خبرگزاری فارس: هفدهم خرداد ۱۳۳۸ طی مراسمی باشکوه، مجسمه حکیم ابوالقاسم فردوسی ساخته «ابوالحسن صدیقی» رونمایی شد.
آشنایی با میکل‌آنژ ایران
«ابوالحسن صدیقی» از بزرگ‌ترین مجسمه‌سازان ایران است که از او به عنوان پدر مجسمه‌سازی ایران و میکل‌آنژ شرق یاد می‌شود. او در مجموع ۸۳ مجسمه ساخت که مهمترین آن‌ها، مجسمههای نادرشاه افشار در مشهد، ابن سینا در همدان، سعدی در شیراز، خیام در پارک لاله و فردوسی در میدان فردوسی تهران است
او مجسمه فردوسی را از جنس سنگ مرمر به ارتفاع سه متر ساخت و کار نصب آن را به فرزندش فریدون صدیقی سپرد. این مجسمه در ۱۷ خردادماه ۱۳۳۸ نصب شد.
دلیل اهمیت خیابان فردوسی
خیابان فردوسی از میدان امام خمینی (توپخانه) شروع می‌شود، در چهارراه استانبول خیابان جمهوری را قطع می‌کند و در میدان فردوسی به تقاطع انقلاب می‌رسد. نام اول این خیابان علاءالدوله بوده است. بخش‌هایی از خیابان فردوسی به اصناف و فروشندگان کفش و چرمینه، صرافی و نقره اختصاص دارد.
سفارتخانه چندین کشور، ساختمان مرکزی چندین بانک (مانند بانک ملی ایران، بانک سپه)، چند موزه (موزه جواهرات ملی، موزه سکه بانک سپه) و شرکت‌ها و مؤسسات بسیاری در طول این خیابان قرار دارند.
تاریخچه نصب مجسمههای فردوسی
میدان فردوسی تهران که روزگاری یکی از مهمترین میادین پایتخت بود، تا حالا سه مجسمه از این شاعر نامدار را در دل خود جای داده است. اولین مجسمه فردوسی، دهم مهرماه سال 1324، همزمان با جشن مهرگان ایرانیان باستان، در میدان فردوسی نصب شد. پیشنهاد ساخت این مجسمه از سوی جمعی از پارسیان هند و در ایام مراسم جشن هزارمین سال تولد فردوسی و افتتاح آرامگاه این شاعر نامدار پارسی مطرح و با موافقت مسئولان انجمن آثار ملی، توسط راس بهادر ماترا - مجسمه‌ساز هندی- ساخته شد.
اگرچه ساخت این مجسمه دو متری که حدود 5/2 تن وزن دارد، در سال 1319 به پایان رسید، اما به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم، اهدای آن به ایران تا اواخر سال 1323 به تأخیر افتاد. اما بالاخره بهمن ماه این سال کارهای عمرانی‌اش انجام شد و هشت ماه بعد مجسمه وسط میدان قرار گرفت.
تا پیش از سال 1338 که سومین مجسمه میدان فردوسی و ثمره کوشش مرحوم صدیقی در این میدان جای بگیرد، مجسمه هندی به رو‌‌به‌روی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران منتقل و یک مجسمه دیگر از این شاعر ملی برای مدتی کوتاه در میدان فردوسی نصب شد.
مجسمه دوم ظاهراً به مشهد منتقل و در اختیار اداره میراث فرهنگی این شهر قرار گرفت.
ویژگی‌های مجسمه فردوسی
ساخت مجسمه سوم در سال 1337 و از سوی انجمن آثار ملی طی قراردادی به صدیقی که در آن زمان در ایتالیا به سر می‌برد سپرده شد و اوایل سال 1338، کار ساختش به پایان رسید. نصب این مجسمه را فرزند ابوالحسن صدیقی، فریدون صدیقی انجام داد. او در کشور اتریش تحصیلات آکادمیک مجسمه‌سازی و مرمت مجسمه را آموخته است.
جنس این مجسمه، سنگ مرمر کارارا و ارتفاع آن بیش از سه متر است. در قسمت پایین این مجسمه، پیکر کودکی زال (از شخصیت‌های شاهنامه) قرار گرفته است. آن طور که در شاهنامه آمده، زال روی کوه قاف بزرگ شد؛ بنابراین پایه مجسمه به صورت یک تخته سنگ طبیعی که حاکی از داستان زندگی زال است، تهیه شد.
برای پایه مجسمه، تخته سنگی با ۵۹ تن وزن از کوه الوند واقع در استان همدان جدا و به تهران منتقل شد و بالاخره کار نصب مجسمه فردوسی بر روی این قطعه سنگ نتراشیده انجام گرفت.
اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰، شرایط نامناسب نگهداری مجسمه فردوسی و هراس از فرسایش، صحبت‌هایی مبنی بر انتقال مجسمه و نصب بدل آن را مطرح کرد.
فریدون صدیقی در سال‌های ۸۴ و ۸۸ دو بار به مرمت مجسمه فردوسی پرداخت.
