این مطالعه که بر اساس اعمال روزه‌داری ماه رمضان، یک تمرین معنوی برای مسلمانان است، یک رویکرد درمانی جدید بالقوه برای بیماری‌های مرتبط با چاقی، از جمله دیابت، سندرم متابولیک و بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) ارائه می‌کند.

 

 

 طبق داده‌های سازمان جهانی بهداشت، چاقی بیش از ۶۵۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده و در معرض خطر انواع بیماری‌ها قرار می‌دهد. تغذیه و روزه داری می‌تواند به طور چشمگیری بر نحوه تولید و استفاده از پروتئین‌هایی که برای کاهش مقاومت به انسولین و حفظ وزن بدن ضروری هستند، تأثیر بگذارد. بنابراین، زمان‌بندی مناسب برای صرف وعده‌های غذایی می‌تواند موضوع مهمی برای افرادی باشد که با چاقی دست و پنجه نرم می‌کنند.

 

در این راستا پژوهشی انجام شد که متشکل از ۱۴ فرد سالم بود که ۳۰ روزِ ماه رمضان را (به مدت ۱۵ ساعت در روز) روزه می‌گرفتند. از شرکت‌کنندگان، قبل از شروع روزه‌داری، در هفته چهارم روزه‌داری و یک هفته بعد از روزه گرفتن، نمونه خون گرفته شد. نتایج این نمونه‌ها نشان داد که سطوح تروپومیوزین (TPM) ۱، ۳ و ۴ افزایش یافته است؛ تروپومیوزین‌ها پروتئین‌هایی هستند که در حفظ سلول‌های سالم، ترمیم سلول‌ها و در واکنش بدن به انسولین نقش مهمی دارند.

 

تروپومیوزین ۳، نقش کلیدی در افزایش حساسیت به انسولین ایفا می‌کند که به سلول‌های بدن اجازه می‌دهد از گلوکز خون به طور مؤثرتری استفاده کنند و قند خون را کاهش دهند.

 

این نتایج، افزایش قابل توجهی در فرآورده‌های پروتئینی ژن تروپومیوزین ۳ در آغاز ماه و نیز یک هفته پس از ماه رمضان را نشان دادند. نتایج مشابهی درمورد فرآورده‌های پروتئینی ژن‌های تروپومیوزین ۱ و ۴ نیز یافت شد.

 

سرپرست این تیم تحقیقاتی گفت: ما در حال گسترش تحقیقات خود برای بیماران مبتلا به سندرم‌های متابولیکی و NAFLD هستیم تا مشخص کنیم آیا این نتیاج برای سایر وضعیت‌ها نیز تکرار می‌شود یا نه. مطابق مطالعات اولیه‌، ما معتقدیم که روزه‌داری می‌تواند یک مداخله‌ی به صرفه برای درمان افرادِ دچار بیماری‌های مرتبط با چاقی باشد. بر اساس تحقیقات اولیه، ما معتقدیم که روزه گرفتن یک مداخله مفید در درمان افرادی باشد که با مشکلات مرتبط با چاقی دست و پنجه نرم می‌کنند.