مهر: محمد علی کریمی پاشاکی مشهور به علی کریمی، ملقب به جادوگر، آقای گل و مرد فوتبال آسیا، بازیکنی که از فتح تهران تا بایرن مونیخ آلمان رفت، پس از دوره بسیار کوتاهی که دستیار کارلوس کی روش بود، مربیگری را فعلا کنار گذاشته و می‌گوید فعلا قصد ورود به فوتبال را ندارد.
بسیاری از مردم این مهم را نمی‌پسندند و دوست دارند علی کریمی را در ردای مربیگری ببینند و خاطراتشان را با او مرور کنند اما واقعیت این است که هیچ لزومی ندارد که علی کریمی یا همه بازیکنان بزرگ فوتبال جهان پس از آویزان کردن کفش‌ها حتما مربیگری پیشه کنند و دوباره به چالش فوتبال پا بگذارند و بزرگی و محبوبیت خودشان را برای کاری جدید به چالش بکشند و روی آن ریسک کنند.
در واقع برای مربی بزرگ بودن تنها خوب فوتبال بازی کردن ملاک نیست و علاوه بر آنکه باید شم و علم مربیگری را داشته باشید، در ایران باید منتظر باشید و ببینید آیا باشگاه مورد نظر توان بستن تیمی را که می‌خواهید دارد یا نه و این موضوع در ایران به شدت به شانس و اقبال بستگی دارد به ویزه با رویه جدید خصوصی سازی که مالکان و مدیرانی را به فوتبال ایران می‌آورد که حتی تجربه تیم داری در سالن سر کوچه خود را هم نداشته‌اند.
با این متر و معیار باید پرسید چرا یکی مثل کریمی که محبوب‌ترین بازیکن فوتبال ایران است باید این محبوبیت را با شانس و اقبال یا مدیران ناکاربلد و پولدار به چالش بکشد؟ اصالتا بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا از این چالش و ریسک کردن دوری می‌کنند و برخی هم با شکست در این وادی از کرده خود پشیمان شده و دیگر تن به مربیگری نمی‌دهند.
نمونه‌ای از چنین بازیکنان بزرگی این افراد هستند:
«پله - مارادونا - پوشکاش - دی استفانو - زیدان- گارینشا - یاشین - چارتون - اوزه بیو - پلاتینی - ماتئوس - جوزپه مه آتزا - بابی مور- لاو - باجو - مالدینی»
این بازیکنان بزرگ یا وارد دنیای مربیگری نشدند و یا خیلی زود کنار کشیدند.
وقتی علی کریمی را روی صحنه انتخاب برترین‌های لیگ چهاردهم دیدیم و تشویق بی‌امان او را توسط مردم و مدعوین نظاره کردیم که به مراسم وزن داده بود، ابتدا از خود پرسیدیم که چرا باشگاه پرسپولیس هیچ برنامه‌ای برای این بازیکن محبوب ندارد؟
لزومی ندارد که علی کریمی حتما سرمربی یا مربی یک تیم باشد، او می‌تواند استعداد یاب باشد، رئیس سازمان فوتبال باشد، عضو کمیته فنی باشد و یا هر چیز دیگری که به تیمی مثل پرسپولیس کمک کند، این موضوع را می‌توان برای عابد‌زاده، باقری، مهدوی کیا و ... هم در نظر داشت اما در باشگاه پرسپولیس همه تنها تیم بزرگسالان را می بینند و هیچکس با موارد دیگر کاری ندارد در حالی که اینها می‌توانند سازنده آینده یا مایه اعتبار این باشگاه باشند.
راه دیگری هم هست که بسیاری از بزرگان فوتبال دنیا این مسیر را می‌روند و آن این ست که تلویزیون قراردادی رسمی با یکی مثل علی کریمی ببندد تا برای همه هفته های لیگ وی مفسر دیدار‌های تیم ملی، یا پرسپولیس باشد.
او به تنهایی مخاطب‌هایی به اندازه خود فوتبال می‌تواند برای جعبه جادویی جمع کند و تجربیاتش را در اختیار مردم و صداوسیما قرار دهد. این همان کاری است که باجو، دنیزلی، پله، مارادونا و ... انجام می‌دهند یا انجام داده اند.
به هر حال روش‌های بسیاری وجود دارد تا نخبه‌ای مثل علی کریمی در فوتبال باشد و هم مردم را سیراب کند و هم سود آور باشد و موثر. به نظر می‌رسد برای این افراد هیچ برنامه ای در کشورمان نداریم که این اتفاق خوبی نیست، آنهم در حالیکه او هنوز جادوگر است و جادوی او را آن نیمه شب روی صحنه دوباره دیدیم.
