تهرانی نیوز - پايگاه اطلاع رسانی تهرانی نيوز

[نسخه مخصوص چاپ ]

TEHRANINEWS.IR


طراحی مدل اقتصادی برد-برد برای ورود سرمایه‌گذاران به مترو
تاريخ خبر: شنبه، 21 فروردين 1395 ساعت: 09:55

 

به گزارش گروه حمل و نقل و ترافیک شهری شهرداری نیوز،معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در مورد جزئیات ورود سرمایه گذاران در ساخت مترو توضیحاتی را ارائه کرد.

مهندس سید جعفر تشکری هاشمی در مورد چراغ سبز شهرداری تهران به سرمایه گذاران بخش خصوصی در ساخت مترو با بیان اینکه برای جذب سرمایه گذار بخش خصوصی مدل اقتصادی برد - برد را طراحی کرده‌ایم، گفت: سرمایه گذاران به دنبال سود خود هستند و قطعا اگر سودشان تامین نشود پا به عرصه ساخت و سار نمی‌گذارند.

وی ادامه داد: قطعا سرمایه گذاران با ورود به صنعت متروسازی ضرر نمی‌کنند؛ چراکه همان کرایه متعارف شورا را می‌دهند و مردم و شهرداری به جای اینکه پول ساخت و خرید تجهیزات را به صورت انبوه بدهند، این پول را صرف پرداخت خرید خدمات می‌کنند.

تشکری هاشمی با بیان اینکه شورای شهر اجازه ورود بخش خصوصی به سیستم حمل ونقل پایتخت از جمله توسعه سیستم هوشمند، اتوبوسرانی و تاکسیرانی را صادر کرده است، گفت: در مدل اقتصادی طراحی شده قطعا شرکت سرمایه‌گذار، سود عادلانه‌ای که باید در قبال سرمایه‌گذاریش به آن برسد را دریافت خواهد کرد.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در مورد مدل سرمایه گذاری افزود: چگونگی تعیین سود و نحوه پرداخت به سبک سرمایه گذاری ما ارتباط دارد که به عنوان مثال در شرکت اتوبوسرانی به روش کیلومتری خرید خدمت انجام می‌شود و اینکه سرمایه گذار بابت ساخت هرکیلومتر چه مقدار دریافت می‌کند؟ به توافقات سرمایه گذار و شهرداری بستگی دارد؛ اما قطعا برای سرمایه گذار توجیه اقتصادی دارد.

تشکری هاشمی در مورد اینکه هزینه هرمسافر برای مترو چه میزان است، تصریح کرد: این هزینه تعاریف متفاوتی دارد، به‌گونه‌ای که اگر تنها هزینه خدمات را حساب کنیم هرمسافر 3000 تومان در مترو و اتوبوسرانی هزینه دارد اما اگر بخواهیم هزینه استهلاک را نیز درنظر بگیریم بیش از 4000 تومان هزینه دارد.

وی با بیان اینکه هزینه استهلاک در مترو کمتر است گفت: در بخش اتوبوسرانی به دلیل خرابی، عمرکوتاه قطعات و احتمال تصادف استهلاک بالا است؛ اما یک قطار مترو پس از پیمودن یک میلیون و 200هزار کیلومتر باید اورهال شود و با وجود هزینه بالای ساخت اما عمر قطعات آنها بالا است؛ اما هر اتوبوس پس از گذراندن 500هزار کیلومتر، تقریبا قابلیت کار را از دست می دهد.