برترین‌ها: یک دفتر کاریابی با انتشار آگهی شغلی از استیصال افراد جویای کار کسب درآمد می‌کند. در صورتی که از کار و آینده شغلی خبری نیست.
موسی راوندی، روزنامه‌نگار حوزه اجتماعی با انتشار رشته توئیتی جزئیات این ماجرا را شرح می‌دهد:
خیلی از آگهی‌های شغلی هدف‌شون چاپیدن آدم‌های جویای کاریه که امیدشون برای اشتغال، به همین آگهی‌هاست. آگهی‌ها و ادعاهایی که تنها خروجی‌اش کلاه‌برداری و درآمدزایی از استیصال مردمه! مصداقی به یه موردش می‌پردازم.
یکی از آشناها بر اساس یه آگهی رفته برای استخدام به عنوان راننده (کار با خودرو در سازمان‌ها با حقوق ثابت).
همون اول که وارد دفتر کاریابی شده، گفتن «باید ۳۰هزار تومن پرداخت کنی تا وارد اتاق مشاوره بشی. اونجا بهت پیشنهادهای شغلی رو می‌گن.»
تلاش برای کسب اطلاع قبل از پرداخت وجه بی‌فایده بوده. بعد از واریز وجه وارد اتاق مشاوره می‌شه و اونجا بهش می‌گن باید ۴۰۰هزار تومن پرداخت کنی تا فرم مربوطه رو در اختیارت بذاریم. بحث مودبانه و حتی سر و صدا و داد و بیداد هم جواب نمی‌ده و اون بنده خدا بدون نتیجه میاد بیرون!
تعداد تماس‌ها با اون دفتر ومراجعات، خیلی زیاد بوده.اما درکمترین حالت ممکن اگر فقط ۲۰نفر در طول روز با این استدلال که"حالا ۳۰ تومن که عددی نیست"هزینه‌ی مرحله اول رو پرداخت کنند،ماهی ۱۷میلیون تومان برای دفتر کاریابی(!) درآمد داره.فقط بادرج یه آگهی وبدون اینکه هیچ کاری انجام بدن.
به افراد جویای کاری که ۴۰۰هزارتومان مرحله دوم روپرداخت کنندهم پیشنهاد کار باخودرو (بدون بیمه) بامیانگین حقوق ۴میلیون تومان داده می‌شه که چون باهزینه‌های استهلاک و نگهداری خودرو(سوخت،روغن،طرح ترافیک،بیمه خودرو و...)مطلقا تناسب نداره، عملا موردپذیرش خیلی‌ها قرارنمی‌گیره. تمام!
