محمد مهاجری در یادداشتی نوشت: یکی دو روز گذشته رسانه‌های دولتی با هیاهوی بسیار فهرستی از ابربدهکاران بانکی منتشر کردند که هیچ واکنشی از سوی مردم نداشت و خواص هم با خنده از کنار آن گذاشتند و فرصت دادند دولت با اینگونه دستاوردهایش خوش باشد!
بدهکاران بانکی داستان هزار و یک شب است و سال‌ها درباره آن بحث شده و کمتر به نتیجه رسیده است. یکی از آخرین خاطره‌های این قصه برمی‌گردد به مناظرات انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۴۰۰ که در آن، آقای عبدالناصر همتی فهرست برخی از این بدهکاران را روی میز آقای رئیسی گذاشت و از آن به‌عنوان سندی استفاده کرد که رئیس وقت قوه قضائیه (آقای رئیسی) برای برخورد با بدهکاران اهمال کرده است.
آقای رئیسی متأسفانه در دو سال آخر حضورش در قوه قضائیه، با انجام کارهای نمایشی، مشغول پروپاگاندای سیاسی برای کاندیداتوری ریاست جمهوری بود و عملاً جز کارهای نمایشی، اقدام قابل‌ملاحظه‌ای در آن قوه انجام نداد.
کنش‌های مفید و هدفمند ماه‌های اخیر آقای محسنی‌اژه‌ای کاملاً نشان داد در دوران ریاست آقای رئیسی، عملاً اکثر کارها شبیه بازی سیاسی بود ازجمله همین قضیه بدهکاران بانکی.
واقعاً چرا او با آنکه از اقتدار کافی برخوردار بود برای وصول بدهی‌ها اقدام نکرد؟ از آن گذشته چرا در همین هفت ماهه دولت سیزدهم، کاری صورت نگرفت؟
ناکامی‌های زنجیره‌ای دولت، افزایش لحظه‌ای قیمت کالاها و خدمات، شکست مذاکرات برجام، ناکارآمدی دستگاه‌های اجرایی و... دولت را به سمت اقدامات نمایشی کشانده است.
استاد این رفتارهای پوپولیستی، آقای احمدی‌نژاد بود که اوضاع و احوال این روزهایش می‌تواند عبرت‌آموز رئیسی باشد.
