سولماز احدی با بیان اینکه لایه اختلاط و تاثیر آن بر تشدید و تقلیل آلودگی هوا، در مدل‌های پیش‌بینی کیفیت هوا مورد استفاده قرار می‌گیرد، گفت: عمق لایه اختلاط در ماه‌های سرد سال نسبت به ماه‌های گرم کاهش می‌یابد و با توجه به شرایط پایدار جوی و کاهش شدت تابش نور خورشید، آلودگی تولید شده در لایه کم ارتفاع مجاور سطح زمین محبوس می‌شود و آلودگی هوا افزایش می‌یابد.

 

محقق این پژوهش با اشاره به ایناکه در این گزارش، میزان آلاینده‌های مختلف با میزان ارتفاع لایه مرزی  مورد بررسی قرار گرفته است که بر اساس آن، این ارتفاع در ساعات روز به حداکثر و در ساعات شب به حداقل میزان خود می‌رسد، اظهار کرد: غلظت آلاینده‌ها در تهران، عمدتاً در ساعات میانی و هنگام پیک‌های ترافیک صبحگاهی و به ویژه شامگاهی رخ می‌دهد و منجر به احتباس آلاینده‌ها در ارتفاع کم و تشدید غلظت آن‌ها می‌شود.

 

وی با بیان اینکه بیشترین ارتفاع لایه اختلاط در تابستان و کمترین ارتفاع در زمستان رخ می‌دهد و در همه فصول در ساعات ۱۴ تا ۱۵ اوج می‌گیرد، تصریح کرد: بر اساس بررسی انجام شده روی اطلاعات ایستگاه مهرآباد تهران در یک بازه دو ساله، حداقل و حداکثر ساعت ارتفاع ثبت شده، ۲۰ متر و ۴۵۰۰ متر و میانگین آن در حدود ۵۹۰ متر بوده است.

 

 این کارشناس شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با تاکید بر تاثیر به‌سزای این عامل در الگوی تغییرات غلظت آلاینده‌ها که می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های مدیریت کنترل و کاهش انتشار آلاینده‌ها مورد استفاده قرار گیرد، خاطرنشان کرد: این اطلاعات می‌تواند کمک کند که به نوعی عمل شود تا حتی‌المقدور انتشار آلایندگی در ساعاتی توزیع شود که پراکنش آن در جو امکان‌پذیر باشد.