امروزه اینترنت چنان در زندگی بشر رخنه کرده که تصور دنیا بدون آن تقریبا ناممکن است و اغلب کارشناسان و کاربران عقیده دارند در صورت قطعی سراسری اینترنت در سطح جهان، اتفاقات خوبی رخ نخواهد داد. حال در دنیای امروز ما می‌دانیم که «آب و هوای فضا» می‌تواند در برخی از فناوری‌های ساخت بشر اختلال ایجاد کند اما آیا طوفان‌های خورشیدی می‌توانند اینترنت را به کل تعطیل کنند؟

 

 

به گفته «متیو اوونز»، فیزیکدان خورشیدی از دانشگاه ریدینگ بریتانیا، پاسخ این پرسش هراس‌آور «مثبت» است اما برای قطعی سراسری اینترنت به یک طوفان خورشیدی فوق‌العاده قدرتمند نیاز است.

 

وی در ادامه توضیح می‌دهد شما برای چنین رویدادی به پدیده‌ها و فعالیت‌های خورشیدی بسیار عظیمی نیاز خواهید داشت، هرچند به عقیده وی در صورت بروز چنین طوفان‌های خورشیدی بزرگی، احتمال از دسترس خارج شدن شبکه برق بسیار بیشتر از قطعی اینترنت است، امری که تاکنون در ابعاد کوچک‌تر هم رخ داده است.

 

گفتنی است طوفان‌های خورشیدی در دسته پدیده‌های مرتبط با آب و هوای فضا قرار می‌گیرند و هنگامی رخ می‌دهند که خورشید یک موج نیرومند الکترومغناطیسی را آزاد می‌کند. این امواج در ادامه مسیر خود می‌توانند زمین یا هر جرم دیگری از منظومه شمسی را هدف قرار دهند و از آنجایی زمین دارای میدان مغناطیسی مختص خود است، تعامل میدان مغناطیسی زمین با امواج آزاد شده می‌تواند تاثیرات مختلفی در پی داشته باشد.

 

 

به گفته اوونز، نخستین تاثیر چشمگیر طوفان‌های خورشیدی روی سیاره ما این است که جریان‌های الکتریکی در لایه‌های بالایی اتمسفر جاری می‌شوند و در نتیجه موجب گرم شدن هوا می‌شوند. این طوفان‌های ژئومغناطیسی همچنین سبب تشکیل شفق‌های زیبای قطبی می‌شوند اما در عین حال در سیگنال‌های رادیویی و GPS اختلال ایجاد می‌کنند.

 

تاثیر گرفتن جریان‌های پوسته زمین از جریان‌های جوی می‌تواند انتقال الکتریسته روی زمین را با اختلال روبه‌رو کند. سال ۱۹۸۹ اتفاق مشابهی در کبک کانادا رخ داد و برق را برای ۱۲ ساعت قطع کرد. همچنین اخیرا بی‌توجهی اسپیس ایکس به پیش‌بینی آب و هوای فضایی باعث شد یک شراره خورشیدی حدود ۴۰ ماهواره استارلینک را از کار بی‌اندازد.

 

با این تفاسیر خوشبختانه از کار افتادن چند ماهواره استارلینک اینترنت کره زمین را مختل نمی‌کند. طوفان‌های خورشیدی جهت تاثیرگذاری کلی و حداکثری روی اینترنت باید به حدی قدرتمند باشند که روی کابل‌های فیبر نوری موجود در کف اقیانوس‌ها تداخل ایجاد کنند.

 

این کابل‌ها طی هر ۵۰ تا ۱۴۵ کیلومتر از یک تکرارکننده یا Repeater برخوردارند و با اینکه خود کابل‌ها نقطه ضعف خاصی در برابر طوفان‌های خورشیدی ندارند، اما تکرارکننده‌های موجود در آنها می‌توانند به واسطه این پدیده‌های فضایی آسیب ببینند.

 

در ادامه اگر یک تکرارکننده از مدار خارج شود، می‌تواند یک کابل را هم دور خارج کند و اگر کابل‌های کافی وارد حالت آفلاین شوند، یک «آخرالزمان اینترنتی» به وجود خواهد آمد.

 

 

پاسخ این پرسش برخلاف پرسش اولیه‌مان مثبت نیست، حداقل نه به شکل کامل چرا که پیش‌بینی طوفان‌های خورشیدی امر دشواری است.

 

با این حال دانشمندان امروزه قادرند از طریق مطالعه لکه‌های خورشیدی و بررسی فعالیت آنها، طوفان‌های خورشیدی را از ۲ روز قبل اصابت به زمین پیش‌بینی کنند. البته دانشمندان نمی‌توانند این طوفان‌ها را مانند یک گردباد زمینی دنبال کنند، در نتیجه از شواهد و سرنخ‌های دیگری استفاده می‌کنند.

 

با استفاده از روش‌های فعلی انتظار می‌رود عظیم‌ترین طوفان خورشیدی بعدی حدود سال ۲۰۲۵ رخ دهد. جدی‌ترین پدیده مشابهی که تاکنون رخ داده در سال ۱۸۵۹ بود و نیروی طوفان ژئومغناطیسی این رویداد به حدی بود که شفق‌های قطبی در کوبا و هاوایی هم دیده شدند، البته در آن زمان مشخصا اینترنتی وجود نداشت اما در صورت وجود، بدون شک قطعی بزرگی به وجود می‌آمد.

 

در پایان باید گفت خوشبختانه دانشمندان همچنان در تلاشند تا با استفاده از پیش‌بینی یا فناوری‌های تازه، خسارات و خطرات این پدیده خورشیدی را به حداقل برسانند.