چند علت احتمالی برای پرش چشم وجود دارد و بسیاری از آن‌ها را می‌توان به راحتی رفع نمود. دو تا از رایج‌ترین ها، استرس و کم خوابی است. همچنین مصرف کافئین، الکل و نیکوتین می‌تواند به پرش چشم منجر شود.

 

پرش چشم می‌تواند به دلیل خشکی چشم نیز ایجاد شود که خود می‌تواند توسط تعدادی از عوامل مختلف ایجاد گردد. خشکی چشم می‌تواند ناشی از یک بیماری خودایمنی باشد، اما معمولا به علت پیری یا مصرف دارو‌ها رخ می‌دهد. آنتی هیستامین ها، دارو‌های ضد افسردگی و دارو‌های ضد گرفتگی بینی از جمله این دارو‌ها هستند.

 

پرش چشم همچنین می‌تواند علامتی از یک مشکل چشمی از جمله گلوکوم (آب سیاه چشم)، بلفاریت (التهاب پلک)، یووئیت (نوع دیگری از التهاب چشم) و یا زخم قرنیه باشد.

 

پرش چشم معمولا خوش خیم است و فقط برای چند هفته به طول می‌انجامد. پرش طولانی چشم می‌تواند به اضطراب بیشتر منجر شود که خود مانع رفع این حالت خواهد شد. مشکل اینجاست که معمولا این پریدن چشم به صورت یک چرخه گسترش خواهد یافت.

 

کاهش زمان مشاهده صفحات نمایش الکترونیکی مثل تلویزیون، تبلت، موبایل و ... نیز در بهبود و جلوگیری از پرش چشم مهم است.

 

با این حال اگر پرش چشم برای مدت زمان طولانی باقی ماند و یا اگر شما دچار دوبینی چشم شدید، مردمک چشم تان انقباضات نامنظم داشت و به دنبال آن انقباضات به خارج از محدوده پلک توسعه یافت، حتما به یک متخصص چشم مراجعه کنید.

 

در موارد بسیار نادر، پرش چشم می‌تواند از نشانه‌های اولیه یک بیماری جدی از جمله فلج مغزی، ام اس (MS) و یا سندرم تورت باشد.

 

 

تغییر در شیوه زندگی اغلب می‌تواند پرش چشم را متوقف کند. اگر فکر می‌کنید که استرس یا خستگی باعث پرش چشم شما می‌شود، باید به اندازه‌ی کافی به چشم هایتان استراحت بدهید و آن‌ها را بسته نگه دارید.

 

خواب کافی و راحت داشته باشید و سعی کنید تکنیک‌های تمدد اعصاب (مانند یوگا) را بیاموزید. محدود کردن مصرف کافئین نیز می‌تواند موثر باشد. اگر پرش مربوط به خشکی چشم تان است، استفاده از اشک مصنوعی می‌تواند مفید باشد.

 

کاهش زمان مشاهده صفحات نمایش الکترونیکی مثل تلویزیون، تبلت، موبایل و ... نیز در بهبود و جلوگیری از پرش چشم مهم است.

 

توصیه می‌شود هر ۱۰ دقیقه یک بار به چشمان خود استراحت دهید. برای استراحت عضلات چشم، چشمان خود را ببندید. سپس به یک جسم دور نگاه کنید. شما باید مشابه این استراحت را هنگام خواندن کتاب و یا هر زمان که چشم شما به شدت درگیر است، داشته باشید. این کار فقط ۱۰ تا ۱۵ ثانیه طول می‌کشد، بنابراین "نداشتن وقت" بهانه خوبی نیست.