به گزارش شهرداری نیوز ، دکتر حسن خاکسار با بیان اینکه در شرایط فعلی اقدامات مناسبی در زمینه ایجاد شبکه معابر در شهر تهران صورت گرفته، گفت: ایجاد شبکه معابر و شبکه کارآمد حمل و نقل عمومی در شهر تهران روند قابل قبولی دارد اما در بافت های فرسوده همچنان شاهد میزان نفوذپذیری اندک هستیم که این امر مستلزم مشارکت همه جانبه است. 

ششمین نشست از سلسله نشست های نوسازی با موضوع بررسی ضوابط شبکه معابر با رویکرد تخلیه اضطراری در شرایط بحران در بافت فرسوده در دانشگاه علمی کاربردی شهرسازی، نوسازی و بهسازی شهر داری تهران برگزار شد.در این نشست  دکتر حسن خاکسار دکتری رشته مهندسی عمران (گرایش برنامه ریزی حمل و نقل)دانشگاه علم  و صنعت به عنوان سخنران و دکتر امیرمحمد معززی مهر طهران به عنوان دبیر نشست حاضر بودند .

خاکسار با بیان اینکه یکی از شاخص های اصلی در تعیین فرسودگی بافت شهری، وضعیت شبکه معابر و میزان دسترسی به پلاک هاست، گفت: شبکه معابر علاوه بر کارکردهای معمول، نقش مهم و تاثیر گذاری در دسترسی در شرایط بحران و اضطراری، دارند. این موضوع از دو جنبه اهمیت دارد؛ اول دسترسی اورژانس، آتش نشانی و سایر وسایل نقلیه امدادی. و دوم تخلیه سریع بافت برای جلوگیری از حوادث ثانویه و بحران های احتمالی آتی در لحظات اولیه و حیاتی پس از بحران.

وی ابراز کرد: برخی از پیشامدهایی که منجر به بحران می شوند تا حدودی قابل پیش بینی هستند. طوفان و سیل از این دست بحران ها هستند. برای برخی دیگر از انواع بحران نظیر زلزله، هنوز روش عملی و قابل اطمینانی برای پیش بینی وجود ندارد. در مواردی که بحران قابل پیش بینی است دقایق و حتی ثانیه های اخطار می تواند فواصل بین مرگ و زندگی انسانها باشد. در دیگر موارد که بحران قابل پیش بینی نیست ثانیه‌های پس از وقوع بحران و نحوه مدیریت، امداد رسانی و تخلیه حادثه‌دیدگان حیاتی و ضروری است. در این لحظات، شبکه و سیستم های حمل و نقلی نقش اساسی در نجات حادثه دیدگان دارند. کارآیی شبکه حمل و نقل پس از بحران و پاسخگویی ظرفیت آن در مقابل هجوم مردم، ضروری است. موضوعی که پیاده سازی ضوابط و تامین دسترسی های مطلوب را با چالش همراه می کند این است که معمولاً در اینگونه بافت ها به دلیل تراکم بالا، امکان تعریض معابر و گشایش فضایی فراهم نیست.

خاکسار عنوان کرد:  بنابراین باید راهکارها و متدولوژی های بینابین و میانه ای برای تامین دسترسی به کاربریها تدوین شود که علاوه بر تامین دو نقش نام برده (امداد رسانی و تخلیه اضطراری)، قابلیت اجرای بالا و امکان پیاده شدن نیز داشته باشند. بنابراین عمده مطالعات و پژوهش های انجام شده در این زمینه سعی در استفاده از منابع و شبکه های موجود داشته اند.

وی با ارائه پیشنهاداتی افزود:  بنابراین راه حل های پیشنهادی در دو سطح قابل اجرا است؛

- سعی در افزایش دسترسی و نفوذپذیری به بافت های فرسوده از طریق تعریض معابر

- تامین مسیرهای حمل و نقل عمومی و دوچرخه روها جهت دسترس خارجی و درون شبکه ای برای این بافت ها

- استفاده از شبکه ها و زیرساخت ها زیرزمینی (نظیر مترو) جهت دسترسی به این بافت ها

- دقت در نسبت ارتفاع ساختمان ها به عرض معبر (جهت جلوگیری از انسداد معابر در هنگام بحران و ریزش ساختمانها)

- ایجاد فضاهای باز شهری و توسعه پیاده راه ها در سطح بافت به نحوی که قابلیت تردد وسایل نقلیه در شرایط اضطراری در آنها وجود داشته باشد.