نیز داراست، چنان امام جمعه‌ای می‌تواند مستقیما از طرف ولی فقیه و رهبر انقلاب منصوب شود.

 

چرا ما راه‌های خردمندانه‌ای که موجب پیوستگی بیشتر و انسجام افزون‌تر جامعه می‌شود و بهانه‌ها را از دست دشمنان ملت ایران و نظام می‌گیرد؛ تبدیل به تابو کرده‌ایم؟ فضای بسته، پایدار نمی‌ماند.