مهر: محققان ایرانی طی تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که افرادی که به اختلال استرس پس از سانحه مبتلا هستند، می توانند با ورزش ملایم و مصرف دارو به بهبودی کامل برسند.

دکتر علی رشیدی پور مجری طرح «بهبودی بیماری روانی استرس پس از سانحه با انجام ورزش ملایم» گفت: یکی از بیماریهایی که به دنبال یک فشار روانی شدید ایجاد می شود، اختلال استرس پس از سانحه یا ضایعه روانی است. این اختلال بیشتر در افرادی که تحت تاثیر سوانح طبیعی مانند زلزله، جنگ، تصادفات شدید، انفجار بزرگ، خشونت  و ... قرار می گیرند، دیده می شود.

وی با بیان اینکه با گذشت زمان در این افراد بیماری هایی با علائمی مانند کابوس های شبانه، تحریک پذیری زیاد در همان زمانی که دوباره این اتفاقات روی می دهد به وجود می آید، افزود: این عارضه می تواند در ۲۰ تا ۲۵ درصد افرادی که دچار حوادث تروماتیک می شوند به وجود آید و این افراد با هر عامل کوچکی دچار استرس و علائم روانی شوند.

رشیدی پور اذعان داشت: برای درمان این بیماران عمدتا درمان های دارویی وجود دارد که در بیشتر اوقات این داروها موثر نیستند و نمی توانند به طور کامل بیماری را در این افراد درمان کند. در واقع می توان گفت دارو به صورت کامل در این بیماران موثر نیست.

وی با بیان اینکه این دارو بیشتر برای درمان افسردگی استفاده می شود و با مصرف آن، عوامل روانی بعد از استرس در بیمار باقی می ماند، عنوان کرد: ما طی مطالعاتی به نتیجه رسیدیم که اگر همراه با مصرف این دارو، ورزش ملایم انجام شود، بیمار زودتر بهبود می یابد.

رشیدی پور با اشاره به اینکه در موش های آزمایشگاهی نتیجه مصرف داروی ضد افسردگی همزمان با انجام ورزش ملایم نشان داده شده است، خاطرنشان کرد: انجام ورزش ملایم همراه با مصرف داروی ضد افسردگی می تواند میزان عامل روانی بیماران مبتلا به استرس را به طور قابل توجهی برطرف کند.

به گفته وی، باید این یافته ها در مدل انسانی نیز تعمیم پیدا کند تا به عنوان یک پروتکل درمانی به بیماران روانی (PTSD)  تجویز شود، چراکه بدین روش اثربخشی دارو به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

نتایج این کار تحقیقاتی به زودی در مجله معتبر علمی منتشر خواهد شد.

(PTSD) اختلال استرسی پس از ضایعه روانی یا اختلال تنش‌ زای پس از رویداد (استرس پس از سانحه)، نشانگانی است که پس از مشاهده، تجربه مستقیم یا شنیدن یک عامل استرس‌زا و آسیب زای شدید روی می‌دهد و می‌تواند به مرگ واقعی (تهدید به مرگ یا وقوع یک سانحه جدی) منجر شود.

این بیماران  نسبت به این تجربه‌ها احساس ترس و درماندگی می‌کنند و اغلب رفتارهای آشفته و حاکی از بی‌قراری بروز می‌دهند و مدام تلاش می‌کنند تا از یادآوری رویداد و سانحه اجتناب کند. حوادثی همچون  سو استفاده جنسی، تصادف، سوانح طبیعی مانند زلزله، جنگ و... می توانند منجر به این اختلال شوند.