در دنیای تکنولوژی امروز نباید فقط به عدم رها سازی زباله و حفظ نسل حیوانات در محیط زیست و غیره اکتفا کرد و باید تدبیری برای زباله های الکترونیکی نیز اتفاق بیفتد زباله هایی که پنهان هستند

 

باتری ها، این برق همیشه در دسترس قابل حمل، که نمیتوان زندگی امروزه را بدون آن تحمل کرد و از همه مهمتر خودرو که در دنیای سریع و پیشرفته امروزه حتی نمیشود نبود آن را تصور کرد.

 

بحث بازیافت و آینده این نوع باتری ها است که اگر از فکری به حال آن نکنیم در آینده سلامت جامعه با مشکل جدی مواجه خواهد شد.

 

دکتر فرشاد ترابی، مجری طرح و استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه خواجه نصیر در رابطه با انواع باتری های خودرو گفت: انواع و اقسام مختلفی از باتری ها درخودروها کار می شوند . باتری هایی با پایه نیکل که نسل باتری های اولیه هستند و باتری های لیتیومی که بعد ها وارد بازار شدند، این باتری ها باتوجه به مشکلات امنیتی این نوع باتری ها محدودیت هایی وجود دارد.

 

منظور از مشکل امنیتی در باتری ها بحث انفجار در زمان شارژ مازاد (اورشارژ) است و مشکل دیگر حمل و نقل این نوع باتری ها است کا این که به دلیل نوع و احتمال انفجار نمی توان این نوع باتری ها را با هواپیما حمل و نقل کرد و برای این کار حتما از کشتی استفاده می کنند.

 

فرشاد ترابی ادامه داد: دو فاکتور مهم در باتری های خودرو خیلی مهم است، بحث اول؛ انرژی و توان در واحد وزن و جرم که در واقع 4 فاکتور جداگانه محسوب می شوند و بحث دوم مسئله هزینه است. تقریبا تمام باتری سازهای دنیا به دنبال باتری هایی هستند که این پارامتر ها را داشته باشد.

 

دسته ای از باتری ها که مورد توجه اند باتری های فلز– هوا یا متال –ایر هستند، این باتری ها در واقع حالت دوگانه دارند، هم باتری و هم پیل سوختی هستند. تفاوت پیل های سوختی و باتری ها در این است که در پیل های سوختی مواد از خارج وارد باتری می شود، درحالی که در باتری های متال-هوا موادی وارد باتری نمی شود.

 

در باتری های متال هوا یک قطب باتری قطب مثبت و طرف دیگر فلز است که تغییری نمی کند درواقع هم حالت پیل سوختی و هم باتری.

 

این نوع باتری ها از لحاظ میزان انرژی و جرم و کیفیت قابل قبولی دارند.

 

وی تصریح کرد: بزرگترین مشکل این باتری ها،مسئله شارژ مجدد این باتری ها است، تعداد باتری های تولید شده و قابل شارژبسیار کم است و در تمام دنیا به دنبال تولید باتری هایی هستند که بتوان به راحتی آن را شارژ کرد . ممکن است که یک باتری قابل شارژ باشد اما تعداد دفعاتی که بتوان آن را شارژ کرد تعداد معین و کمی باشد

 

هرچه تعداد دفعات شارژ باتری بیشتر باشد بهتر خواهد بود و در تلاشیم که بتوانیم این نوع باتری ها را تولید و به تعداد انبوه برسانیم

 

استادیار دانشگاه خواجه نصیر ادامه داد: مشکلی که در باتری های زینک-ایر وجود دارد، مسئله انفجار به دلیل اتصال کوتاه داخلی است که این خاصیت فلز روی است

 

باتری های فلز-هوا از لحاظ تئوری و پتانسیل، بیشترین پتانسیل جایگزینی در برابر باتری های لیتیوم ایر دارند و از این لحاظ تعداد انرژی و واحد جرم آن با باطری های دیگر رقابت می کند.

 

به طور مثال اگر شما با 40 لیتر بنزین 100 کیلومتر مسیر را طی کنید با همان حجم و وزن با باتری های فلز-هوا 400 کیلومتر را میتوانید طی کنید.

 

در صورتی که در باتری های لیتیومی با همین میزان حرکت، وزن و جرم بسیار سنگینی مورد نیاز است.

 

قابل ذکر است که وزن باتری های لیتیومی 4 تا 5 برابر باتری های فلز-هوا است و اگر باتری ها لیتیوم ایر شود اعداد با بنزین تقریبا برابر خواهد شد. با این نوع باتری ها در ماشین های برقی مجبوریم برای 400 کیلوکتر مسیر چند صد کیلوگرم باتری استفاده کنیم که مشکلات جدی خود را دارد.

 

در مقایسه با ماشین های بنزینی همین مسیز را با 32 کیلوگرم بنزین میتوان طی کرد.

 

مزیت باتری های ایننوع باتری ها در میزان جرم به انرژی آن ها است. این پتانسل در لیتیوم ایر وجود دارد که در وزن 30 تا 40 کیلو باتری می توان تقریبا 400 کیلومتر مسیر را طی کرد که در حال حاضر بشر به دنبال چنین چیزی است که همان آینده لیتیوم ایر است که بشر میتواند آن را شارژ کند

 

فرشاد ترابی اذعان کرد: بحث داغ امروزه درمورد این نوع باتری ها مسئله بازیافت است.

 

باتری های ماشین 3 تا 4 سال یک بار نیاز به تعویض دارند وضایعات این باتری ها در محیط زیست رها می شوند و با یک حساب سرانگشتی، اگر که تعداد ماشین های موجود را در تعداد باتری ها ضرب کنیم چند میلیون باتری خواهیم داشت که وزن هرکدام 20 کیلوگرم است. در واقع به همان میزان سرب وارد طبیعت خواهد شد

 

باتری های درحال حاظر را میتوان بازیافت و وارد چرخه مصرف کرد اما این مسئله در باتری های فلز هوا وجود ندارد.

 

این مسئله شاید در نمونه های آزمایشگاهی انجام میشود اما در نمونه های صنعتی وجود ندارد و شاید کشور سوئیس تنها کشوری در دنیا است که در این مسئله پیش قدم شده است

 

مسئله مهم در این مورد موضوع عدم توانمندی در بازیافت این نوع باتری ها است. در ماشین های برقی بازیافت صنعتی نداریم و باتری های ماشین های الکتریکی موجود از نوع لیتیومی است. اگر نگاه ما به آینده کشور و محیط زیست باشد و اگر بخواهیم این باتری ها را وارد کشور کنیم، در بازه زمانی 10 سال آینده یک زباله دانی و یا انباری از باتری ها پیش روی ما خواهد بود

 

در این راستا اگر بتوان حجم و وزن این باتری ها را کم کرد به نوبه ی نود بسیار موثر خواهد بود.