ایندیپندنت فارسی: پس از آن که اولین نمونه گردآوری شده به شکل اسرارآمیزی گم شد، اینک کاوشگر «پرسویرنس» ناسا حفاری دومین سنگ را با هدف جمع‌آوری نمونه‌های [آزمایشی] آغاز کرده است.
سازمان فضایی برای انجام این آزمایش، سنگ «راشت» (Rochette) را انتخاب کرده که در یک برآمدگی به نام «سیتادل» (Citadelle) در نزدیکی دهانه جزرو روی سیاره سرخ واقع شده است.
ابزار حفاری روی بازی رباتیک دومتری این کاوشگر این سنگ را سوراخ خواهد کرد و مواد موجود در آن را به یک لوله ذخیره‌کننده که تنها اندکی از مداد ضخیم‌تر است، می‌فرستد.
برآمدگی سیتادل با لایه‌ای از سنگ پوشیده شده که به نظر می‌رسد در برابر فرسایش [ناشی] از باد مقاوم است. این به معنای آن است که این سنگ احتمالا فشار ناشی از حفاری را تحمل خواهد کرد. از آنجا که تلاش پیشین ناسا برای استخراج نمونه‌ها نتیجه‌ای نداشت و لوله ذخیره‌کننده خالی ماند، این یک خصوصیت مهم به شمار می‌رود.
مهندسان در ابتدا از این موضوع گیج شدند که چگونه ممکن است این نمونه‌ها گم شده باشند اما بعدا به این نتیجه رسیدند که نمونه [گردآوری شده] به طور غیرمعمول نرم بوده و به احتمال زیاد درون حفره گیر افتاده است.
با وجود اینکه در نخستین لوله هیچ سنگی نیست، این لوله دور انداخته نمی‌شود. لوله [ذخیره‌کننده] یک نمونه کامل و عالی از جو مریخ است.
کن فیرلی، دانشمند پروژه پرسویرنس در موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech)، می‌گوید: «ما امیدواریم با بازگشت نمونه‌ها به زمین بتوانیم به تعدادی از پرسش‌های علمی پاسخ دهیم. پرسش‌هایی از جمله ترکیبات اتمسفر مریخ. از این رو ما در کنار نمونه‌های سنگی، به داشتن نمونه اتسمفری نیز علاقه‌مندیم.»
در هر حال ناسا برای این تلاش دوباره، یک گام بیشتر به فرایند گردآوری اضافه کرده است: پس از استفاده از دوربین برای بررسی اینکه آیا لوله [ذخیره‌کننده] پر شده است یا نه، کاوشگر کار را متوقف می‌کند و بدین صورت تیم مستقر در زمین می‌تواند با بررسی دوباره تصاویر ببیند که آیا سنگ در آن وجود دارد یا نه. پرسویرنس به محض آنکه وجود نمونه سنگ در لوله تایید شد، آن را می‌بندد و مهروموم می‌کند.
قدمت «راشت» به اندازه سایر سنگ‌های مریخ نیست، اما به ناسا کمک می‌کند که جدول زمانی اتفاق‌ها (گاه‌شمار) دقیق‌تری از این سیاره را کنار هم قرار دهد. ویویان سان، یکی از دانشمندان این ماموریت فضایی در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید: «سنگ‌های بالقوه قدیمی‌تری در مقابل ما در ناحیه سیتا جنوبی (South Séítah) وجود دارند. بنابراین در اختیار داشتن این نمونه جوان‌تر می‌تواند به ما کمک کند کل گاه‌شمار تغییرات [دهانه] جزرو را بازسازی کنیم.»
ناسا امیدوار است که پرسویرنس [بتواند] به این سازمان در کشف شواهد حیات فرازمینی کمک کند. دانشمندان بر این باورند که دهانه جزرو زمانی پر از آب و محل قرار گرفتن یک رودخانه باستانی بوده است. شواهد مبنی بر وجود آب این احتمال را که در این محل حیات میکروبی وجود داشته است تقویت می‌کند. ژئولوژی این دهانه نیز اهمیت بسیاری دارد. سنگ‌های رسوبی مانند ماسه‌سنگ و سنگ آهک در مقایسه با سنگ‌های آذرین که در آتشفشان‌ها شکل گرفته‌اند، بخت بیشتری برای حفظ ردپای زیستی دارند. ناسا قصد دارد در حدود ۳۵ نمونه جمع‌آوری کند که در نهایت با یک فضاپیما در آینده به زمین باز خواهد گشت.
